EΚΛΟΓΕΣ δέν ἔχουμε μόνο στήν Ἑλλάδα αὐτόν τόν καιρό. Ἐκλογές ἔχουν καί στήν Τουρκία.
Καί μολονότι γιά ἐμᾶς περνοῦν δικαιολογημένα σέ δεύτερη μοῖρα, ἐντούτοις αὐτές εἶναι καθοριστικές καί γιά τήν στάση τοῦ Ἐρντογάν καί γιά τίς εὐρύτερες ἐξελίξεις στήν περιοχή τῆς Μεσογείου. Ἀκόμη καί γιά τίς δικές μας ἐθνικές ἐκλογές τῆς 7ης Ἰουλίου. Θά ἐξηγήσω γιατί. Ἀναφερόμαστε βεβαίως στίς ἐπαναληπτικές ἐκλογές τῆς 30ῆς Ἰουνίου στόν Δῆμο Κωνσταντινούπολης, πόλης σημαντικῆς γιά τόν ψυχισμό τοῦ Τούρκου Προέδρου.
Ἡ ἐκλογική συμπεριφορά τῶν Κούρδων σέ αὐτές τίς κάλπες, ἡ στάση τῶν Ἀμερικανῶν, τό ἐνδεχόμενο ἐπιβολῆς οἰκονομικῶν κυρώσεων στήν Τουρκία γιά τούς S-400, καί τέλος οἱ ἐξελίξεις στήν Συρία (θά διαμοιραστοῦν Ρωσσία καί ΗΠΑ τούς ἐνεργειακούς πόρους τῆς περιοχῆς ἀφήνοντας τόν Σουλτάνο ἐκτός;) ἀποτελοῦν παράγοντες πού θά καθορίσουν τήν στάση τῆς Τουρκίας στό Αἰγαῖο καί στήν Μεσόγειο. Ἤδη ὁ ἐναντίον της ἀρνητικός συσχετισμός πού ἔχει δημιουργηθεῖ στήν περιοχή μέ τόν ἄξονα «ΗΠΑ-Ἑλλάδα-Κύπρος- Αἴγυπτος-Ἰσραήλ» ἔχει ὁδηγήσει σέ ἀδιανόητα θετικές ἐξελίξεις γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα στήν εὐρύτερη περιοχή. Μόνο τό γεγονός ὅτι ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Μεχμέτ Τσαβούσογλου παραδέχθηκε πρώτη φορά δημοσίως ὅτι τά νησιά ἔχουν ὑφαλοκρηπίδα καί πώς εἶναι ἀνοικτό τό ἐνδεχόμενο προσφυγῆς στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, δείχνει τίς ἀνατροπές πού προκαλεῖ ἡ διπλωματία καί ἡ δυναμική τῶν ἐξελίξεων στίς «πάγιες» νομικές θέσεις κρατῶν. Ποιός θά τό πίστευε!
Ἡ Τουρκία πού δέν ἀναγνωρίζει τήν Σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας (οὔτε ὡς γενικῶς παραδεδεγμένο κανόνα δικαίου), νά ἀλλάζει δημοσίως θέση ὑπό τόν φόβο τῆς ἀπομόνωσης καί τῆς ταπείνωσης. Δεῖτε τί κάνει μιά ExxonMobil καί μιά Total στήν Μεσόγειο!
Ὡστόσο, ἡ ἑλληνική διπλωματία δέν ἔπεσε ἀπό τά σύννεφα μετά τήν τουρκική στροφή ἡ ὁποία μάλιστα δέν εἶναι καί πλήρης. Τό Μαξίμου εἶναι ἐνήμερο ἀπό τήν ἡμέρα πού οἱ Τοῦρκοι καί ὁ ἐκπρόσωπός τους πρέσβυς Τσαγατάι Ἐρτσιγιές κάλεσε στήν Ἄγκυρα τούς πρέσβεις ὅλων τῶν ἐμπλεκομένων χωρῶν νά τούς ἐνημερώσει γιά τίς τουρκικές θέσεις ἀναφορικά μέ τήν Κύπρο. Ἐκεῖ ἔκπληκτοι διαπίστωσαν ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἀναγνωρίζουν ὑφαλοκρηπίδα καί ἐπήρεια καί στήν Ρόδο καί στήν Κρήτη καί στήν Βόρειο Κύπρο (ψευδοκράτος). Ἡ διεθνής «συμφωνία» τους μάλιστα μέ τό ψευδοκράτος γιά τήν ΑΟΖ κάνει δεκτό ὅτι ὑπάρχουν δικαιώματα πέραν τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης. Βεβαίως ἡ τουρκική θέση δέν ἀποδέχεται τήν ἀρχή τῆς μέσης γραμμῆς, ἀλλά ἐπιφυλάσσει 1/3 ἐπήρειας στά ἑλληνικά νησιά καί 2/3 στήν ἠπειρωτική Τουρκία. Εἶναι ὅμως μιά ἀρχή. Ἀνατολικοῦ τύπου ἀρχή, βεβαίως, γιατί μυρίζει παζάρι ἀλλά ἀρχή.
Στό Μαξίμου καί στά μεγάλα πολιτικά κόμματα τῆς χώρας μας παρά τήν ἐπισήμανση τῆς μεταβολῆς τῆς τουρκικῆς θέσης γιά τά νησιά καί τήν Χάγη ὑπάρχει συμφωνία πώς δέν ἐπιτρέπεται ὑπεραισιοδοξία. Οὔτε καί πανηγυρισμοί ἀσφαλῶς. Τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Γι’ αὐτό στήν ἀνοικτή γραμμή πού ἐπικρατεῖ μεταξύ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης σέ ἐπίπεδο Ὑπουργοῦ καί Τομεάρχου τῆς ΝΔ γίνεται δεκτό ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν πρέπει ἐπ’ οὐδενί λόγω νά καθίσει στό τραπέζι τοῦ διαλόγου γιά νέες διερευνητικές ἐπαφές μέ κατάληξη τήν σύνταξη συνυποσχετικοῦ γιά τήν Χάγη, ἄν ἡ Τουρκία δέν ἐφαρμόσει γιά πολύ, πολύ πολύ καιρό, τά Μέτρα Οἰκοδόμησης Ἐμπιστοσύνης καί ἄν δέν συμμορφωθεῖ μέ τίς ἀρχές τῆς καλῆς γειτονίας. Ἡ συμπεριφορά της αὐτήν τήν στιγμή δέν τό ἐπιτρέπει, καί αὐτό πρέπει νά καταστεῖ σαφές στόν Ἐρντογάν. Στόν Ἐρντογάν πού ἔφθασε νά ἔχει καλύτερες σχέσεις –τρόπον τινά– μέ τήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο παρά μέ τήν Αἴγυπτο καί τό Ἰσραήλ.
Ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα, ὁ χρόνος λειτουργεῖ ὑπέρ τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων μακροπρόθεσμα, ἀνεξαρτήτως κυβέρνησης. Εἰδικά τώρα πού ὁ Πούτιν φαίνεται νά μήν εἶναι καί τόσο δεδομένος σύμμαχος γιά τόν Ἐρντογάν καί νά ταλαντεύεται ὑπέρ τῆς συμμαχίας μέ τόν Τράμπ. Εἴτε ἡ Τουρκία ἐπιστρέψει στήν ἀγκαλιά τῆς Δύσης μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο νά κάνει ἀνοίγματα πρός αὐτήν μέ συγκεκριμένα πρόσωπα στό ἄμεσο μέλλον εἴτε ἡ Τουρκία ἐπιλέξει στήν πακιστανοποίηση καί τήν διπλωματική ἀπομόνωση, ἡ Ἑλλάς ἔχει χαρτιά νά παίξει, ἀρκεῖ νά τό πράξει σωστά. Ἵνα ἀποδειχθῆ ὅτι ἐκείνη ἡ ἱστορική χαρτοπετσέτα πάνω στήν ὁποία «ἔγραψαν» (διά χειρός Μολυβιάτη) ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καί ὁ Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ τήν συμφωνία τους γιά συνυποσχετικό καί παραπομπή τῆς διαφορᾶς στήν Χάγη τό 1975, ἔχει τήν ἀξία της τό 2019. Ἐάν ἔχεις ὑπομονή μένεις ἀκίνητος, καί δέν ἀλλάζεις θέση ἐπί τῶ δυσμενεστέρω παρά τίς σειρῆνες τοῦ ρεαλισμοῦ· ἔρχεται μιά μέρα πού ὁ διεθνής συσχετισμός σέ δικαιώνει. Σέ αὐτό τό σημεῖο βρισκόμαστε.
Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον. Τά κόμματά μας εἶναι ἀπασχολημένα μέ τίς ἐθνικές ἐκλογές. Λογικό. Πολλοί θεωροῦν ὅτι ὁ Σουλτάνος παρά τούς βρυχηθμούς εἶναι ἕνας συνετός παίκτης καί θά ἀποφύγει νά τινάξει τήν τουριστική σαιζόν σέ Ἑλλάδα, Κύπρο, Τουρκία μέ μιά κλιμάκωση. Εἶναι τό πιθανώτερο. Ὁ ψυχισμός του ὅμως εἶναι εὐμετάβλητος εἰδικῶς ἄν χάσει τήν Κωνσταντινούπολη, νιώσει ὅτι τόν τιμωροῦν οἱ Ἀμερικανοί καί τόν «πουλᾶνε» οἱ Ρῶσσοι. Ἤδη ἀπό χθές ὁ ἀνερχόμενος Τοῦρκος ὑπουργός Ἀμύνης Ἀκάρ ἀπειλεῖ ἐμμέσως τήν Ἑλλάδα μέ πόλεμο. Χρήσιμο εἶναι νά θυμόμαστε ὅτι τίς μεγάλες ἐθνικές ἀπώλειες τίς εἴχαμε ὅταν ἡ Ἑλλάς ἦταν σέ μετάβαση. Ἀπό τήν δικτατορία στήν δημοκρατία τό 1974 (Κύπρος) καί ἀπό τόν πατριώτη Ἀνδρέα Παπανδρέου στόν ἐκσυγχρονιστή Σημίτη τό 1996 (Ἴμια). Τότε οἱ Τοῦρκοι βρῆκαν τό κενό ἐξουσίας πού ἔψαχναν γιά νά μᾶς πάρουν ἔδαφος. Ἐπειδή πάλι σέ μετάβαση εἴμαστε, ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ στή ΝΔ , προ-σο-χή! Ἴσως ἕνα δυσμενές γιά τόν Ἐρντογάν ἀποτέλεσμα τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν τῆς Κωνσταντινούπολης νά καταστήσει ἀκόμη ἐπιτακτικότερη ἀνάγκη γιά τήν πατρίδα μας τήν αὐτοδυναμία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Ἡ ἀκυβερνησία θά εἶναι βούτυρο στό ψωμί τῶν Τούρκων ἐθνικιστῶν.
