ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ἀναγκαστικῶς σήμερα στό μεῖζον ζήτημα τῆς ἐπίδρασης τῶν ἐξοπλισμῶν στήν χρεοκοπία τῆς χώρας, γεγονός πού τώρα μετά ὀκτώ χρόνια κρίσης ἀρχίζει νά συνειδητοποιεῖται σιγά-σιγά ἀπό τό εὐρύ κοινό.
Καί τοῦτο μόνον ἀφοῦ προηγήθηκαν οἱ δικαστικές ἐξελίξεις στίς ὑποθέσεις Τσοχατζόπουλου καί Παπαντωνίου. Ἐπανέρχομαι, διότι πρῶτον ἡ ἐπικαιρότητα τό ἐπιβάλλει. Ἡ ἁρμόδια κοινοτική ἐπίτροπος Τύσσεν ἀπάντησε στόν εὐρωβουλευτή Νῖκο Χουντῆ ὅτι «οἱ κύριες ἐπιπτώσεις στό ἔλλειμμα τοῦ 2009 προκλήθηκαν ἀπό τήν ἔγκριση μιᾶς διορθωμένης καταγραφῆς σχετικῶς μέ τίς παραδόσεις στρατιωτικοῦ ἐξοπλισμοῦ γιά τό σύνολο τῶν χρονοσειρῶν»! Κοινῶς «φούσκωσαν» τό ἔλλειμμα μέ κανόνια, ἀεροπλάνα καί καράβια –ἀναδρομικῶς. Ἐπανέρχομαι, ἐπίσης, διότι καλόπιστοι ἀναγνῶστες μας ἐγείρουν ἐπιφυλάξεις γιά τό στέρεον τῆς ἐπιχειρηματολογίας μας. Συμπληρώνω, λοιπόν, τά στοιχεῖα γιά τούς ἐξοπλισμούς τῆς περιόδου ἐκείνης γιά νά γίνει ἀντιληπτό τί μᾶς συνέβη.
* Οἱ «πολυτελεῖς» ἀμυντικές δαπάνες τῆς περιόδου 1998-2013, περιλαμβανομένων τῶν ἐξοπλισμῶν ὅπως ρητῶς ἀναφέραμε, ἀνῆλθαν σέ 86 δισ. εὐρώ, ποσοστό 25% τοῦ χρέους μας τό 2013.
* Ἡ ἀξία τῶν ἑλληνικῶν παραλαβῶν ἀμυντικῶν ἐξοπλισμῶν τήν περίοδο 1998-2013 ἀνῆλθε σέ 13,5 δισ. δολλάρια. Δεδομένου ὅτι μεταξύ 2004-2009 ἔγινε μόνο μία παραγγελία (F-16), ὅλες οἱ λοιπές παραλαβές ἀνατρέχουν στήν περίοδο 1998-2003.
* Γιά νά διατηρήσει ἡ Ἑλλάδα τό ἔλλειμμά της κάτω τοῦ 3% τήν ἐποχή τῶν διαπραγματεύσεων γιά τήν ἔνταξη στήν ΟΝΕ, ἡ Eurostat ἔκανε τά «στραβά μάτια» ἕως ὅτου ὑπογραφοῦν τά συμβόλαια τοῦ Ὑπουργείου Ἄμυνας μέ τίς ἑταιρεῖες πώλησης ὁπλικῶν συστημάτων. Τρία χρόνια μετά τήν ἔνταξη στήν ΟΝΕ ὅμως Ἔκθεση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς γιά τό ἔλλειμμα καί τό χρέος ἀποκάλυπτε ὅτι «οἱ δαπάνες γιά στρατιωτικούς ἐξοπλισμούς εἶχαν εὐρέως ὑποεκτιμηθεῖ ἀπό τήν κυβέρνηση μεταξύ 1997-2003»!
* Γιά νά ἀξιολογηθεῖ τό μέγεθος τῶν ἑλληνικῶν ἐξοπλισμῶν σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο πρέπει νά ἀναφέρουμε ὅτι σύμφωνα μέ τό περιοδικό Sipri Year Book 2010 ἡ Ἑλλάδα τήν περίοδο 2005-2010 ὅταν ἐκτελοῦνταν οἱ συμβάσεις τῆς περιόδου Σημίτη ἦταν ὁ πέμπτος μεγαλύτερος εἰσαγωγέας ὅπλων στόν κόσμο μετά τήν Κίνα, τήν Ἰνδία, τήν Νότια Κορέα καί τά Ἡνωμένα Ἀραβικά Ἐμιράτα. Ἡ Ἑλλάδα ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἀγοραστής ὁπλικῶν συστημάτων τῆς Γερμανίας μεταξύ 1998-2014 ξεπερνώντας, μάλιστα, μεταξύ 2010-2014 καί τήν Τουρκία!
Τί ἄλλο νά ποῦμε λοιπόν; Τά πράγματα εἶναι ξεκάθαρα. Μεταξύ 1998-2003 δανειστήκαμε ἀπό γαλλικές καί γερμανικές τράπεζες γιά νά ἀγοράσουμε καί νά πληρώνουμε εἰς τό διηνεκές πανάκριβους ἐξοπλισμούς, σέ ὁρισμένες περιπτώσεις (ὄχι ὅλες), πράγματι χρήσιμους γιά τήν ἄμυνά μας. Ἀλλά γιά νά τό πετύχουμε αὐτό οἱ ἑταῖροι ὑποχρέωσαν τήν Eurostat νά κάνει τά «στραβά μάτια» γιά νά πληροῦμε τά κριτήρια τοῦ Μάαστριχτ. Μεταξύ 2004-2009 ξεκινήσαμε νά πληρώνουμε τά «σπασμένα» χωρίς νά κάνει ἡ χώρα προμήθεια περαιτέρω ἐξοπλισμῶν. Μόλις μᾶς πῆρε ἡ «κάτω βόλτα» τό 2010 οἱ τράπεζές τους ἄρχισαν νά «γυρεύουν» τά δανεικά καί οἱ ἑταιρεῖες τους τά λεφτά ἀπό τίς μακροχρόνιες συμβάσεις. Προκειμένου νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό «μαγειρεύτηκε» τό ἔλλειμμα τοῦ 2009 –σωστά μαντέψατε– μέ τίς ἀμυντικές δαπάνες, ὅπως ὁμολογεῖ ἀνερυθρίαστα σήμερα ἡ Κομμισσιόν.
Οἱ θεσμοί βεβαίως –κυρίως τό ΔΝΤ– ἀπαιτοῦσαν μείωση ἀμυντικῶν δαπανῶν μέ τίς ἐκθέσεις τους, γιατί ἀναγνώρισαν ἔστω καί ἀναδρομικά τήν καταλυτική ἐπίδραση τῶν ἐξοπλισμῶν στήν χρεοκοπία. Ἀλλά τά ὀφειλόμενα τά ἤθελαν ἐδῶ καί τώρα, καί οὐδείς ἐξέφρασε ἐπιφύλαξη ἐπ’ αὐτοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ πικρή ἀλήθεια. Καταλαβαίνω πώς αὐτή εἶναι μιά δυσάρεστη συζήτηση σέ ὁρισμένους πολιτικούς κύκλους τῶν Ἀθηνῶν, καθώς δίνει νέα διάσταση στήν χρεοκοπία καί τά αἴτιά της, ἀλλά δέν εἶμαι ἐδῶ γιά νά εἶμαι εὐχάριστος. Οἱ «ἄθλιοι» τῆς περιόδου Σημίτη ἰδεολογικοποίησαν τό πάρτυ μέ τίς μίζες, διά τῆς φράσεως «καί βούτυρο καί κανόνια». Δυστυχῶς, ἐξ αἰτίας τῶν κανονιῶν, τό «βούτυρο» ἔλιωσε γιά τόν ἑλληνικό λαό.
