ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ «καβγάδες» συνήθως δέν ἀναμειγνύομαι. Ἀλλά γιά τήν περίπτωση τοῦ πανεπιστημιακοῦ Νίκου Μαραντζίδη καί τόν θόρυβο πού ἔχει προκαλέσει ἕνα ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή» θά κάνω μιά ἐξαίρεση.
Πρῶτον γιατί δέν θυμᾶμαι ποτέ στό παρελθόν ἀρθρογράφος νά δέχθηκε τέτοια καί τόσο συντονισμένη ἐπίθεση ἀπό ἰδεολογικούς συνοδοιπόρους του γιά κάτι πού ἔγραψε. Τουλάχιστον δύο μεγάλοι ἱστότοποι ἀλλά καί τρεῖς τέσσερεις ἀναλυτές τοῦ ἰδίου ἐντύπου ἐπιτίθενται στόν Μαραντζίδη, ἄλλος περισσότερο ἔντονα καί ἄλλος ὄχι, σάν νά τόν θεωροῦν «ἀποστάτη».
Δεύτερον διότι τό θέμα τοῦ ἄρθρου Μαραντζίδη –ἄν ὁ ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ἕνα παλαιολιθικό σταλινικό κόμμα ἤ μετατρέπεται σέ σοσιαλδημοκρατικό– ἔχει ἀναδειχθεῖ καί ἀπό τίς στῆλες αὐτῆς τῆς ἐφημερίδας γιά ἕναν λόγο: Στήν πορεία πρός τίς ἐκλογές πρέπει νά ἀντιπολιτευόμαστε τόν ΣΥΡΙΖΑ καί τόν Τσίπρα γι’ αὐτό πού εἶναι σήμερα, ὄχι γι’ αὐτό πού ἦταν χθές.
Διάβασα μέ προσοχή τά ἐπιχειρήματα καί τῶν δύο πλευρῶν καί παραδόξως διαπιστώνω ὅτι ἔχουν καί οἱ δύο δίκιο. Ἄλλοι λιγώτερο, ἄλλοι περισσότερο. Ὑπό μία προϋπόθεση ὅμως: Πρέπει νά ξεχωρίσουμε τόν Τσίπρα ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ναί, ὁ ἱστορικός του πυρήνας παραμένει ἰδεολογικό ἀπολίθωμα. Ἕνα ταξικό κόμμα. Ἕνα κόμμα πού μισεῖ τήν ἀριστεία. Πού δικαιολογεῖ συνεχῶς τούς Ρουβίκωνες. Πού δίνει ἀγῶνες γιά κατάδικους. Πού δέν μπορεῖ νά ἀντέξει τούς κώδικες τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἄν κάνετε τόν κόπο καί μπεῖτε στό site τῆς ὁμάδας τῶν «53+» θά διαπιστώσετε ὅτι ὅλα αὐτά ἰσχύουν. Θά διαπιστώσετε ὅμως καί κάτι ἀκόμη: Οἱ «53+» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται μέ τίς ἀπόψεις Μαραντζίδη καί κατηγοροῦν τόν Τσίπρα ὅτι συμπορεύεται μέ τήν γερμανική σοσιαλδημοκρατία πού «δυστυχῶς παραμένει προσδεδεμένη στό ἅρμα τῆς νεοφιλελεύθερης δεξιᾶς». Μεγαλύτερη προσβολή στόν Τσίπρα πού ἐπέμεινε νά συνεργαστοῦν στήν Γερμανία Χριστιανοδημοκράτες – Σοσιαλδημοκράτες δέν θά μποροῦσαν νά κάνουν οἱ σύντροφοί του. Στίς δέ κλειστές κομματικές συσκέψεις ἐπιμένουν νά μήν στηρίξει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὑποψηφίους Δημάρχους καί Περιφερειάρχες τῆς κεντροαριστερᾶς.
Εἶναι παράδοξο ἀλλά ἰσχύει: Τό ντημπαίητ μεταξύ Μαραντζίδη καί φιλελευθέρων γιά τό ἄν ὁ Τσίπρας μετακινεῖται στήν σοσιαλδημοκρατία διεξάγεται αὐτή τήν στιγμή στίς τάξεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ τοῦ ἰδίου τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τῆς ἐσωκομματικῆς ἀντιπολίτευσής του. Ὁ Τσίπρας θέλει νά καταργήσει τόν ΣΥΡΙΖΑ καί νά τόν μετατρέψει σέ ἀρχηγικό κόμμα. Ὁ Γιάννης Δραγασάκης ἔκανε πρόσφατα λόγο γιά ἕνα «νέο ὑποκείμενο». Ὅλα αὐτά πρέπει νά ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν γιά τόν ἐκλογικό σχεδιασμό τῆς ΝΔ. Ἄλλο πρᾶγμα νά δίνεις μάχη γιά τήν αὐτοδυναμία πολεμώντας ἕνα φάντασμα πού ὑπάρχει καί δέν ὑπάρχει καί ἄλλο νά γνωρίζεις ποῦ πατᾶς ἐπακριβῶς. Διότι ἄν ὁ πρωθυπουργός σχεδιάζει καμπάνια μέ τόν ἀντιπρόεδρο τῶν ΗΠΑ δίπλα του στήν Πνύκα, τέλη Αὐγούστου, ὅσο καί νά τόν πετροβολᾶμε ὡς κομμουνιστή θά ἀστοχοῦμε. Ἀλλοῦ πονάει, ἀλλοῦ πρέπει νά κτυπήσουμε. Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον:
Ἐπειδή γίνεται συζήτηση περί ἀριστερισμοῦ καί πολλοί διερωτῶνται τί μῦγα τσίμπησε τόν Μαραντζίδη γιά νά τά γράφει αὐτά, γιατί δέν τοῦ κάνουν μιά κρίσιμη ἐρώτηση: ποιός τοῦ τηλεφώνησε καί τόν ἐπιτίμησε αὐστηρά γιά τά ἀποτελέσματα τῶν δημοσκοπήσεων πού πραγματοποιεῖ; Ἐκεῖ νά δεῖτε σταλινισμός!
