ΔΕΝ ΘΑΥΜΑΖΩ τόν Ὀρμπάν. Οὔτε βεβαίως τόν Σαλβίνι. Ἡ εὐρωπαϊκή Ἀκροδεξιά, στό σύνολό της, γνωρίζει νά ἀμφισβητεῖ ἀριστοτεχνικά τήν…
… παγκοσμιοποίηση μέ ἐθνικούς ὅρους –μάχεται τό Ἰσλάμ, τήν πολυπολιτισμικότητα, τό μεταναστευτικό κῦμα, διαχειρίζεται γενικῶς «καλά» τόν φόβο τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν ἀπέναντι στόν ξένο– ἀλλά ἔχει ἐλάχιστα νά πεῖ ὅταν τῆς τίθενται ἐρωτήματα γιά τήν οἰκονομία. Ἐκεῖ ἀδυνατεῖ. Δέν μπορεῖ νά γίνει συγκεκριμένη. Ὅταν μεγαλώνει τό γήπεδο, δυσκολεύεται. Εἴτε ἐπιλέγει τόν νεοφιλελευθερισμό ὅπως παρατήρησε καί ὁ Πρωθυπουργός στήν ὁμιλία του στήν Κεντρική Ἐπιτροπή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (λές καί ἐκεῖνος ἔπραξε κάτι διαφορετικό μέ τά νεοφιλελεύθερα μνημόνια πού ἐφάρμοσε) εἴτε προσφεύγει σέ γενικολογίες ἀπό τό παρελθόν. Τοῦ τύπου «νά ζήσουμε μέ αὐτάρκεια, μέ τίς δικές μας δυνάμεις» κατά τό δόγμα τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ.
Ἐν προκειμένω ὅμως ὑπάρχει μία θεμελιώδης διαφορά. Γιά τίς κυρίες πού φροντίζουν τήν χαίτη τῶν πελατισσῶν τους ἀλλά καί γιά τούς ἄνδρες φύλαξης κτιρίων, πού στίς μέρες μας περιγράφονται μέ τόν κακόηχο ὅρο «σεκιουριτάδες», γιά τούς χιλιάδες ἁπλούς ἀνθρώπους δηλαδή (οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν οὔτε τίς γνώσεις οὔτε τόν χρόνο νά ἐμβαθύνουν στόν Φρήντμαν καί τόν Χάγιεκ), ὅλα ἐτοῦτα εἶναι ψιλά γράμματα. Σέ αὐτούς τούς Ἕλληνες ὁ Ὀρμπάν καί ὁ Σαλβίνι «φθάνουν» ὡς κάποιοι πού μέ τήν μάχη τους κατά τῆς παράνομης μετανάστευσης προστατεύουν τούς λαούς τους καί τά κράτη τους. Σέ αὐτούς τούς Ἕλληνες πού βλέπουν τήν δική τους ζωή νά διασαλεύεται ἀπό τήν ἀνυπακοή τῶν μεταναστῶν στούς κανόνες τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν καί ἔχουν ὡς μόνη φιλοδοξία μιά ὄμορφη ρουτίνα χωρίς ἀπρόοπτα, ὑπάρχει εἰλικρινής δυσκολία νά γίνει κατανοητό γιατί τά δύο μεγάλα κόμματα στήν Ἑλλάδα κοντράρονται γιά τόν Ὀρμπάν.
Οὔτε ὁ ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει κάτι μέ τό νά ἐπικρίνει συνεχῶς τή ΝΔ ὡς «Ὀρμπανική» –μᾶλλον καλό της ἔκανε μέχρι πρόσφατα– οὔτε ὅμως καί ἡ ΝΔ κερδίζει κάτι μέ τό νά ἑτεροπροσδιορίζεται ἀποστασιοποιούμενη ἀπό τόν Ὀρμπάν ζητώντας τήν διαγραφή του ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Στήν πραγματικότητα τά κόμματα, κυρίως ἡ Ἀριστερά, δείχνουν ἀνήμπορα νά καταλάβουν τήν μεταβολή πού συντελεῖται στήν βάση ὁρισμένων κοινωνικῶν τμημάτων τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Στήν ἀρχή ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὑποτίμησε τήν δυναμική τῶν ἀντιδράσεων καί κινητοποιήσεων γιά τό Σκοπιανό. Τώρα ὁ κόσμος στήν Μακεδονία –τόν ὁποῖο ἀνοήτως κάποιοι χαρακτηρίζουν τάγματα ἑφόδου– κυνηγᾶ τούς ὑπουργούς του, οἱ ὁποῖοι ἐκλιπαροῦν προστασία ἀπό ἐπίλεκτα σώματα κοκκινοφρουρῶν τῆς ἀσφαλείας.
Τώρα ὁ κόσμος χαρακτηρίζει τίς Πρέσπες ὡς τήν τρίτη μεγαλύτερη ἧττα μετά τόν Ἀττίλα καί τά Ἴμια. Ἔπειτα ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὑποτίμησε τό μεταναστευτικό. Γιά νά φθάσουμε σήμερα στό σημεῖο νά θεριεύει ἡ Ἀκροδεξιά στό Αἰγαῖο, τοπικοί βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά ἀπειλοῦν μέ παραίτηση ἀπό τό ἀξίωμά τους, κάτοικοι νά διώκονται ποινικῶς ἐπειδή τόλμησαν νά ἐπανατοποθετήσουν τόν Σταυρό ἐκεῖ πού βρισκόταν πάντοτε: στήν γενέθλια γῆ τους. Καί ὅταν αὔριο στόν ΣΥΡΙΖΑ γευτοῦν στίς κάλπες τούς καρπούς τῆς πολιτικῆς ἀνοικτῶν θυρῶν γιά τούς μετανάστες, τῆς ἀμφισβήτησης τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας μέ τό Σκοπιανό καί τῆς προσβολῆς τῆς θρησκευτικῆς πίστης γιά τόν Σταυρό, τότε ἐκεῖ ἔξω δέν θά ὑπάρχει κανένα σκιάχτρο τοῦ Ὀρμπάν γιά νά τούς σώσει.
Τά αὐτά –ὄχι βεβαίως στόν ἴδιο βαθμό, σέ πολύ λιγώτερο– ἰσχύουν γιά τήν ἀντιπολίτευση. Οὔτε ἡ κομμώτρια οὔτε ὁ «σεκιουριτάς» καταλαβαίνουν τί σημαίνει «ζητῶ τήν ἀποβολή Ὀρμπάν ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα». Μπορεῖ νά τό καταλαβαίνει ὁ Γιοῦνκερ, μπορεῖ ἄλλα κέντρα, πάντως ὄχι αὐτοί. Οἱ πλέον ὑποψιασμένοι δέ, αὐτοί πού ἀσχολοῦνται ὀλίγον μέ τά ἰδεολογικά καί παρατηροῦν τήν χρονική ἀλληλουχία τῶν ἐξελίξεων (πρῶτα ἔθεσε τό ζήτημα ὁ Τσίπρας, μετά ἀντέδρασε ἡ παράταξη), ἐκλαμβάνουν τήν πρωτοβουλία τῆς ΝΔ γιά ἀποπομπή τοῦ Ὀρμπάν ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ὡς «ἀμυντική κίνηση» ἀπέναντι στήν ἐπιθετικότητα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζει κανείς ὅτι οἱ πολῖτες ἔχουν τόν χρόνο νά ἐνημερωθοῦν γιά τό γεγονός ὅτι τό ἴδιο αἴτημα μέ τήν ΝΔ ἔχουν προηγουμένως καταθέσει στό ΕΛΚ τό φινλανδικό κόμμα Kokoomus, τό Σουηδικό κόμμα Νya Moderaterna καί ἄλλα ἑπτά ἀκόμη;
Ἐν πάση δέ περιπτώσει, ὑπό τίς πλέον ἰδανικές συνθῆκες καί ἄν πολιτεύεσαι, ὁλόσωστη καί ἄν εἶναι ἡ ἀπόφασή σου –μπορεῖ νά κάνουμε λάθος ἐμεῖς– ὀφείλεις νά ἐξηγεῖς. Ἐάν δέν ἐξηγεῖς, κανείς δέν καταλαβαίνει. Ἄν δέν ἐξηγεῖς, ρισκάρεις νά συμβεῖ ὅ,τι στήν Ἱσπανία (ἡ δεξιά ἔχει τριχοτομηθεῖ), ὅ,τι στήν Ἰταλία (ἔχει ἐπανιδρυθεῖ), ὅ,τι στήν Ἐσθονία χθές (17,8% τό ἀντιμεταναστευτικό κόμμα στίς ἐκλογές). Τό πᾶν εἶναι νά ἐνσωματώνεις. Ὄχι νά διώχνεις. Καί ἄς φωνάζει ὁ Τσίπρας ὅσο θέλει. Ἄν πάλι ἐπιμένεις γιά τό δίκαιο τῆς ἄποψής σου, τότε πρέπει νά πλήξεις τόν Ὀρμπάν μέ ἐθνικούς ὅρους, ὄχι εὐρωπαϊκούς: Ἐκεῖνος προστατεύει μέν τόν λαό του ἀλλά εἰς βάρος τοῦ δικοῦ σου λαοῦ! Ὄχι εἰς βάρος τῆς Εὐρώπης γενικῶς. Καί αὐτό πρέπει νά τό καταλάβουν καί ἡ κομμώτρια καί ὁ «σεκιουριτάς».
