Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας στά ἐρωτήματα πού προκάλεσε ἡ ἀνεμπόδιστη ἐγκατάσταση τοῦ «Ρουβίκωνα» σέ μιά αἴθουσα τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ ἦταν ἡ ἀναζήτηση «ἑνός ρωμαλέου φοιτητικοῦ κινήματος», πού κατά τόν τραγικό Γαβρόγλου «θά ἔλυνε ἀπό μέσα» τό θέμα τῆς κατάληψης…
Ὁ ὑπουργός μας δέν χρειάστηκε νά περιμένει! Τό «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» ἀνταποκρίθηκε ἀμέσως στήν «πρόσκλησή» του καί διευρυμένο μέ ἐκπροσώπους τοῦ ἐξ ἴσου «ρωμαλέου μαθητικοῦ κινήματος» δικαίωσε τίς προσδοκίες του: «Μπούκαρε», κατά τό κοινῶς λεγόμενο, στό γραφεῖο του καί ἀνέπτυξε μαζί του ἕνα διάλογο ἀπολύτως σύμφωνο μέ τίς «ἀξιακές» παραδόσεις τῆς ἀριστερᾶς καί τήν «ποιότητα» τῶν διεκδικήσεών της!
Καί μόνον τό γεγονός ὅτι οἱ φωτογραφίες ἀπό τό «μπουκάρισμα» ἐμφανίζουν τόν ὑπουργό καθισμένο μπροστά σ’ αὐτό πού ὁ ἴδιος ἀποκαλεῖ γραφεῖο του, ἀλλά δέν εἶναι παρά ἕνας σκουπιδόμορφος σωρός ἐγγράφων καί βιβλίων, ἀρκοῦσε γιά νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ «δικαίωση τοῦ ἀγῶνα»: Ἡ ἀσύλληπτη ἀκαταστασία τοῦ γραφείου του ἁπλῶς ἀποτυπώνει τήν τρικυμία τοῦ μυαλοῦ ἑνός ὑπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύεται ἄξιος τοῦ ρόλου πού τοῦ ἀνέθεσε ὁ πρωθυπουργός του…
Ποιός ἦταν ὁ προβληματισμός τοῦ «ρωμαλέου κινήματος» πού ἔφερε τά βήματα αὐτῶν τῶν φερέλπιδων νέων ἐνώπιον τοῦ ὑπουργοῦ τους; Ὅτι ὁ πρόσφατος νόμος Γαβρόγλου «κάνει τήν παιδεία ἐργοστάσιο πού παράγει ἀνθρώπους πρός κατανάλωση ἀπό τήν ἀγορά ἐργασίας γιά νά καλύψει τίς ἀνάγκες της»! Καί ἀκόμη ὅτι οἱ ἀλλαγές πού ἐπέφερε ἡ ἀναδιάρθρωση τῶν ΑΕΙ-ΤΕΙ «ἀποκλείουν τούς μαθητές ἀπό τήν οὐσιαστική γνώση καί ἐντατικοποιοῦν τό πρόγραμμά τους»!
Σέ ὁποιαδήποτε εὐνομούμενη καί ἀνεπτυγμένη χώρα τοῦ κόσμου ἡ κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τῆς ἀγορᾶς ἐργασίας καί ἡ ἐντατικοποίηση τῶν σπουδῶν ἀποτελοῦν αὐτονόητες προϋποθέσεις ἑνός ἀποτελεσματικοῦ καί ἀποδοτικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος. Στήν χώρα ὅπου καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς μεταπολίτευσης ἔχει ἐπικρατήσει ἡ ἀραχνιασμένη συνθηματολογία τῆς ἀριστερᾶς, ἡ ὁποία βλέπει τήν ἐκπαιδευτική διαδικασία ὡς κάτεργο καί τήν μόρφωση ὡς «ρετσινιά», ἀκόμη καί ἕνα νομοσχέδιο «τύπου Γαβρόγλου» εἶναι ἀρκετό γιά νά ξεσηκώσει τήν ὀργή καί τήν ἀγανάκτηση τοῦ «ρωμαλέου φοιτητικοῦ καί μαθητικοῦ κινήματος»…
Ὁ ἐκνευρισμός τοῦ Γαβρόγλου γιά τήν εἰσβολή στό γραφεῖο του δέν προῆλθε ἀπό τήν διαφωνία του ἐπί τῆς οὐσίας τῶν αἰτημάτων τῶν καταληψιῶν. Προῆλθε ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτοί οἱ «ἀχάριστοι» δέν ἔχουν καταλάβει ὅτι ὁ ὑπουργός τους κάνει τά πάντα γιά νά ξεχαρβαλώσει ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει στήν Ἑλλάδα ἀπό αὐτό πού ὁ ὑπόλοιπος ἀνεπτυγμένος κόσμος ἀποκαλεῖ «Παιδεία»…
Ἡ ἀναστάτωσή του δέν ὀφείλεται στήν ἀναίδεια, τήν προπέτεια, τήν ἀσέβεια καί τόν «τσαμπουκά» τοῦ νεανικοῦ ὄχλου, πού μέ τήν παρουσία τῶν ραδιοτηλεοπτικῶν συνεργείων ἔδειχνε νά ἀπολαμβάνει τόν «διάλογο» τῆς ἀλαζονείας καί τῆς ψευτομαγκιᾶς, ζώντας ἀπαράμιλλες στιγμές ἐπαναστατικοῦ μεγαλείου…
Τό μόνο πού κυριαρχοῦσε στήν σκέψη τοῦ Γαβρόγλου ἐκείνη τήν στιγμή ἦταν ὁ παλιμπαιδισμός τῶν αἰσθημάτων του… Θά προτιμοῦσε νά ἦταν αὐτός στή θέση τῶν «ρωμαλέων» καί νά ἐξευτελίζει τόν ὑπουργό του… Ἴσως καί κάτι ἀκόμη: Ὁσονούπω τελειώνει ἡ θητεία του καί ἐπιστρέφει στήν «θέση» του στό Ἵδρυμα Λάτση!
*Δικηγόρος
