ΟΤΑΝ στούς κόλπους τοῦ πάλαι ποτε ΠαΣοΚ ἔχουν ἐκτραφεῖ ἕνας Κουτσόγιωργας, ἕνας Τσοχατζόπουλος, ἕνας Τσουκᾶτος καί ἕνας Μαντέλης…
… τότε χρειάζεται μεγαλύτερη περίσκεψη καί αὐτοσυγκράτηση, πρίν κάποιος ἀποφασίσει νά μιλήσει γιά «βρώμικο 19» καί νά τό συνδυάσει μέ τό «βρώμικο 89», ὅπως ἔσπευσε νά διακηρύξει, μέ πηχυαῖο πρωτοσέλιδο, ἡ ἄλλοτε ναυαρχίδα τῆς ἀλήστου μνήμης «Ἀλλαγῆς». («Τό Βῆμα τῆς Κυριακῆς», 18.11.2018)
Κατ’ ἀρχήν ἄς ξεκαθαρίσουμε ἕνα πρᾶγμα: οἱ σκοτεινοί σχεδιασμοί κάθε Τσίπρα, καί κάθε ἐγκάθετου στά ὑπόγεια τοῦ Μαξίμου εἶναι, χωρίς καμμία ἀμφιβολία, κατακριτέοι, ἀποπνέουν σταλινισμό καί ἀποβλέπουν στήν ἐξόντωση τῶν μή ἀρεστῶν ἐνοχλητικῶν ἀντιπάλων. Ὅμως ἡ ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ «βρώμικου» ἐξουσιαστικοῦ μηχανισμοῦ δέν σημαίνει ὅτι αὐτή ἡ κατάπτυστη προσπάθεια τῶν ΣΥΡΙΖΑίων δικαιώνει τήν Φώφη Γεννηματᾶ ὅταν, ἐπικρίνοντας τόν Τσίπρα, κάνει λόγο γιά «βαρίδι τῆς Ἀριστερᾶς καί χορηγό τοῦ Μητσοτάκη». Καί κυρίως ἡ ἡγεσία τοῦ νεοπαγοῦς ΚΙΝΑΛ ἀλλά καί ὅλοι οἱ «προοδευτικοί» κονδυλοφόροι, πού ἔσπευσαν νά ὑπονοήσουν ὅτι ἡ «στοχοποίηση τοῦ Σημίτη» εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς ὕποπτης συμπαιγνίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ καί μερίδας τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, ὀφείλουν νά θυμηθοῦν καί νά μήν ξεχνοῦν ὅτι τό «βρώμικο 89» ξεπήδησε ἀπό τά δικά τους σπλάγχνα! Ἄν θυμᾶμαι καλά, ὁ ὅρος εἶναι ἐπινόηση τοῦ στιχουργοῦ καί δημοσιογράφου τοῦ γνωστοῦ συγκροτήματος Λευτέρη Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος μάλιστα συνέγραψε καί σχετικό πόνημα μέ αὐτόν τόν τίτλο. Ὑποδηλώνει δέ τήν δῆθεν «σκοτεινή» συνεργασία Νέας Δημοκρατίας καί Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς καί τῆς Προόδου (ὑπό τήν ἡγεσία τότε Φλωράκη καί Κύρκου) γιά νά «ἐξοντωθεῖ» ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, μέ ἀφορμή τό σκάνδαλο Κοσκωτᾶ. Ὅμως δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία πού κραύγαζε, μέ τίτλο «Σέξ καί χρῆμα» καί ἀναφερόταν στήν ὕπαρξη «8σέλιδου χειρογράφου τοῦ Κοσκωτᾶ (πού) ἀποκαλύπτει: 5 δισ. γιά τόν ἔρωτα τοῦ Ἀνδρέα» («Ἔθνος», 16.2.1989)… Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά ὁ …Κώστας Σημίτης (!) πού διαλαλοῦσε ὅτι (ἐπί πρωθυπουργίας Ἀνδρ. Παπανδρέου) «δημιουργεῖται ἕνα στενό πλέγμα ἀνάμεσα σέ κεφαλαιούχους, ἰδιοκτῆτες μαζικῶν μέσων ἐνημέρωσης, πολιτικούς, διοικητές δημοσίων ἐπιχειρήσεων καί μεσάζοντες στήν χρηματοδότηση κομματικῶν δραστηριοτήτων» (Σπ. Λιναρδᾶτος, Ἡ τραγωδία τοῦ ΠαΣοΚ, «Τό Βῆμα», 22.1.1989, ὅπου ἡ ἀναφορά σέ συνέντευξη Κ. Σημίτη, στίς 18.12.1988)…
Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά «Τό Βῆμα τῆς Κυριακῆς», διά χειρός Γ. Πρετεντέρη (19.2.1989) πού, μέ ἱερή ἀγανάκτηση, ἔγραφε: «Γιά ἄλλη μιά φορά, στό μάτι τοῦ κυκλῶνα, βρίσκεται ἡ Κυβέρνηση. Ἀφοῦ ἐπί μῆνες καί ἔτη ἔκανε τό κατά δύναμιν γιά νά προωθήσει τόν Κοσκωτᾶ σέ ρόλο ρυθμιστή τῆς ζωῆς τοῦ τόπου (μέ τήν ἐλπίδα ὅτι οἱ «ρυθμίσεις» του θά ἀπέβαιναν ὑπέρ της!), ἔρχεται τώρα νά θερίσει ὑπό μορφήν καταιγίδας τούς ἀνέμους πού ἔσπειρε… Ἐδῶ θά πρέπει νά σημειωθεῖ τό ἑξῆς: σύμφωνα μέ χθεσινές πληροφορίες τοῦ «Ἔθνους» –οἱ ὁποῖες διασταυρώνονται καί ἀπό ἄλλες πλευρές: ὁ πρωθυπουργός κ. Ἀνδρ. Παπανδρέου ἦταν βέβαιος (ὅταν ἔδωσε ἐντολή νά μεταβεῖ ἡ Ἐξεταστική Ἐπιτροπή στίς ΗΠΑ) ὅτι ὁ Κοσκωτᾶς δέν ἐπρόκειτο νά πεῖ τίποτα σέ βάρος του. Ἡ βεβαιότητα αὐτή –ὑπαινίσσεται ἡ ἐφημερίδα– προέρχεται ἀπό προσπάθειες προσεγγίσεως τοῦ ἔγκλειστου Κοσκωτᾶ ἀπό κυβερνητικούς παράγοντες. Στίς προσπάθειες αὐτές κεντρικό ρόλο ἔπαιξε ὁ πρώην ὑπάλληλος τοῦ Κοσκωτᾶ καί πρώην κυβερνητικός ἐκπρόσωπος κ. Ι. Ρουμπάτης (Σ.Σ.: νῦν ἐπί κεφαλῆς τῆς …Ε.Υ.Π.!)… Ἀνεξαρτήτως, πάντως, ἀπό τά σενάρια κι ἀπό τίς προθέσεις τοῦ Κοσκωτᾶ, ἡ ραγδαία πολιτικοποίηση τῆς ὑποθέσεως ὀξύνει τό «ἐσωτερικό ρῆγμα» τοῦ ΠαΣοΚ. Μέ μιά διαφορά: γιά πρώτη φορά δέν συγκρούονται δύο ἀπόψεις μέ τόν Ἀνδρ. Παπανδρέου στόν ρόλο τοῦ διαιτητῆ, ἀλλά οἱ βολές πλέον στρέφονται κατά τοῦ ἰδίου τοῦ Πρωθυπουργοῦ.
Ἔτσι ὁ κ. Κ. Σημίτης ἐπικρίνει δημοσίως τήν κυβέρνηση, ἐπειδή ἐμφανίζεται «οὐραγός» τῶν κινήσεων Κοσκωτᾶ… Ὁ Κ. Σημίτης δείχνει ἐμφανῶς νά πιστεύει ὅτι τό ΠαΣοΚ πρέπει νά υἱοθετήσει πιό συλλογική ἡγεσία κι ὅτι ἡ ἐξουσία πού ἀσκεῖ «τό περιβάλλον τῆς Ἑκάλης» ἔχει πλέον μεταβληθεῖ σέ «κόκκινο πανί γιά τούς βουλευτές καί τά κομματικά στελέχη καί ἐπικρίνεται εὐθέως καί ἀνοικτά ἀπό ὅλους». Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά ἡ …Βάσω Παπανδρέου πού, σέ συνέντευξή της στό «Βῆμα τῆς Κυριακῆς» (1.1.1989), δήλωνε τά ἑξῆς: «Γιά τό κλῖμα πού ἔχει δημιουργηθεῖ (ἀπό καταγγελίες, ἀκόμη καί ἀπό τόν πρωθυπουργό, περί ἀποστασιῶν, συνωμοσιῶν, σχεδίων ἀνατροπῆς κ.λπ.) τήν εὐθύνη τήν φέρει κύρια τό ΠαΣοΚ καί ἡ Κυβέρνηση. Φυσικά μπορεῖ κάποιοι νά θέλουν νά ἐκμεταλλευτοῦν αὐτό τό κλῖμα: δέν τό ξέρω, δέν ξέρω κάτι συγκεκριμένο, ἀλλά εἶναι λογικό. Τό θέμα εἶναι ποιός δημιουργεῖ τό κλῖμα. Γι’ αὐτό ἄς ψάξουμε μεταξύ μας». Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά καί πάλι ὁ Κ. Σημίτης πού διατυμπάνιζε ὅτι: «Τό Κίνημα καί ἡ κυβέρνηση δέν εἶχαν ξεκαθαρίσει ἔγκαιρα τή σχέση πολιτικῆς ἐξουσίας μέ τούς κεφαλαιούχους, τήν ἄρχουσα τάξη, τούς μηχανισμούς ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης. Οἱ πολυδάπανες ἐκλογικές ἐκστρατεῖες, οἱ ἀναπτυγμένοι κομματικοί μηχανισμοί, οἱ ἐφημερίδες, ἡ παρουσία σέ ὀργανώσεις, σωματεῖα, μαζικούς φορεῖς χρειάζονται χρήματα. Ὁ εὔκολος δρόμος γιά νά βρεθοῦν χρήματα εἶναι ἡ συνεργασία μέ οἰκονομικούς παράγοντες. Ἡ συνεργασία ἀρχίζει μέ τή συμμετοχή τῶν ἐπιχειρηματιῶν στίς οἰκονομικές ἐξορμήσεις, ἐμπεδώνεται μέσα ἀπό κοινές προσπάθειες γιά τή δημιουργία μιᾶς νέας τάξης ἐπιχειρηματιῶν καί καταλήγει σέ στενές φιλίες μέσα ἀπό τίς ὁποῖες οἱ ἐπιχειρήσεις ἐπιδιώκουν νά αὐξήσουν οἰκονομική ἐξουσία καί κέρδη». (Κ. Μάρδας, Πίσω ἀπό τόν ἥλιο, ἑκδ. Γνώση 1995, σελ. 461). Καί ἀφοῦ ὁ Κ. Σημίτης πρωτοστάτησε στήν «βρώμικη» ἀμφισβήτηση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἦλθε καί ἡ σειρά του!
Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά ὁ Θ. Πάγκαλος πού τόνιζε ὅτι: «Ἐπί ἐποχῆς Σημίτη καί παρά τήν ψήφιση σχετικοῦ νόμου, ἡ συγκέντρωση τῶν ΜΜΕ στά χέρια ἐκείνων πού συναλλάσσονται καί ἐξαρτοῦν τήν οἰκονομική τους ἐπιτυχία ἀπό τίς δουλειές τοῦ δημοσίου, ἔχει προχωρήσει τόσο πολύ ὥστε ἀπειλεῖ πλέον τήν εὔρυθμη λειτουργία τοῦ πολιτεύματος» (συνέντευξη στό ἔνθετο τοῦ «Μετρόραμα», Φεβρουάριος 2003). Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία ἀλλά τό «συγκρότημα» πού πληροφοροῦσε τούς ἀναγνῶστες του γιά τά πεπραγμένα τῆς κυβέρνησης Σημίτη: «ἡ ἀπίθανη σπατάλη τοῦ δημοσίου χρήματος ἀπό τά γνωστά τρωκτικά, πού φουσκώνουν τό κόστος τῶν δημοσίων ἔργων, ἐπιβαρύνουν μέ μίζες τίς κρατικές παραγγελίες κ.λπ. κ.λπ.» (Ν. Νικολάου στό «Βῆμα τῆς Κυριακῆς», 21.12.2003). Δέν ἦταν ἡ Νέα Δημοκρατία. ἀλλά «ἡ ἐφημερίδα πού γκρέμισε τόν Καραμανλισμό», ὅπως αὐτάρεσκα παρουσιαζόταν ἡ «Αὐριανή», ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἀρχικά στήριξε τόν Κ. Σημίτη, στή συνέχεια τόν «ἔλουζε» μέ τά ἑξῆς: «Ποιός ἠλίθιος ἔχει τοποθετήσει σ’ ἕνα σωρό μεγάλες θέσεις κακομοίρηδες καί ἐχθρούς τοῦ ΠαΣοΚ; Κάποιος ἀπό τούς στενούς συνεργάτες τοῦ Σημίτη εἶναι τόσο βλάκας, ὥστε στίς περισσότερες ἀπό τίς μεγάλες θέσεις ἔχει διορίσει κλέφτες, μπουμποῦνες ἤ ἐχθρούς τοῦ ΠαΣοΚ» (7.2.2004). Καί ἀκόμη: «Μιά μικρή παρέα ἀπό βλᾶκες, κακούς καί κλέφτες ἐξέθεσαν τόν πρωθυπουργό καί βούλιαξαν τήν παράταξη. Ξήλωσε Γιῶργο σήμερα τήν κλίκα Σημίτη. Ἄν δέν μπεῖ βαθιά το μαχαίρι καί ἄν ὁ κόσμος δέν δεῖ “αἷμα” νά χύνεται, θά χάσουμε τίς ἐκλογές» (8.2.2004). Χρειάζονται περισσότερα;
Τό «βρώμικο 89» γεννήθηκε καί ἀνδρώθηκε στούς κόλπους τοῦ ΠαΣοΚ, μέ πρωτεργάτες ἡγετικά του στελέχη σέ ἀγαστή συνεργασία μέ τά συγκροτήματα Τύπου πού τό στήριζαν καί συχνά κατηύθυναν τίς ἐπιλογές του καί τίς πολιτικές του. Αὐτοί δημιούργησαν τήν «βρωμιά» πού διαχύθηκε στόν δημόσιο βίο τῆς χώρας καί τό ’89 καί τό ’94 καί τό ’2004 καί, γενικά καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῶν πασοκικῶν κυβερνήσεων. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ἁπλῶς ἀξιοποιεῖ, μέ τήν δική του σταλινική νοοτροπία, τίς διδαχές τοῦ ἄλλοτε κραταιοῦ ΠαΣοΚ… Δέν εἶναι καιρός νά τά θυμίζουμε, ἀλλά, ἐπί τέλους, ἄς ὑπάρξει στοιχειώδης αἰδώς καί ἐλάχιστο μέτρο…
*Δικηγόρος
