Ἐπιτρέψτε μου νά λάβω σήμερα θέση γιά τό περίφημο «Ἑλληνικό». Καί νά ξεκαθαρίσω ἐξ ἀρχῆς ὅτι εἶμαι –ἀπό χρόνια πολλά– «ἄρρωστος» μέ τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος.
Ἔμαθα ἀπό μικρό παιδί νά ἀγαπῶ τήν φύση, ἔχω ἀνέβει ὅλες σχεδόν τίς κορυφές τῶν ἑλληνικῶν βουνῶν, μέ «καθηγητές» τόν Σπῦρο Ράνη, τόν Ἀνδρέα Πατσουράκο καί τόν Τάκη Καρυδάκη (προσωπικότητες τοῦ πειραϊκοῦ ὀρειβατικοῦ χώρου) κι ἔχω γνωρίσει ἀπό κοντά τήν ὑπέροχη αὐτή χώρα.
Κι ὅταν δέν εἴχαμε ἐξορμήσεις στά βουνά, εἴχαμε κυριακάτικους περιπάτους στήν Ἀττική, στήν περιοχή τήν ὁποία δέν γνωρίζουν οὔτε οἱ κάτοικοί της. Περίπατοι στήν Πάρνηθα, στίς κορυφές καί τίς παρυφές της, στά χωριά της, τά ὁποῖα ἀντιστέκονται ἀκόμη. Καί τά γράφω αὐτά γιά νά τονίσω ὅτι ἡ εὐαισθησία μου γιά τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος εἶναι μεγαλύτερη τοῦ μέσου ὅρου. Καί τά γράφω γιά νά περάσω στό θέμα τοῦ «Ἑλληνικοῦ», τό ὁποῖο –τόσα χρόνια τώρα– παραμένει πληγή ἀνοιχτή στό Λεκανοπέδιο.
Ξεκαθαρίζω ὅτι θά προτιμοῦσα νά εἶχε παραμείνει ἀεροδρόμιο. Δέν νοεῖται μεγάλη καί σύγχρονη εὐρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς δεύτερο –μεγάλο– ἀεροδρόμιο. Μία σειρά, ὅμως, λανθασμένων ἐνεργειῶν καί ἀποφάσεων ἔχει «καταδικάσει» τήν Ἀθήνα νά διαθέτει ἕνα μόνο ἀεροδρόμιο καί ἐπιβάλλει τήν δημιουργία ἑνός «πνεύμονα» στό Ἑλληνικό. Καί ἀμέσως –ὅπως συνηθίζεται ἔπειτα ἀπό τούς περίφημους κορμοράνους στόν πάλαι ποτέ Ἐλαιῶνα– ἄρχισαν οἱ προσφυγές στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, σέ ἕνα Σῶμα τό ὁποῖο ἔχει περγαμηνές στό συγκεκριμένο πεδίο. Καί στήν συνέχεια παρενέβησαν οἱ διάφοροι φορεῖς, ἀλλά καί οἱ πανταχοῦ παρόντες –καί καλῶς κάνουν– ἀρχαιολόγοι, ἄρχισε ἡ προσφιλής μας «ζύμωση» καί ἡ μεγάλη ἐπένδυση, πού ἐπρόκειτο νά ἀλλάξει τό Ἑλληνικό καί τήν ζωή μας, ἔγινε τό γνωστό «μπαλάκι», μέ τό ἐπίσης γνωστό «μοτίβο», ὅτι «θά ὑποβαθμισθεῖ ἡ περιοχή». Ἀλήθεια, πόσο μπορεῖ νά «ὑποβαθμισθεῖ» περισσότερο μιά Ἀθήνα πού κόβεται στά δυό ἀπό μιά περιφραγμένη ἀνοιχτή πληγή; Πόσο περισσότερο νά ὑποβαθμισθεῖ ὅταν ἔχει στήν καρδιά της ἕνα ἀπέραντο δάσος ἀπό τσιμέντο καί κουφάρια κτιρίων;
Δηλαδή θά μᾶς ὑποβαθμίσουν οἱ οὐρανοξύστες καί τό καζίνο; Μά, οὐρανοξύστες ὑπάρχουν σήμερα σέ ὅλες τίς σύγχρονες πόλεις. Καί ποιόν θά ἐνοχλήσει τό καζίνο; Ὑπάρχει καμμιά ντιρεκτίβα πού ἐπιτάσσει στούς κατοίκους τῶν Ἀθηνῶν νά παίζουν τά λεφτά τους ἐκεῖ; Στά καζίνο πηγαίνεις ἄν θέλεις νά πᾶς. Καί ἄς μιλήσουμε γιά τά τεράστια ποσά καί τά σπίτια πού χάνονται σέ καφενεῖα καί «λέσχες»…
Καί μιά πού μιλᾶμε γιά «ὑποβάθμιση» τῆς περιοχῆς, μήπως εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ τιμές τῶν ἀκινήτων γύρω ἀπό τό Ἑλληνικό ἔχουν «τσιμπήσει» πολύ ἐσχάτως;
Καλό θά εἶναι νά μήν φοβόμαστε τό μέλλον. Καλό θά εἶναι νά σταματήσουν οἱ ἀπόψεις πού μιλοῦν γιά «εἰσβολή» ξένων, πού ἀγοράζουν σπίτια στήν Ἀθήνα. Καί λοιπόν; Τί θά τά κάνουν; Θά τά πάρουν μαζί τους στήν πατρίδα τους; Σοβαροί νά εἴμαστε, ἔ;
Καλό γιά ὅλους εἶναι νά ἀρχίσει, ἐπί τέλους, νά λειτουργεῖ τό τεράστιο αὐτό ἔργο, αὐτή ἡ τόσο σημαντική ἐπένδυση, πού θά προσφέρει πολλές χιλιάδες νέες θέσεις ἐργασίας καί ζωῆς. Ἡ Ἀθήνα δέν ἔχει νά φοβηθεῖ παρά μόνο νά κερδίσει.
