Η ΦΕΤΙΝΗ ἐπέτειος τῆς ἀποκατάστασης τῆς Δημοκρατίας στήν πατρίδα μας ἑορτάζεται σέ κλῖμα βεβαρημένο καί ζοφερό.
Ἄν ἰσχύουν οἱ καταγγελίες τῆς Κυβέρνησης γιά ἀπόπειρα ἐξαγορᾶς βουλευτῶν τῆς πλειοψηφίας ἀπό ρωσσικά συμφέροντα καί πῶς αὐτή ἀπετράπη ἀπό τίς μυστικές ὑπηρεσίες πού ἀντελήφθησαν τήν συναλλαγή καί ἐνημέρωσαν τό Μαξίμου, τότε πρέπει νά ὁμολογήσουμε στούς ἑαυτούς μας τό ἑξῆς: ἡ δεδηλωμένη στήν πατρίδα μας προστατεύεται ἀπό τούς μηχανισμούς ἀσφαλείας. Ὄχι ἀπό τούς ἴδιους τούς βουλευτές πού ἔχουν ὁρκιστεῖ πίστη στό Σύνταγμα καί στούς νόμους. Ἄν ἐπίσης εἶναι ἀληθεῖς οἱ φῆμες ὅτι βουλευτές πού «πέρασαν» ἀπό τήν Κοινοβουλευτική Ὁμάδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τῆς ΔΗΜΑΡ, τοῦ Ποταμιοῦ κατευθύνονται τώρα γιά τήν ΝΔ ἤ καί τό ἀνάποδο, τότε εὔλογα δημιουργεῖται ἡ ἀπορία ποιά θέση ἔχει στό πολίτευμά μας καί στό Κοινοβούλιό μας ἡ προσήλωση στίς ἰδέες καί στήν συνέπεια. Ἀπό ὅ,τι φαίνεται καμμία. Ἄν ἐπίσης εἶναι ἀκριβής ἡ καταγγελία πού ἔκανε πρόσφατα στό κοινοβούλιο ὁ Πρόεδρος τῆς Ἀρχῆς Διασφάλισης τοῦ Ἀπορρήτου τῶν Ἐπικοινωνιῶν, ὅτι ἐπιχειρηματίες πέραν τοῦ κράτους ἔχουν ἕξι βαλιτσάκια παρακολούθησης τηλεφωνικῶν ἐπικοινωνιῶν τῶν πολιτῶν, τότε μέ βεβαιότητα μπορεῖ νά μιλᾶ κανείς γιά ἀτιμώρητο παρακράτος καί ὄχι γιά δημοκρατία. Ἄν ἰσχύουν τέλος οἱ καταγγελίες πρώην βουλευτῶν ὅτι ἐπιχειρηματίες μισθώνουν κόμματα καί ἡγεσίες γιά τήν ἐξυπηρέτηση ἄνομων ἐπιδιώξεων, εἶναι ἀπολύτως φανερό πώς κάτι σάπιο ὑπάρχει σέ αὐτό τό βασίλειο. Ὅπως σάπιο εἶναι καί συγκεκριμένο μάλιστα νά μαθαίνουμε ὅτι μηνύονται εἰσαγγελεῖς πρός ἐκφοβισμό ἀπό ἐλεγχόμενους. Νά αἰσθανόμαστε ὅτι οἱ διωκόμενοι γίνονται διῶκτες τῶν θεσμῶν χωρίς κανείς νά τολμᾶ νά ἀρθρώσει λέξη.
Δυστυχῶς στήν πατρίδα μας, ὅπου μέσα στό 2018 ἄρχισε νά ἀνθεῖ καί ἕνα νέο φροῦτο, ἡ ἐκτέλεση συμβολαίων θανάτου ἀκόμη καί κατά ἀστυνομικῶν λειτουργῶν, ἀρχίσαμε νά συνηθίζουμε τό παρακράτος. Τήν δράση συμφερόντων παρά τήν δημοκρατία. Ἐπειδή μάλιστα πάσχουμε ἀπό μιθριδατισμό καί βλέπουμε τήν Ἑλλάδα ἀπό μέσα δέν καταλαβαίνουμε πόσο ἀποκρουστικοί ἔχουμε γίνει. Συνηθίσαμε στήν ἀσχήμια καί στόν τραμπουκισμό. Ἄν τήν ἀντικρίσουμε ὅμως ἀπό ἔξω, θά τρομάξουμε. Ποιά Κολομβία; Ἐμεῖς! Τό ρωσσικό σήριαλ, στό μέτρο πού ἰσχύει, δείχνει πόσο ἀσθενής εἶναι ἡ κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Ἀπό τό 2007 καί μετά ἡ δεδηλωμένη ὑποφέρει. Ἡ δεδηλωμένη πιέζεται. Ἡ δεδηλωμένη κάμπτεται. Τό μέγα μας ζήτημα εἶναι θεσμικό. Πρέπει νά ποῦμε στόν ἑαυτό μας τήν ἀλήθεια καί ἴσως νά προχωρήσουμε σέ τολμηρές ἀναθεωρήσεις. Ἡ διαπλοκή καί ὁ ξένος παράγων στίς ποικίλες ἀποχρώσεις του ἐκμεταλλεύονται τίς ὁριακές πλειοψηφίες, ἀγοράζουν συνειδήσεις (ἄν πιστέψουμε τά καταγγελλόμενα), γράφουν στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων τους τήν λαϊκή κυριαρχία καί τήν κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Ὑπάρχει ἕνα «ὑποτίθεται» ὅμως. Ὑποτίθεται πώς δομήσαμε γερά καί σέ νέες βάσεις τήν δημοκρατία μας γιά νά μήν ζήσουμε νέο 1965 μέ ἐξαγορές καί ἐκμαυλισμούς συνειδήσεων πολιτικῶν ἀνδρῶν. Καί ἡ πρόοδός μας ποιά εἶναι; Πενῆντα χρόνια μετά νά συνεχίζονται τά ἴδια ἐνῶ ὀλιγάρχες πού ἔχουν ΠΑΕ, ΑΕ, ΜΜΕ, ἐξουσία, σέ λίγο θά ἀνέβουν στίς πλάτες τῶν πρωθυπουργῶν γιά νά κυβερνήσουν καί τήν χώρα; Ἀλήθεια; Νομίζω ὅτι πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀλήθειας. Τό Πολίτευμά μας εἶναι ἡ Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ἴσως πρέπει νά ἐξετάσουμε τό ἐνδεχόμενο νά μετατραπεῖ σέ (ἡμι)Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Σέ συνθῆκες ἁπλῆς ἀναλογικῆς (ἄρα θεσμικῆς παραλυσίας) κάποιος πρέπει νά συγκαλεῖ τό ΚΥΣΕΑ καί τό Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν καί νά ἀποφασίζει γιά τήν Ἄμυνα, τά ἐξωτερικά, τήν Δικαιοσύνη καί τίς Ἀνεξάρτητες ἀρχές. Γιά νά ἔχει ἐλπίδες διακυβέρνησης ὁ τόπος. Αὐτός δύσκολα μπορεῖ νά εἶναι ἕνας πρωθυπουργός ὅμηρος μίας ὁριακῆς δεδηλωμένης. Αὐτός μπορεῖ νά εἶναι μόνον ἕνας: Ἕνας Πρόεδρος πού ἐκλέγεται ἀπό τόν λαό καί δέν ἔχει ἀνάγκη τήν δεδηλωμένη. Ὅπως στήν Κύπρο, ὅπως στήν Γαλλία, ὅπως καί στήν Ρωσσία. Τό παρόν πολίτευμα ἐξεμέτρησε τό ζῆν. Δυστυχῶς.
