ΑΠΟ τήν στιγμή πού ἀπεκαλύφθη –ἐπί τῆ βάσει μαρτυριῶν μελῶν τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Πολυτεχνείου οἱ ὁποῖες οὐδέποτε ἀμφισβητήθηκαν– ὅτι τό περίφημο τάνκ τῆς δικτατορίας…
… εἰσέβαλε στό Πολυτεχνεῖο μέ τήν συναίνεση ἡγετικῶν προσωπικοτήτων τῶν ἐξεγερθέντων γιά νά διευκολυνθεῖ ἡ ἔξοδος τῶν φοιτητῶν, τότε τά πράγματα εἶναι ξεκάθαρα: Ἐκλείπει ὁ ἱστορικός λόγος πού ἐπικαλέστηκαν οἱ συντάκτες τοῦ νόμου πλαισίου τό 1982, πώς τό πανεπιστημιακό ἄσυλο καθιερώθηκε στήν χώρα μας εἰς ἀνάμνησιν ἐκείνης τῆς συγκλονιστικῆς στιγμῆς. Γιά νά διακηρύξει τήν ἀνάγκη γιά περισσότερη δημοκρατία καί ἐλευθερία στά ἀκαδημαϊκά ἱδρύματα. Παύουν οἱ συμβολισμοί.
Ὡστόσο, ἐπειδή οἱ Ἀριστεροί εἶναι εὐαίσθητοι σέ θέματα ἱστορίας μόνον ὅταν λέει κάτι κάποιος Κυρανάκης ἤ κάποια Μιχαηλίδου καί οὐδέποτε διορθώνουν μέ προθυμία τίς ἱστορικές τους ἀστοχίες ὅταν ἀποκαλύπτονται, δέν ἀναμένουμε νά φιλοτιμηθεῖ κάποιος. Δέν περιμένουμε νά γράψει μέ τόλμη πώς ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἀείμνηστος ἀγωνιστής Γουνελᾶς ἀπομυθοποίησε μέ τήν μαρτυρία του τήν εἰσβολή τοῦ τάνκ ὡς ἱστορικό γεγονός, ἐμεῖς ζητᾶμε τήν ἀναθεώρηση τοῦ νόμου γιά τό ἄσυλο. Γι’ αὐτό σήμερα πού ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη προτίθεται νά νομοθετήσει γιά τρίτη φορά (μετά τήν Γιαννάκου καί τήν Διαμαντοπούλου) τήν κατάργηση τοῦ ἀσύλου, ἐπιλέγω νά προσεγγίσω αὐτή τήν κατ’ ἀρχήν σωστή ἀπόφαση μέ κριτήρια… θρησκευτικά. Πολιτισμικά. Ἰδεολογικά.
Γράφω «κατ’ ἀρχήν», γιατί καί ἐγώ στά νιάτα μου προέβην σέ παράνομη πράξη, τῆς κατάληψης διοικητικῶν ὑπηρεσιῶν Πρυτανείας (ὄχι αἴθουσας διδασκαλίας), καί μαζί μέ συμφοιτητές μου ἀπό τήν Ἀριστερά (ΕΑΡ) ὅπως οἱ Ἰσίδωρος Τσοῦρος, Ντῖνος Ἀθανασόπουλος, Δημήτρης Κλοκοτάρας, συμπράξαμε στήν λειτουργία καί ἐκπομπή «παράνομου» φοιτητικοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τοῦ ΔΠΘ –σέ ἐποχές μονοπωλίου τῆς ἐνημέρωσης. Σήμερα ὅμως, πού οἱ ἰδέες κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα ἀπό ἄκρη σέ ἄκρη τῆς γῆς μέσω τοῦ διαδικτύου, ἡ ρύθμιση τοῦ νόμου ΠΑΣΟΚ τοῦ 1982 γιά τό ἄσυλο ἀποτελεῖ κατ’ οὐσίαν ἕνα ἱστορικό ἀπολίθωμα. Καί μάλιστα, τί ἀπολίθωμα; Μέ ρίζες στά …μοναστήρια τοῦ Μεσαίωνα! Δέν χρειάζεται καί πολλή συζήτηση, λοιπόν. Αὐτά γιά τήν Ἀριστερά εἶναι παρωχημένα. Ἀπό τήν στιγμή πού τό ἄσυλο εἶναι μία παλιά εὐρωπαϊκή παράδοση τοῦ Δυτικοῦ Μεσαίωνα ὅπου τά πανεπιστήμια λειτουργοῦσαν ἐντός τῶν περιοχῶν τῶν μοναστηριῶν καί ἀπολάμβαναν τό προνόμιο ἀπό τήν ἐξαίρεση δικαιοδοσίας τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας (οἱ τήβεννοι ἀποτελοῦν ἐξέλιξη τῶν ράσων τῶν μεσαιωνικῶν μοναχῶν), τί ἄραγε ὑπερασπίζεται ἡ Ἀριστερά στόν 21ο αἰῶνα; Τόν Μεσαίωνα; Τά μοναστήρια; Τά ράσα;
Ἡ Ἀριστερά, ὡς γνωστόν, ὑπερασπίζεται τόν Διαφωτισμό καί τό Κράτος Δικαίου. Ἀλλά ὁ Διαφωτισμός κατήργησε τά προνόμια ἐσωτερικοῦ ἀσύλου καί ἐπέβαλε τήν λαϊκή κυριαρχία σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια χωρίς ἐξαιρέσεις. Γιά ποιό πρᾶγμα συζητᾶμε λοιπόν; Γιά τά ξεπερασμένα πού δέν ἐφαρμόζει κανείς στόν κόσμο; Ἐκτός ἄν ὡς ἄσυλο ἐννοοῦμε τό δικαίωμα ἐλευθερίας διακίνησης ἰδεῶν γιά τούς ἐμπόρους ναρκωτικῶν, τούς μπαχαλάκηδες καί τούς μετανάστες πού κάνουν παράνομο ἐμπόριο. Δέ νομίζω.
