Νά μέ συμπαθᾶτε, ἀλλά δέν εἶναι πράγματα αὐτά
«Οἱ Κοῦρδοι εἶναι ἐντάξει παιδιά, ἀλλά δέν μᾶς βοήθησαν στήν Νορμανδία!»
Ναί, τό ἐκστόμισε ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, σέ μιά προσπάθεια νά ἀμβλύνει τίς ἐντυπώσεις τίς ὁποῖες ἔχει προκαλέσει ἡ –αἰφνιδιαστική– ἀπόφασή του νά «ἀνάψει πράσινο φῶς» στόν αἱμοδιψῆ σουλτάνο…
Καί δέν μᾶς εἶπε ὁ Πρόεδρος πόσο βοήθησαν τούς συμμάχους οἱ Τοῦρκοι, πόσα ἀποβατικά γέμισαν οἱ στρατιῶτες τῆς Τουρκίας στήν Νορμανδία καί πόσοι Τοῦρκοι μετεῖχαν στίς συμμαχικές ἐπιχειρήσεις κατά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εἴπαμε, νά λέμε καμμιά κουταμάρα γιά νά περάσει ἡ ὥρα, ἀλλά νά ρίχνουμε καί μιά ματιά στά βιβλία τῆς Ἱστορίας πρίν μιλήσουμε.«Γιατί σέ παραξενεύει αὐτή ἡ τοποθέτηση καί ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἀμερικανῶν ἀσχολεῖται μέ τήν Ἱστορία ἤ τήν Γεωγραφία;» μοῦ εἶπε φίλος, μέ τόν ὁποῖο συζητοῦσα τό προαναφερθέν ζήτημα. Καί θυμήθηκα μιά δική μου περιπέτεια, στό Σικάγο. Ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀποβιβαζόμαστε στό τεράστιο ἀεροδρόμιο τοῦ Σικάγο ὅπου μᾶς περιμένει ἀδελφικός φίλος. Ἀφήνω τόν μικρό χαρτοφύλακα στό ἔδαφος, ἀγκαλιάζω τόν φίλο καί ἐν συνεχεία κάνω τήν κίνηση γιά νά πιάσω τόν χαρτοφύλακα, ἀλλά πιάνω ἀέρα! Ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ, τό «μπρίφ καίης» μέ ὅλα τά «χαρτιά» καί τά χρήματά μου, τίς κάρτες καί τά ταξιδιωτικά ἔγγραφα ἔχει χαθεῖ!
Θορυβήθηκα, σχεδόν πανικοβλήθηκα! «Πᾶμε ἀμέσως στήν Ἀστυνομία» μοῦ λέει ὁ φίλος καί, πράγματι, σέ λίγο βρισκόμαστε στό γραφεῖο τοῦ ὑπευθύνου γιά τήν Ἀσφάλεια τοῦ ἀεροδρομίου ἀστυνομικοῦ. Τοῦ ἐξηγῶ τί μοῦ συνέβη καί μέ πληροφορεῖ ὅτι «εἶναι συνηθισμένο φαινόμενο, ὑπάρχουν συμμορίες λατινοφώνων οἱ ὁποῖες ἁρπάζουν ὅποιον χαρτοφύλακα ἀκουμπήσει στό ἔδαφος!».
Καί ἔρχεται ἡ στιγμή νά «δώσω τά στοιχεῖα μου». Ὁ ἀξιωματικός, σκυμμένος στά χαρτιά του, μέ ἐρωτᾶ: «Ἀπό ποῦ ἔρχεστε;». Τοῦ ἀπαντῶ χρησιμοποιώντας τόν ὅρο «Greece». Μέ κοιτάζει περίεργα καί μέ ἐρωτᾶ: «Ποῦ βρίσκεται αὐτό;». Αἰσθάνομαι ἀμηχανία καί ἀπαντῶ χρησιμοποιώντας τώρα τόν ὅρο «Hellas», ἀλλά ἐκεῖνος δέν δείχνει νά μέ καταλαβαίνει. «Καί ποῦ βρίσκεται αὐτό; Κοντά στήν Κολομβία;»… Διευρύνω τήν ἀπάντησή μου καί λέω «Greece, Europe» καί τότε ὁ ἀξιωματικός ἀντιλαμβάνεται καί σημειώνει τόν τρόπο προελεύσεως.
– Καλά, δέν γνωρίζει τήν Ἑλλάδα; Ἀξιωματικός μέ γαλόνια καί δέν γνωρίζει τήν Ἑλλάδα; εἶπα στόν φίλο μου, ὁ ὁποῖος χαμογελοῦσε…
– Νά λές πάλι καλά πού γνώριζε τήν Εὐρώπη! Μήν νομίζεις ὅτι ἐδῶ, στήν Ἀμερική, ἐνδιαφέρονται πολύ γιά τόν ἐκτός Ἡνωμένων Πολιτειῶν κόσμο. Ἐκεῖ, στήν Ἑλλάδα, νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ὁ ὀμφαλός τῆς Γῆς, ἀλλά δέν εἴμαστε! Ὅταν χρειάζεσαι τέσσερεις καί πέντε ὧρες γιά νά πᾶς ἀπό μιά Πολιτεία σέ μίαν ἄλλη, ὅσο, δηλαδή, χρειάζεσαι γιά νά κάνεις τό ταξίδι Λονδίνο – Νέα Ὑόρκη, μπορεῖς νά καταλάβεις γιά ποιά μεγέθη μιλᾶμε!, μοῦ εἶπε καί κατάλαβα. Ἐδῶ, στήν Ἑλλάδα, εἴμαστε διαφορετικοί, θέλουμε νά γνωρίζουμε καί νά μαθαίνουμε. Εἴμαστε ἀπό τούς λίγους, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται τόσο μέ τήν πολιτική καί μέ ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο. Καί γι’ αὐτό, ἴσως, ὑποφέρουμε περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους.
