ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ἄς μήν ὑπάρχει! Τό μεῖζον διακύβευμα τῆς αὐριανῆς ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης, τῆς πρώτης μετά ἀπό τέσσερα χρόνια…
… εἶναι ἡ πολιτική κατεύθυνση πού θά λάβει ἡ χώρα: θά καθηλωθεῖ στήν μιζέρια τῆς Ἀριστερᾶς ἡ ὁποία ὡς παράταξη εἶναι ἱκανοποιημένη μέ τούς ράθυμους ρυθμούς ἀνάπτυξης, τό ἐθνικό ραχάτι, τήν ἐλάσσονα προσπάθεια, τό λαϊκῶς λεγόμενον «λιγουλάκι», ἤ ὁ ἑλληνικός λαός θά ἐμπιστευθεῖ ξανά τή ΝΔ καί θά τῆς ζητήσει μεγάλες ταχύτητες καί μεγάλα ἅλματα; Τό εὖρος τῆς διαφορᾶς μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ θά τό κρίνει αὐτό.
Πρέπει κατά συνέπεια νά καταλάβουμε ὅλοι ὅτι ἡ ψῆφος αὔριο δέν εἶναι μόνο ψῆφος ἀπαλλαγῆς. Εἶναι καί αὐτό. Κυρίως εἶναι ψῆφος ἐθνικῆς νοοτροπίας. Μέ ποιά φιλοσοφία θέλουμε νά κυβερνηθεῖ ὁ τόπος στό μέλλον. Καί ἄν θέλουμε νά εἴμαστε καί τολμηροί καί νά φύγουμε ἀπό τά «κουτάκια» μας, πρέπει νά ἀποφασίσουμε ὅτι δέν εἶναι οἱ συντάξεις πού θά ὁρίζουν κάθε ἐκλογική ἀναμέτρηση στό μέλλον.
Εἶναι καί ἄλλα ζητήματα πού θά κριθοῦν στίς δευτερεύουσες κάλπες τῶν αὐτοδιοικητικῶν. Εἶναι καί ἄλλα ζητήματα πού δέν τέθηκαν κἄν στήν βάσανο τοῦ δημοσίου διαλόγου καί θά κριθοῦν στίς πρωτεύουσες κάλπες τῶν εὐρωεκλογῶν.
Στίς δευτερεύουσες κάλπες θά τεθεῖ τό ζήτημα τῶν ὀλιγαρχῶν. Ἄν θέλουμε στό μέλλον νά χωριστεῖ ἡ πατρίδα μας σέ ζῶνες ἐπιρροῆς. Ἄν θέλουμε οἱ μητροπόλεις μας νά ἔχουν ἰδιωτικά ἀφεντικά. Αὐτό κυρίως θά «φανεῖ» στόν Δῆμο Πειραιᾶ ἀλλά καί ἀλλοῦ.
Στίς δευτερεύουσες κάλπες θά κριθεῖ ἐπίσης ἄν ἡ Ἀκροδεξιά καί ἡ μεταναστευτική-ἐθνοκεντρική ἀτζέντα της εἶναι ζωντανή στόν κόσμο ἤ ἐνταφιάζεται ὁριστικῶς.
Τό ποσοστό τοῦ ὑποψηφίου τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στόν Δῆμο Ἀθηναίων Ἠλία Κασιδιάρη καί ἡ εἴσοδός του ἤ μή στόν δεύτερο γῦρο τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν θά τό κρίνει αὐτό συνδυαστικά μέ τό ἐθνικό ποσοστό τοῦ κόμματός του.
Στίς δευτερεύουσες μάχες θά κριθεῖ ἄν οἱ «μοναχικοί λύκοι» ἔχουν τύχη στήν κεντρική πολιτική σκηνή στήν μεταμνημόνιο ἐποχή ἤ ἁπλῶς ἦταν προϊόν τοῦ θυμοῦ τῆς κρίσης. Ἡ ἐπίδοση τοῦ ἠθοποιοῦ Ἀπόστολου Γκλέτσου στήν Περιφέρεια Στερεᾶς καί τοῦ εὐρωβουλευτῆ Νότη Μαριᾶ (Ἄλλος Δρόμος) θά μᾶς τό «πεῖ».
Ὅσον ἀφορᾶ τόν Μητροπολιτικό τοπικισμό: ἡ ἐπιβράβευση τῆς ὑποψηφιότητας τοῦ παθιασμένου Ἀθηναίου Γενικοῦ Διευθυντῆ τῆς «Ἑστίας» Λευτέρη Σκιαδᾶ ἄς εἶναι ἡ ἀπάντηση στίς ἀθηναϊκές περσόνες εὐκαιρίας. Μά πέρα ἀπό αὐτό –ἐπιστρέφω στίς πρωτεύουσες μάχες– ἡ ἐκλογική συμπεριφορά τῶν 17άρηδων καί τῶν μεσήλικων 35-45 θά μᾶς δώσει νέους ὁρισμούς γιά τήν ἑπόμενη ἐκλογική ἀναμέτρηση. Οἱ συντάξεις θά ἐπηρεάσουν τό ἀποτέλεσμα καταλυτικά, ἀλλά οἱ συντάξεις ἀφοροῦν τό χθές. Τό αὔριο τό κρίνουν οἱ μισθοί, οἱ νέες δουλειές, ἡ αὔξηση τοῦ συντελεστῆ νεότητος στό σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ.
Καμμία χώρα δέν ἔχει μέλλον ἄν ὁ συνταξιοῦχος εἰσπράττει τά διπλά ἀπό τόν νέο ἐργαζόμενο. Ἄν αὐτός πού «κάθεται» ἀμείβεται καλύτερα ἀπό αὐτόν πού ἐργάζεται. Καμμία χώρα δέν ἔχει μέλλον ἄν τό πολιτικό της σύστημα δέν ἐπενδύει τά πλεονάσματά του σέ πολιτικές ἐνθάρρυνσης δημιουργίας οἰκογένειας καί καταπολέμησης τῆς ὑπογεννητικότητας. Ὅσο τά κόμματά μας δέν βλέπουν τήν μεγάλη εἰκόνα –τί θά εἶναι ἡ Ἑλλάδα τό 2050– καί ἀπαντοῦν μόνο στά τρέχοντα, τόσο θά ἀδυνατεῖ τό πολιτικό μας σύστημα νά ξεκολλήσει ἀπό τόν βάλτο τῶν χαμηλῶν ποσοστῶν.
Κλείνω μέ τήν ἀπάντηση στό κεντρικό ἐρώτημα: Τί θά θεωρηθεῖ νίκη γιά τή ΝΔ καί τί θά θεωρηθεῖ μή-νίκη, ὅ μή γένοιτο. Νομίζω τό ἑξῆς: Διαφορά μέ 5 μονάδες καί ἄνω εἶναι καθαρή νίκη γιά τή ΝΔ. Εἶναι ἡ μάξιμουμ διαφορά πού ἔχει κερδίσει ἡ παράταξη σέ ὅλες τίς ἀναμετρήσεις ἀπό τό 2004 καί μετά. 5,5 μονάδες κέρδισε τό 2004, σχεδόν 4 μονάδες τό 2007, 3 τό 2012. Στήν ἀπευκταία μέτρηση πού τό «κοντέρ» γράψει 4, ἔστω καί 4,8, ἡ διαφορά αὐτή ἀλλάζει τήν ψυχολογία τῶν ἐθνικῶν ἐκλογῶν. Εἶναι μέν καθαρή νίκη, ἀλλά οἱ ὅροι τοῦ παιχνιδιοῦ δέν εἶναι ἴδιοι. Ὁ ἀπατεών ΣΥΡΙΖΑ θά ἰσχυρισθεῖ ὅτι συρρίκνωσε τίς 18 μονάδες στίς 4. Γιά νά μήν συμβεῖ αὐτό καί γιά νά γράψει τό «κοντέρ» τῆς διαφορᾶς ἕνα ξεκάθαρο ἀποτέλεσμα, εἶναι προφανές στόν καθένα τί πρέπει νά κάνει. Πολυτέλειες νά παιχθοῦν οἱ ἐξελίξεις σέ δεκαδικά κλάσματα δέν ὑπάρχουν.
