Tό σύστημα ἔχει τά… χάλια του. Καί τά ἐκδηλώνει ποικιλοτρόπως. Καί ἐγώ ἔχω τά… νεῦρα μου!
Διότι, παρατηρώντας τίς διαρκεῖς καί ἐπαναλαμβανόμενες ἀνοησίες τοῦ συστήματος, ἀδυνατῶ νά «χωνέψω» πώς ἄνθρωποι πού «λογαριάζονται» ὡς ἡ ἐλίτ τοῦ τόπου κάνουν συνεχῶς τά ἴδια λάθη. Θά ἐπικεντρωθῶ σέ δύο παραδείγματα. Τό πρῶτο ἑστιάζει στό εἶδος τῶν ἀντιδράσεων καί στήν ἐπιχειρηματολογία πού ἀναπτύχθηκε γιά τήν ἀνταλλαγή τοῦ «Δρομέα» τοῦ γλύπτη Βαρώτσου μέ τόν «Μέγα Ἀλέξανδρο» τῶν Σκοπιανῶν. Καί τό δεύτερο ἀφορᾶ στόν πανηγυρικό τόνο μέ τόν ὁποῖο ὑποδέχονται ὁρισμένα συστημικά ΜΜΕ τήν εἴδηση ὅτι δέν θά πάρουμε τήν «δόση» καί ὅτι τό ΔΝΤ καί ἡ συνήθης ὕποπτη Wall Street Journal μᾶς προειδοποιοῦν πάλι γιά ὀπισθοχώρηση στίς «μεταρρυθμίσεις». Μιλᾶμε γιά φεστιβάλ ἐλαφρότητος.
Ξεκινῶ ἀπό τόν «Δρομέα». Προφανῶς καί εἶναι λάθος ἡ πρόταση πού ἔκανε στόν Κώστα Βαρῶτσο ἡ κ. ὑπουργός Πολιτισμοῦ. Ἀλλά, μέ τόν τρόπο πού «παίζεται» τό θέμα, ἡ τελική ἐντύπωση πού δίδεται στόν ὑποψιασμένο πολίτη εἶναι ὅτι ἡ πρόταση ἀνταλλαγῆς ἀπορρίπτεται, ἐπειδή ἡ «κοσμοπολίτικη» Ἀθήνα δέν ἀντέχει τόν «μιλιταριστή» Μέγα Ἀλέξανδρο. Ἐξηγοῦμαι: θά περίμενα κατ’ ἀρχάς ἀπό ὅσους ἔχουν σηκώσει τεῖχος προστασίας στόν «Δρομέα» νά ὑποστηρίξουν πώς πρέπει νά μείνει ἐδῶ γιατί ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν πόλη, νά ποῦν μέ γενναιότητα ποιοί εἶναι αὐτοί πού τόν ἔκαναν σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν πόλη. Ἔχουν ὀνόματα οἱ ἄνθρωποι αὐτοί. Μιλτιάδης Ἔβερτ καί Σταῦρος Ξαρχάκος! Ἐπί τῆς δημαρχίας καί τῆς ἀντιδημαρχίας ἑνός ἑκάστου τοποθετήθηκε ἐν μέσω θυελλωδῶν ἀντιδράσεων ὁ «Δρομέας» στήν πλατεῖα Ὁμονοίας. Ἡ παράλειψη τῆς ἀναφορᾶς τῶν ὀνομάτων τους ἀποτελεῖ μεγάλη γαϊδουριά.
Μέ τόν «Δρομέα» καί τίς κατασκευές τοῦ Ζογγολόπουλου ἀπέκτησε μιά κάποια σύγχρονη αἰσθητική ἡ πρωτεύουσά μας. Πέραν αὐτοῦ ὅμως, ἡ πρόταση ἀνταλλαγῆς ἔπρεπε νά ἀπορριφθεῖ ὄχι γιατί ὁ «Δρομέας» ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἀλλά διότι θά ἦταν ἀπαράδεκτο νά δεχθοῦμε νά παραλάβουμε ἕνα ἄγαλμα πού κατασκεύασε ὁ ἐθνικιστής Γκρούεφσκι γιά νά κλέψει τήν ἱστορία μας καί νά προπαγανδίσει τούς ἀλυτρωτισμούς του. Ἀδύνατον νά παραλάβει ἡ Ἑλλάς «ἀλυτρωτικό» ἄγαλμα. Αὐτή ἔπρεπε νά εἶναι ἡ ἀπάντηση. Λέμε κάτι τέτοιο; Ὄχι. Κλαίει καί ὀλοφύρεται ἡ διανόησή μας γιά τό… «σημεῖο ἀναφορᾶς». Γιά τόν Μέγα Ἀλέξανδρο, λέξη! Θέλουμε Μέγα Ἀλέξανδρο στήν Ἀθήνα; Ἤ μήπως εἶναι «τρέ μπανάλ» γιά τά γοῦστα μας; Θέλουμε Μέγα Ἀλέξανδρο ἤ μήπως μᾶς ἀρκεῖ νά καμαρώνουμε ἐπειδή εἶναι στρατιωτικό εἴδωλο στήν περίφημη Στρατιωτική Ἀκαδημία West Point τῶν ΗΠΑ; Θέλουμε Μέγα Ἀλέξανδρο ἤ μήπως μᾶς ἀρκεῖ νά βλέπουμε τυπωμένη τήν μορφή του μέ ἑλληνική ἐπιγραφή στά χαρτονομίσματα τοῦ Ἀφγανιστάν; Θέλουμε Μέγα Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος εἶπε τήν φράση «δέν μέ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγή τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ φυλή στήν ὁποία γεννήθηκαν. Τούς ἀντιμετωπίζω ὅλους μέ ἕνα κριτήριο, τήν ἀρετή. Γιά μένα κάθε ξένος εἶναι Ἕλληνας καί κάθε κακός Ἕλληνας εἶναι χειρότερος ἀπό βάρβαρος» ἤ ὄχι ;
Ξέρετε τί ψυχανεμίζομαι; Παρά τό γεγονός ὅτι ἡ παροῦσα δημοτική ἀρχή ὑπεσχέθη ὅτι θά τοποθετήσει τό ἄγαλμα Παππᾶ στούς Στύλους τοῦ Ὀλυμπίου Διός, κατά βάση δέν θέλουμε! Καί στήν παραλία τῆς Θεσσαλονίκης, πού τόν ἔχουμε δίπλα στό ἄγαλμα τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ (ἀνοησίες Μπουτάρη γιά νά μήν τοποθετηθεῖ ὁ Μεγάλος Μακεδόνας στήν Ἀριστοτέλους), πολύ τοῦ εἶναι τοῦ στρατηλάτη! Στήν Ἀθήνα ἄς περιοριστοῦμε στόν ἐνοχλητικό Θόδωρο Κολοκοτρώνη καί νά μήν πολυμιλᾶμε γι’ αὐτό διότι ποιός ξέρει… Στήν Ἀθήνα κάποιοι ἔχουν τόν Ἀλέξανδρο στό μυαλό τους μέ τόν ὁρισμό τοῦ Τάκη Μίχα στό περιοδικό τῆς ΟΝΝΕΔ τοῦ 1992… ὡς «σφαγέα τῶν λαῶν». Κάπως ἔτσι φουντώνει ὁ κόσμος καί πάει πρός τήν Ἀκροδεξιά.
Ἀλλά, δυστυχῶς, τό σοφό σύστημα –ἔρχομαι στό δεύτερο παράδειγμα τώρα– δέν στέλνει μόνο συστημένο τόν κόσμο στήν Ἀκροδεξιά. Τόν στέλνει καί στήν Ἀριστερά. Τρεῖς μέρες τώρα συστημικά ΜΜΕ ἀνοίγουν σαμπάνιες καί πανηγυρίζουν ἐπειδή οἱ Εὐρωπαῖοι δέν μᾶς ἐπέστρεψαν τό 1 δισ. κέρδη ἀπό τά SNPs τῶν ἑλληνικῶν ὁμολόγων. Τρεῖς μέρες τώρα πανηγυρίζουν ἐπειδή τό ΔΝΤ μᾶς ἐγκαλεῖ γιά καθυστέρηση στίς μεταρρυθμίσεις καί ἐπηρεάζει τίς ἀγορές. Κατ’ ἀρχάς δέν ἐντυπωσιάζομαι. Τόν ρόλο αὐτό τοῦ ΔΝΤ τόν εἶχε ἀποκαλύψει σέ συγκέντρωση ἐπιχειρηματιῶν ὁ Λουκᾶς Παπαδῆμος πρό ἔτους. Τόν ἄκουσα μέ τά αὐτιά μου. «Μπορεῖ νά ἔχει τεθεῖ οὐσιαστικά ἐκτός προγράμματος ἀλλά ἐπηρεάζει τίς ἀγορές» εἶχε πεῖ ὁ πρώην πρωθυπουργός – νά σου τό, εἶχε ἀπόλυτο δίκιο στήν ἀνάλυσή του.
Ἀλλά τί ἐννοεῖ τό ΔΝΤ ὅταν μιλᾶ γιά «μεταρρυθμίσεις»; Προφανῶς νά πετοῦν οἱ τράπεζες τόν κοσμάκη ἔξω ἀπό τά σπίτια του, τόν νόμο Κατσέλη ἐννοεῖ. Προφανῶς ἐννοεῖ καί νέες περικοπές συντάξεων κι ἄλλους φόρους. Ρωτῶ τώρα ἐγώ τούς ξύπνιους τοῦ συστήματος πού νομίζουν ὅτι ἀντιπολιτεύονται τόν Τσίπρα: τόσο δύσκολο εἶναι νά καταλάβετε ὅτι πέφτετε στήν τέλεια παγίδα; Ὅτι δίνετε κίνητρο στόν ΣΥΡΙΖΑ νά πάει σέ ἐκλογές μέ τεχνητή σύγκρουση μέ τούς δανειστές, γιά νά προστατέψει καί καλά τά σπίτια τοῦ κοσμάκη; Ὅτι τοῦ στρώνετε τό γήπεδο γιά νά προκηρύξει τίς πιό ταξικές ἐκλογές τοῦ κόσμου τόν Μάιο; Γιά πανηγυρισμούς εἶναι αὐτά; Εἰλικρινά ἥμαρτον! Ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως ὅλοι. Καί νά μήν εἴχαμε ζήσει τήν ἐμπειρία τοῦ δημοψηφίσματος τοῦ 2015, νά ἔλεγα καί ἐντάξει «δικαιολογημένοι». Τί νά πῶ! Συνεχίστε ἔτσι. Ὑπερήφανοι χορηγοί τῆς Ἀριστερᾶς καί τῆς Ἀκροδεξιᾶς, μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ καί στρατηγική.
