Τά «Ναί» τῶν ξένων

ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ κύκλους κάνει καμμιά φορά ἡ ζωή. Πῆγα στήν Κύπρο γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου στό μακρινό 1991 ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Νομαρχίας Ροδόπης.

Ἤμουν ὑπεύθυνος Τύπου καί ὁ τότε Νομάρχης, νῦν συνεργάτης τῆς «Ἑστίας» Διονύσης Καραχάλιος, δέν τό διαπραγματεύτηκε: «Θά πᾶς στούς ἑορτασμούς γιά τήν κυπριακή ἀνεξαρτησία καί θά καταθέσεις ἐκ μέρους μας στεφάνι στά Φυλακισμένα μνήματα». Τοῦ εἶχα πεῖ ἐπίσης πώς ἐκεῖ ἦταν θαμμένος ὁ πατριώτης μου ἀπό τήν Αἴγινα Κασιμάκης, πού ἔπεσε ἀδόξως κατά λάθος ἀπό κυπριακά ἀντιεροπορικά πυρά τήν ἡμέρα τῆς εἰσβολῆς. (Πρόσφατα ὁ πρέσβυς Κυριάκος Κενεβέζος μετέφερε μετά τήν ταυτοποίηση DNA τά ὀστᾶ του στό νησί μου.) Τοῦ εἶχα πεῖ ὅτι ὁ πατέρας μου ὑπηρέτησε ἐκεῖ καί ἦταν παρών στά γεγονότα τοῦ 1963. Τό κατέθεσα τό στεφάνι λοιπόν βάζοντας τό δεξί μου χέρι στήν καρδιά καί μετά «κατεβήκαμε» στήν Λευκωσία.

Ἡ πρώτη ἐφημερίδα πού ἀγόρασα τότε ἦταν ἡ «Σημερινή», τοῦ σπουδαίου ἐπιχειρηματία Κώστα Ν. Χατζηκωστῆ. Τήν περασμένη Πέμπτη, δεκαετίες μετά, μοῦ τηλεφώνησε ἡ εὐγενέστατη ὑπεύθυνη ἔκδοσης τῆς κυριακάτικης πλέον «Σημερινῆς» Νάταλι Μιχαηλίδου καί μοῦ ζήτησε νά τῆς γράψω τίς σκέψεις μου γιά τήν κληρονομιά τοῦ «Ὄχι» ἀλλά καί γιά τό τί θά συνέβαινε ἄν λέγαμε «ναί» στούς Ἰταλούς. Ἀπάντησα μέ χαρά καί νιώθω τήν ἀνάγκη νά μοιραστῶ μαζί σας τίς σκέψεις μου. Ἔγραψα λοιπόν:

«Ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ ποτέ, ἄραγε, γιατί τιμοῦμε τήν ἐπέτειο ἐνάρξεως τῶν Ἐθνικῶν μας ἀγώνων; Γιατί ἑορτάζουμε τήν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 τόν Μάρτιο, τήν ἔναρξη τοῦ Πολέμου τοῦ 1940 τόν Ὀκτώβριο, τήν ἐπίσημη κήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τόν ἴδιο μῆνα ἐπίσης; Ὅλοι οἱ εὐρωπαϊκοί λαοί θυμοῦνται ἧττες, νῖκες, θριάμβους, καταστροφές, στή λήξη τους.

»Ἐμεῖς γιατί θυμόμαστε τήν ἀρχή; Ἡ ἀπάντηση συνιστᾶ καί τήν κληρονομιά τοῦ “Ὄχι”. Οἱ ἡγεσίες μας καί ὁ λαός μας, λόγω τῆς γεωγραφίας, πρέπει νά εἶναι ἕτοιμοι ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἀπαντοῦν μέ ἑτοιμότητα σέ ἱστορικές προκλήσεις. Δέν ἔχουμε περιθώρια γιά τό μετά! Τί κάναμε τή στιγμή τῆς κρίσης εἶναι τό ζήτημα. Δεῖτε τούς πίνακες μέ τά πρόσωπα τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ ὅπως τά ἔχει ἀποτυπώσει ἕνας διάσημος ζωγράφος σας στό Μουσεῖο Λεβέντη στή Λευκωσία τήν ἡμέρα τῆς εἰσβολῆς!

»Θά δεῖτε πώς τήν πικρή μέρα τῆς ἥττας οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὑπερήφανοι, ἀγέρωχοι, ἀκατάβλητοι σχεδίαζαν τή νίκη τῶν ἑπόμενων ἐτῶν. Πῶς θά δημιουργήσουν τήν Κύπρο ἀπό τήν ἀρχή. Αὐτό εἶναι τό γένος μας. Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης γράφει πώς “θά ἔρθει μιά μέρα πού τό παρελθόν θά μᾶς συγκλονίσει μέ τήν ἐπικαιρότητά του”. Αὐτό εἶναι τό “Ὄχι” τοῦ 1940: Ἐπικαιρότης! Ὄχι παρελθόν! Ἐπικαιρότης! Ἐθνική ἐπικαιρότης! Σύντομα θά χρειαστεῖ νά θυμηθοῦμε ἀπό ποιούς παραλάβαμε τή σκυτάλη καί νά τούς δικαιώσουμε! Καί στό Αἰγαῖο καί στήν Κύπρο. Ἀξίζει νά διερωτηθοῦμε:

»Πῶς θά ἦταν ἡ Κύπρος μας σήμερα ἄν ὁ λαός της ἀπέρριπτε τήν εἰσήγηση τοῦ Τάσσου Παπαδόπουλου καί ψήφιζε “Ναί” στό σχέδιο Ἀννάν; Θά μποροῦσε σήμερα ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης νά ἀξιοποιήσει τό κεκτημένο τῆς Κυπριακῆς ΑΟΖ πού ἀνακήρυξε ὁ ἀείμνηστος Τάσσος; Θά μιλούσαμε γιά “κυπριακά οἰκόπεδα”, γιά ΕxxonMobil, Τotal, Eni καί μεγάλη γεωστρατηγική ἀξία τοῦ νησιοῦ; Θά προστάτευε τίς θάλασσές μας τό ἀμερικανικό ναυτικό; Ἤ μήπως ἄν εἴχαμε πεῖ “ναί” οἱ Τοῦρκοι θά εἶχαν πατήσει πόδι στό νότιο τμῆμα τοῦ νησιοῦ μέσω τῆς ἐναλασσόμενης προεδρίας; Καί ὅμως! Τό “Ὄχι” ἐκεῖνο χλευάστηκε.

»Στήν Ἀθήνα μιλοῦσαν γιά “τελευταία εὐκαιρία” καί ἐκβίαζαν μέ τό ἐπιχείρημα πώς θά ἐπέλθει καί ἐπισήμως πλέον ἡ διχοτόμηση. Δέν ἦλθε. Ὅλες οἱ μεγάλες ἀποφάσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τῶν ἡγεσιῶν του –ὅπως συνέβη καί τό 1940– ἐλήφθησαν κόντρα στή “διεθνῆ λογική” τοῦ ρεαλισμοῦ τῶν ἐλίτ. Ἦταν ἀποφάσεις μοναχικές. Πού δικαιώθηκαν ὅμως! Ρωτᾶτε ποιές θά ἦταν οἱ συνέπειες ἑνός “Ναί” τό 1940. Εὔκολα θά μποροῦσα νά ἀπαντήσω ὅτι ἡ Ἑλλάς καθυστέρησε τή γερμανική προέλαση καί συνέβαλε στήν ἧττα τοῦ Χίτλερ. Εὔκολα θά μποροῦσα νά ἀπαντήσω ὅτι ἀποφύγαμε τό γερμανικό ἅρμα. Στό ἰσόγειο τῆς ΕΡΤ ὑπάρχουν φωτογραφίες ἀπό τή μαύρη περίοδο πού οἱ Ναζί ἤλεγχαν μέ στολές τούς θαλάμους τῆς ραδιοφωνίας στό Ζάππειο Μέγαρο. Ὡστόσο, δέν εἶναι αὐτό τό θέμα: τό “Ναί” θά μᾶς κυνηγοῦσε ὡς στίγμα τῆς ἱστορίας μας. Καί ὁ ἑλλαδικός καί ὁ κυπριακός Ἑλληνισμός δέν εἶναι φτιαγμένοι γι’ αὐτά τά “Ναί”. Τά “Ναί” τῶν ξένων. Εἶναι φτιαγμένοι μόνο γιά τά δικά τους “Ναί”. Εἴμαστε ἔμπειρο Ἔθνος».

Απόψεις

Ξεχάστε τίς ἐκλογές τῆς παραγραφῆς τό «στικάκι» ἔχει ἀφήσει ἴχνη

Μανώλης Κοττάκης
Τό Σύνταγμα ἄλλαξε, ἀλλά ὄχι ὁ νόμος περί εὐθύνης Ὑπουργῶν! – Εἶναι ἀλήθεια ὅτι «κομιστής» τῶν μονταρισμένων διαλόγων στά ΜΜΕ εἶναι Βουλευτής τῆς ΝΔ; – Ἡ πανομοιότυπος τακτική: Στά «σκυλιά» οἱ χαμηλόβαθμοι λειτουργοί γιά νά γλυτώνουν οἱ ἔνοχοι: ὁ σταθμάρχης στά Τέμπη, ἀξιωματοῦχοι τῆς ΕΥΠ στίς ὑποκλοπές, ἡ συνεργάτις τοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν στά «μαίηλ» τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου – Σύστημα ἡ καταστροφή τῶν ἀποδείξεων

Πληθωρισμός: Νύχτα σπαρμένη …μάγια!

Εφημερίς Εστία
ΜΙΑ ἀπίστευτη καί, συγχρόνως, μελαγχολική διαπίστωση: ἡ τελευταία ἀνακοίνωση τῆς Eurostat γιά τόν πληθωρισμό στήν χώρα μας τόν περασμένο Φεβρουάριο συμπύκνωσε πολλαπλές καί πολύμορφες ἁμαρτίες κυβερνώντων πενῆντα ἐτῶν.

Τήν μικρότερη ἀγοραστική δύναμη στήν ΕΕ ἔχουν οἱ Ἕλληνες

Εφημερίς Εστία
ΤΗΝ ΔΕΙΝΗ κατάσταση πού εὑρίσκονται οἱ Ἕλληνες λόγῳ τῆς ἀκρίβειας καί τῶν χαμηλῶν εἰσοδημάτων ἐπιβεβαίωσαν τά στοιχεῖα πού δημοσιοποίησε σήμερα ἡ Eurostat.

Ὁ «βασικός μέτοχος» καί οἱ μοιραῖοι συμμέτοχοι

Δημήτρης Καπράνος
Πόσο καλύτερα θά ἦταν ὅλα γιά τήν Ἑλλάδα ἄν δέν εἶχε χαθεῖ ἡ εὐκαιρία γιά τόν «βασικό μέτοχο»!

Παρασκευή, 27 Μαρτίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ