O OΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ ὑποστήριζε ὅτι τόν Αὔγουστο δέν ὑπάρχουν εἰδήσεις
Δέν εἶχε δίκιο ὁ ἀείμνηστος. Τόν ξεγελοῦσε ἡ φαινομενική ἄπνοια στά πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων. Στήν πραγματικότητα τόν Αὔγουστο κυοφοροῦνται καί γεννιοῦνται μεγάλες εἰδήσεις. Οἱ εἰδήσεις τοῦ χειμῶνα. Ὅλο το καλοκαίρι φέτος ἡ πολιτική, ἐπιχειρηματική, ἐκδοτική καί διπλωματική μας τάξη ἐργάζεται ἐντατικά στά ντέκ τῶν θαλαμηγῶν καί στίς ἐπαύλεις τῶν Κυκλάδων γιά νά φέρει τό νέο σχῆμα ἐξουσίας τῆς χώρας στά μέτρα της . Καί ὡς «ἐξουσία» βεβαίως δέν ἐννοῶ τήν διακυβέρνηση –αὐτή εἶναι Μητσοτάκης– ἀλλά τούς συσχετισμούς. Ἡ χώρα ξεθαρρεύει σιγά-σιγά. Νέες δυνάμεις ἀναδύονται, παλαιές ἐπανέρχονται, σταθερές ἐπιμένουν. Τό νέο σχῆμα ἐξουσίας διαμορφώνεται στόν ἐπιχειρηματικό τομέα, στούς θεσμούς (Προεδρία Δημοκρατίας, Ἐκκλησία, διπλωματικές ἀρχές) καί βεβαίως στό ἐσωτερικό τῆς συντηρητικῆς παράταξης: Ὁ Πρωθυπουργός ἐπιχειρεῖ νά μετατρέψει τήν νίκη του σέ κυριαρχία.
Ξεκινῶ τήν περιγραφή τῆς νέας ἐξουσίας ἀπό τό ἑλληνικό ἐπιχειρεῖν. Διακρίνω κινούμενες τρεῖς κατηγορίες ἐπιχειρηματιῶν: Τούς «πειρατές» μέ δικαστικές ἐκκρεμότητες οἱ ὁποῖοι βλέπουν τήν κυβερνητική μεταβολή ὡς μιά εὐκαιρία γιά νά ἐκδικηθοῦν τούς ἀνταγωνιστές τους. Τούς παλαιούς «συστημικούς» παῖκτες πού θέλουν νά παραμείνουν μέ τούς ὅρους τους στό παιχνίδι. Τινές ἐξ αὐτῶν ἐμφανίζονται ὡς ἐπενδυτές. Στήν πραγματικότητα ὅμως εἴτε σχεδιάζουν ἐπενδύσεις μέ δανεικά εἴτε περιμένουν νά πουλήσουν τό μερίδιό τους σέ μεγάλες ἐπιχειρήσεις κοινῆς ὠφελείας γιά νά χρηματοδοτήσουν μέ δημόσιο χρῆμα τίς δουλειές τους. Ὑπάρχει καί μία τρίτη κατηγορία ἐπιχειρηματιῶν, ἐγνωσμένης δυναμικότητας, πού ἀποφάσισε νά ἀφήσει τό παρασκήνιο καί νά βγεῖ στό προσκήνιο. Πρόκειται γιά ἀνθρώπους τῆς ναυτιλίας, οἱ ὁποῖοι κέρδισαν τά σκῆπτρα ἀπό τήν παλαιά διαπλοκή μέσα στήν κρίση καί τώρα ἀναλαμβάνουν δράση. Τούς ὀνομάζω «εὐεργέτες». Δέν ἔχουν σκελετούς στίς ντουλάπες, δέν ἔχουν media, δέν ἐκβιάζονται. Ἡ αὔξηση τῶν ἀντικειμενικῶν ἀξιῶν σέ περιοχές ὅπως τό Ἑλληνικό ἤ καί τό Κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, σέ συνδυασμό μέ τόν ἀναβαθμισμένο ρόλο τῆς ναυτιλίας στήν μεταφορά LNG, δημιουργεῖ εὐκαιρίες, τούς καθιστᾶ ὑπολογίσιμους παῖκτες. Στό μέτρο ὅμως πού τό παλαιό σύστημα εἶναι πανίσχυρο στά ΜΜΕ, οἱ «εὐεργέτες» μπαίνουν στό γήπεδο τῆς ἀναμέτρησης χωρίς δύναμη πυρός, μέ μειονέκτημα ἕδρας. Ἡ Ἑλλάς εἶναι περίεργη χώρα. Τό cash δέν φθάνει ὅπου κυριαρχεῖ ἡ διαβολή. Ἀπαιτοῦνται ἄμυνες.
Δυστυχῶς ὅμως οἱ ἐνδείξεις τοῦ θέρους δείχνουν ὅτι οἱ πειρατές τῶν ΜΜΕ δέν θά διστάσουν νά πυροβολήσουν τούς εὐεργέτες, ἄν χρειαστεῖ νά τούς χαλάσουν τίς δουλειές. Ἡ Κυβέρνηση θεωρεῖ ὅτι ἐλέγχει τό τοπίο, ἀλλά ἄν ξεφύγει ἡ κατάσταση καί ἔχει νά ἐπιλέξει μεταξύ τῶν ὑγιῶν δυνάμεων πού θέλουν νά ἐπενδύσουν καί φίλιων δυνάμεών της πού θέλουν νά ὑπονομεύσουν τίς ἐπενδύσεις, θά βρεθεῖ σέ δύσκολη θέση. Ὁ τόπος εἶναι μικρός γιά νά ἀντέξει καί πάλι τό γινάτι τῶν ἀνευθύνων. Οἱ Ἕλληνες ζητοῦν δουλειές, ὄχι ξεκαθαρίσματα λογαριασμῶν. Θά κριθεῖ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἀπό τήν ἀποφασιστικότητα καί τήν ἀντικειμενικότητά του σέ αὐτό τό μέτωπο.
Τό νέο σχῆμα ἐξουσίας διαμορφώνεται ἐπίσης στό ἐσωτερικό τῆς Κυβέρνησης. Ὁ Πρωθυπουργός εἶναι ἀδιαμφισβήτητος. Ἀλλά γιά νά εἶναι ἥσυχος φρόντισε νά κοντύνει τούς wannabe μελλοντικούς δελφίνους εἴτε στέλνοντάς τους σέ ὑπουργεῖα καθημερινότητας εἴτε σέ κρίσιμα Ὑπουργεῖα-παγίδα μέ ἀνοιχτά ἐθνικά θέματα. Ὁ Μητσοτάκης δέν δείχνει νά ἐνοχλεῖται ἰδιαιτέρως ἀπό τήν παράταση τῆς δικαστικῆς ὁμηρίας κορυφαίων ὑπουργῶν του, γιατί ἴσως ξέρει πώς αὐτή ἡ ἐκκρεμότης ἀποτρέπει κορυφαίους δεινόσαυρους νά βγοῦν πρόωρα στό ἀντάρτικο καί νά τοῦ ἐπιτεθοῦν. Δέ φαίνεται πρόθυμος ἐπίσης νά ἐγκλωβιστεῖ σέ παιχνίδια ρεβανσισμῶν, παρά τίς ἐπιθυμίες τρίτων. Σέ μεγάλο βαθμό ἡ ἐμπέδωση τῆς ἡγεσίας του περνᾶ ἀπό τό πῶς θά ἐπιβληθεῖ στήν διαδικασία ἐκλογῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀνεξαρτήτως προσώπου. Ἡ ἐκλογή Προέδρου μέ 151 ψήφους μπορεῖ νά εἶναι ἐκ πρώτης ὄψεως εὐλογία, ἀλλά μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ καί σέ πρόβλημα. Θά δοῦμε τί θά γίνει καί μέ τήν ἀναθεώρηση.
Τέλος, δέν μπορεῖ νά μήν ἐπισημάνει κανείς τήν κινητικότητα στήν Ἐκκλησία, στίς διπλωματικές ἀρχές καί σέ ἄλλους θεσμούς, σέ αὐτήν τήν μεταβατική περίοδο τῆς συγκρότησης τοῦ νέου σχήματος ἐξουσίας. Ἡ Ἐκκλησία –πού ἀναγκαστικά ἐμπλέκεται στό οἰκονομικό παιχνίδι ἰσχύος λόγω τῶν φιλέτων πού ἔχει στήν ἰδιοκτησία της στό νότιο μέτωπο– ὁρίζεται ἀπό τήν προσπάθεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά κατοχυρώσει τήν ὑστεροφημία του. Ὁ ἐκκλησιαστικός χρόνος ἔχει βεβαίως τούς δικούς του ρυθμούς, ἀλλά ἡ κούρσα τῆς διαδοχῆς (ἀργεῖ βεβαίως) εἶναι σέ πλήρη ἐξέλιξη καί ἐπηρεάζει τίς συμμαχίες τῶν ἐνδιαφερομένων μέ πολιτικά πρόσωπα, διπλωμάτες, μηντιάρχες, τραπεζῖτες κ.λπ. Ἡ εἰκόνα τῆς νέας ἐξουσίας στήν χώρα μας συμπληρώνεται ἀπό τίς ἀλλαγές στίς διπλωματικές ἀρχές. Οἱ Γερμανοί ἔχουν νέο πρέσβη, οἱ Γάλλοι τό ἴδιο, οἱ Κινέζοι μιά δυναμική πρέσβειρα, σειρά παίρνουν καί ἄλλες μεγάλες δυνάμεις. Τήν ἄνοιξη, τό ἀργότερο, καί μετά τήν ἐκλογή Προέδρου, θά ἔχουμε ἀναπόφευκτα καί ἄλλες ἀλλαγές πρέσβεων.
Ὅλη ἡ σημερινή ἀνάλυση θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ὅτι κινεῖται στό ἐπίπεδο τοῦ γνωστοῦ ἀθηναϊκοῦ «κουτσομπολιοῦ», ἄν πίσω ἀπό τά νέα πρόσωπα, τούς νέους συσχετισμούς καί τό νέο σχῆμα ἐξουσίας πού ἐγκαθιδρύεται σταδιακά δέν ἐξαρτῶντο σημαντικές ἀποφάσεις γιά τό μέλλον ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων. Ἄν τό νέο σύστημα δέν βρεῖ τό ἀπαραίτητο σημεῖο ἰσορροπίας καί ξαναδοῦμε τό γνωστό ἔργο μέ τήν «κατσίκα τοῦ γείτονα», ὁ τόπος δέν θά ἔχει μέλλον. Θά σέρνεται ὅμηρος τῶν καπρίτσιων τοῦ καθενός. Ἐάν ὅμως ἡ πολιτική ἐπιβληθεῖ στήν ἀγορά, δέν καταστεῖ ὑπάλληλός της καί ἐγγυηθεῖ τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη, τότε ναι, θά ἀνοίξει μία νέα σελίδα γιά τήν Ἑλλάδα. Τό τόπι καί οἱ εὐθύνες εἶναι στά πόδια τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιά νά πετύχει ὀφείλει νά στεγνώσει τήν καρδιά του. Αὐτοί πού φαινομενικά εἶναι μαζί του στήν πράξη ἀντικειμενικά ἐργάζονται ἐναντίον του. Καί αὐτοί πού μοιάζουν ἐναντίον του, ἴσως ἀποδειχθοῦν οἱ καλύτεροι σύμμαχοί του. Στό μέτρο βεβαίως πού μοιράζονται τίς ἴδιες ἀγωνίες καί ἔχουν τίς αὐτές ἀρχές.
