ΓIA ἄλλη μία φορά ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν ἐντάσσεται πλήρως στήν πρακτική πού ἔχει ἐπιλέξει ἡ ἡγεσία του, προκειμένου νά…
… ἐξυπηρετήσει, σέ βάρος τῆς ὁμαλῆς λειτουργίας τοῦ πολιτεύματος, τίς σκοπιμότητες πού ὑπαγορεύονται ἀπό τήν ἀνάγκη του νά διασφαλίσει τήν μεγαλύτερη δυνατή μετεκλογική του ἰσχύ, ἔτσι ὥστε νά εἶναι σέ θέση νά ἐμποδίζει τήν κυβερνητική προσπάθεια τῆς ἑπομένης τετραετίας.
Τό γεγονός ὅτι ἐπέλεξε καί ἐνέπλεξε ΚΑΙ τήν διαδικασία τῆς ἀναθεώρησης τοῦ Συντάγματος στήν ἐξυπηρέτηση αὐτῶν τῶν μικροκομματικῶν σκοπιμοτήτων, πέραν τοῦ ὅτι γελοιοποιεῖ τόν ἴδιο τόν πρωθυπουργό, πού καμαρώνει ὅτι «εἶναι κάθε λέξη τοῦ Συντάγματος» (!), ὑποδηλώνει καί τήν ἐλαφρότητα μέ τήν ὁποία ἡ πειθήνια κοινοβουλευτική του ὁμάδα ἀντιμετωπίζει τήν κορυφαία, ἴσως, κοινοβουλευτική διαδικασία, πού (ὑποτίθεται) ἀποβλέπει στήν βελτίωση τῆς λειτουργίας τῶν θεσμῶν τῆς πολιτείας καί στήν περαιτέρω ἐνίσχυση τῆς δημοκρατικῆς ἀρχῆς, ὡς προϋπόθεσης τοῦ κράτους δικαίου. Κατά τήν διάρκεια τῆς συζήτησης γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, πού βρίσκεται σέ ἐξέλιξη στήν Βουλή, τό κυβερνῶν κόμμα ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβάλει τήν ἄποψη πώς ὅ,τι ψηφίσει ἡ σημερινή Βουλή δεσμεύει τήν ἑπόμενη (δηλαδή αὐτή πού θά προκύψει μετά τίς ἐκλογές), ὄχι μόνον ὡς πρός τά ἄρθρα πού θά ἀναθεωρηθοῦν, ἀλλά καί ὡς πρός τήν κατεύθυνση πού θά ἔχουν αὐτά, δηλαδή ὡς πρός τό περιεχόμενό τους, τό ὁποῖο θά ἔχει ἀποφασίσει ἡ σημερινή σύνθεση τοῦ Κοινοβουλίου.
Εἶναι προφανές ὅτι, μέ αὐτή τήν βολική γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ «ἑρμηνεία», ἐπιχειρεῖται νά διασφαλισθεῖ ἀπό τήν κυβερνητική μειοψηφία καί τήν συνοδοιπορία τῶν προθύμων ἀκολούθων της ἡ κατεύθυνση πού ἐπιθυμεῖ νά δώσει ὁ Τσίπρας στό Σύνταγμα, ἔτσι ὥστε νά διαμορφώσει συνθῆκες πού θά ἐπιτρέπουν στήν αὐριανή περιορισμένη κοινοβουλευτική ἐκπροσώπηση τοῦ κόμματός του νά ἔχει ρόλο καί λόγο μεγαλύτερο ἀπό αὐτόν πού θά τοῦ ἀναλογεῖ μέ βάση τήν λαϊκή ἐτυμηγορία. Ἀλλά καί νά ἐπιφέρει ἀλλαγές στό Σύνταγμα, πού ὑπαγορεύονται ἀπό τήν λογική τῆς ἐπιβολῆς τῶν ἀριστερόστροφων ἰδεολογικῶν ἐμμονῶν του, ὅπως εἶναι ἡ καθιέρωση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς, ἡ ἐκλογή τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας μέ διαδοχικές ψηφοφορίες πού θά διαρκοῦν ἕνα ἑξάμηνο καί στή συνέχεια μέ προσφυγή στόν λαό, ἡ τροποποίηση τοῦ ἄρθρου 3 γιά τίς σχέσεις Ἐκκλησίας – Κράτους κ.λπ.
Ὅμως, αὐτή ἡ βολική γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ ἑρμηνεία κάθε ἄλλο παρά ἀπορρέει ἀπό τό πνεῦμα καί τό γράμμα τοῦ Συντάγματος. Ἡ συνταγματική πρόβλεψη (ἄρθρο 110 παρ. 2-4 Σ), ὅτι ἡ ἀναθεώρηση ἀποφασίζεται ἀπό τήν ἀπερχόμενη Βουλή καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν ψήφιση τῶν ἀναθεωρητέων διατάξεων ἀπό τήν ἑπόμενη, ὑποδηλώνει τήν σαφῆ βούληση τοῦ συνταγματικοῦ νομοθέτη, ἐν ὄψει τῆς σοβαρότητας καί τοῦ κύρους πού ἐκ τῶν πραγμάτων ἔχει ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς πολιτείας, νά προσδιορίζονται, νά ἐπιβεβαιώνονται καί νά ἐπικυρώνονται οἱ ἀποφασιζόμενες τροποποιήσεις ἀπό δύο διαφορετικές συνθέσεις τῆς Βουλῆς. Αὐτή ἡ «λογική» τοῦ Συντάγματος δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρεῖ ἥσσονος σημασίας τήν ἀναθεωρητική Βουλή, αὐτή δηλαδή πού θά λάβει τήν τελική ἀπόφαση γιά τήν τροποποίηση, διόρθωση, συμπλήρωση ἤ καί ἀπόρριψη τῶν προτάσεων τῆς πρώτης Βουλῆς. Δέν εἶναι, δηλαδή, σύμφωνη μέ τό γράμμα, ἀλλά καί τό πνεῦμα τοῦ Συντάγματος, ἡ δεσμευτικότητα τῆς ἑπομένης Βουλῆς ἀπό τίς ἀποφάσεις τῆς προηγούμενης, σέ βαθμό πού (ὅπως ἐπιθυμεῖ ὁ ΣΥΡΙΖΑ) νά μήν ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐκφράσει καί νά συνεισφέρει τήν δική της ἀντίληψη στίς πρός ἀναθεώρηση διατάξεις. Ἄλλωστε, ἡ ἄποψη αὐτή ἐνισχύεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ ἀναθεωρητική Βουλή ἔχει νωπή τήν λαϊκή ἐντολή, ἡ ὁποία ἔχει διαμορφωθεῖ καί ἀπό τίς σχετικές συζητήσεις κατά τήν προεκλογική περίοδο καί, συνεπῶς, διαθέτει αὐξημένη νομιμοποιητική δύναμη, γιά νά διατυπώσει τό τελικό περιεχόμενο τῶν ἀναθεωρητέων διατάξεων.
*Δικηγόρος
