ΚΟΡΥΦΑΙΟ στέλεχος τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης πού ἀνήκει στόν εὐρύτερο φιλελεύθερο-προεδρικό χῶρο καί πάντως δέν αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «καραμανλικό» ἤ «σαμαρικό» μοῦ ἀνέλυε προσφάτως τίς τάσεις τῆς κοινῆς γνώμης.
Μέ κάποιο προβληματισμό εἶναι ἡ ἀλήθεια. Εἶχε ἐμπιστευτική ἐνημέρωση ἀπό μυστικές ποιοτικές ἔρευνες. «Ὅλα θά κριθοῦν στίς παραλίες, στίς ταβέρνες καί στίς παρέες τό καλοκαίρι, ἀγαπητέ μου» εἶπε καί πρόσθεσε: «Ἱστορικά ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι μέ ἄλλες πολιτικές διαθέσεις φεύγει πολλές φορές ὁ Ἕλλην γιά τίς διακοπές του καί μέ ἄλλες ἐπιστρέφει». Πράγματι, συμφώνησα μαζί του. Οἱ διακοπές εἶναι κρίσιμος πολιτικός χρόνος. Ὠφέλιμος. Δέν πρέπει νά ὑποτιμᾶται.
Ὁ Ἕλλην κατά τήν διάρκειά τους κατασταλάζει. Σχολιάζει, ἐγκρίνει, ἐπιδοκιμάζει, ἀπορρίπτει, ἀποφασίζει. Παλαιές τάσεις ὑποχωροῦν, ὑπόγεια ρεύματα ἀναδεικνύονται. Θυμήθηκα τό 2008. Ὁ Καραμανλῆς ἔφυγε γιά διακοπές προηγούμενος σέ ὅλες τίς δημοσκοπήσεις. Ἐπέστρεψε ἀπό τίς διακοπές καί ἀκόμη προηγεῖτο. Μέτρησε λάθος ὅμως τό κλῖμα –«πρώτη φορά μέ γέλασε τό πολιτικό μου αἰσθητήριο» παραδέχθηκε ἀργότερα– ἔδωσε τήν περίφημη συνέντευξη στήν ΔΕΘ καί ὅλα γύρισαν ἀνάποδα σέ μιά βραδυά. Ἀπό ἐκείνη τήν μέρα δέν πῆρε ποτέ ξανά τό προβάδισμα στήν πρόθεση ψήφου. Ὁ κόσμος συζητοῦσε ὅλο τό καλοκαίρι «τί κάνει», γιά τό ἄν «θά πάρει κεφάλια ὑπουργῶν μόλις γυρίσει» καί ἐκεῖνος ἔπραξε τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Τούς στήριξε. Σέ παρόμοια φάση βρισκόμαστε καί σήμερα. Ἤ ὁ κόσμος θά πάρει ἀπόφαση νά ἐγκαταλείψει πλήρως τόν ΣΥΡΙΖΑ καί θά πάει στόν ἑπόμενο ἤ θά ταλαντευτεῖ γιά κάποιο χρόνο ἀκόμη.
«Ὑπάρχουν δύο σενάρια γιά ἐμᾶς στή ΝΔ» σχολίασε ὁ συνομιλητής μου καί συνέχισε: «Τό πρῶτο καί καλύτερο γιά ἐμᾶς εἶναι νά γυρίσουν ἀπό τίς διακοπές καί νά ἔχουν πάρει ὁριστική ἀπόφαση νά ἐγκαταλείψουν τόν Τσίπρα. Δέν ἀναφέρομαι στούς δικούς μας ἀλλά σέ ἐκείνους πού ψήφισαν ἐπανειλημμένα ΣΥΡΙΖΑ καί ἀπογοητεύτηκαν. Θά τοῦ δώσουν δεύτερη εὐκαιρία καί θά τόν κρατήσουν στό παιχνίδι ἤ θά μετακομίσουν σέ ἐμᾶς; Ἐλπίζουμε! Ἐλπίζουμε νά ἐπικρατήσει ἡ τάση “νά φύγουν αὐτοί!”».
Ὁ συνομιλητής μου πῆρε μιά βαθειά ἀνάσα, ἤπιε λίγο ἀπό τόν ἀγαπημένο του ἀνάμεικτο χυμό φρούτων –ἡ Αἴγλη εἶναι ὑπέροχη αὐτή τήν ἐποχή– καί συνέχισε: «Ξέρεις ὅμως ὑπάρχει καί ἄλλο σενάριο. Νά μᾶς μουντζώσουν ὅλους μαζί ἐπειδή δέν τούς γεμίζουμε τό μάτι, ἐπειδή δέ λέμε αὐτά πού θέλουν, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι πουλᾶμε τό Σκοπιανό καί τότε θά προκύψει αὐτό πού οἱ δημοσκόποι χαρακτηρίζουν “κατακερματισμό”. Νά διαλυθεῖ τό πολιτικό σύστημα σέ πολλά κομμάτια, μικρά καί μεγάλα, νά γίνει σκόνη καί θρύψαλα, οὕτως ὥστε νά προετοιμαστεῖ γιά ἐκλογές μέ ἁπλή ἀναλογική». Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καί αὐτό τό σενάριο –τό ἀπεύχομαι– τό ἄκουσα πρόσφατα σέ συνάντηση ἐπιχειρηματιῶν στήν ὁποία μίλησε διάσημος τεχνοκράτης τῆς χώρας μέ θητεία σέ σημαντικά δημόσια ἀξιώματα. Περισσότερο καί ἀπό τό ἴδιο τό ἐφιαλτικό σενάριο τό ὁποῖο παρουσιάστηκε στούς ἐνδιαφερομένους μέ ἀριθμούς καί τεκμήρια, μέ προβλημάτισε ἐκείνη τήν μέρα ἡ ἀπάθεια τῆς ἀγορᾶς ἀπέναντι στό σενάριο τῆς ἀστάθειας. Στόν διάλογο πού ἀκολούθησε ἡ συζήτηση ἐπικεντρώθηκε στό χρέος, στήν μεταμνημονιακή ἐποπτεία, στήν ποσοτική χαλάρωση, στήν ἀνάγκη παραμονῆς τῆς τρόικα ἀλλά ὄχι στό ποιά Βουλή καί ποιά κυβέρνηση θά τά φέρει σέ πέρας ὅλα αὐτά! «Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι θά τούς περάσει» εὐχήθηκε ὁ συνομιλητής μου καί ἄλλαξε θέμα. Ἄς τό ἐλπίσουμε, λέω καί ἐγώ.
