ΤΡΕΙΣ κατηγορίες ἀπόψεων κυκλοφοροῦν στήν πατρίδα μας αὐτή τήν ἐποχή: ἐκείνων τῶν πολιτῶν πού θεωροῦν ὅτι πρέπει νά κυρωθεῖ ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἐκείνων πού θεωροῦν ὅτι πρέπει νά ἀκυρωθεῖ καί ἐκείνων πού θεωροῦν ὅτι πρέπει νά τροποποιηθεῖ (ἑρμηνευτικό πρωτόκολλο).
Ὅλοι, ὡστόσο, μέσα τους συμφωνοῦν πώς ἄν προκύψει ἀδιέξοδο, ναυάγιο, ἀρνητική ἐξέλιξη, δεδομένων τῶν συμμαχιῶν στίς ὁποῖες ἀνήκει αὐτή τήν στιγμή ἡ χώρα, αὐτό θά πρέπει νά καταλογιστεῖ στούς Σκοπιανούς. Ὄχι σέ ἐμᾶς τούς Ἕλληνες.
Μέ τόν τρόπο πού διαχειριζόμαστε, ὅμως, τό θέμα νομίζω πώς, ἄν ἔρθει ἡ ὥρα τῶν καταλογισμῶν, διευκολύνουμε τίς ξένες δυνάμεις νά χρεώσουν καί ἐμᾶς. Νά μᾶς κάνουν μέρος τοῦ προβλήματος, τό ὁποῖο, ἄς μήν ξεχνᾶμε, εἶναι πρωτίστως ἀμερικανο-ρωσσικό. Οἱ δικαιολογίες πού ἔχουν εἶναι πολλές. Ποιό εἶναι, ἄραγε, τό τοπίο πού ὑπάρχει σήμερα στά Σκόπια καί ποιό στήν Ἑλλάδα; Μᾶλλον κοινό. Ἡ πλειοψηφία τοῦ Ζάεφ δέχεται πίεση ἀπό τόν «ἐξόριστο» στήν Οὑγγαρία Γκρούεφσκι, ὁ ὁποῖος μέ ἐλευθερία κινήσεων ὀργανώνει, σέ συνεργασία μέ τούς Ρώσσους, ἐπιχείρηση ἀνταρσίας γιά τήν ψηφοφορία τελικῆς ἀναθεώρησης τοῦ Συντάγματος. Πίεση ἄρχισε νά δέχεται –σέ πρώιμο στάδιο εἶναι ἡ ἀλήθεια– καί ἡ ὅποια πλειοψηφία Τσίπρα στήν Βουλή. Πλήν τοῦ Προέδρου τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων Πάνου Καμμένου, θολά μηνύματα ἐκπέμπει καί τό Ποτάμι τοῦ Σταύρου Θεοδωράκη (συμμαχεῖς μέ τόν… ἐθνολαϊκισμό, Σταῦρο;).
Ποῦ βλέπω τό πρόβλημα; Πρῶτον ὅτι τό ἐσωτερικό πολιτικό παίγνιο δέν νοεῖται νά ὑπερισχύει τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς χώρας. Δήλωσαν οἱ ΑΝΕΛ ὅτι ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν εἶναι «νεκρή». Λάθος. Σέ λίγο καιρό μπορεῖ νά εἶναι. Ἀλλά ὄχι ἀκόμη. Μᾶς δεσμεύει τό Διεθνές Δίκαιο, ἀπό τήν στιγμή πού τήν ὑπογράψαμε καί ὑπάρχει σέ ἐξέλιξη διαδικασία γιά τήν κύρωση ἤ τήν μή κύρωση ἀπό τά δύο κοινοβούλια. Ἄν υἱοθετήσουμε τόσο εὔκολα τήν ἄποψη ὅτι μία διεθνής συμφωνία δέν μᾶς δεσμεύει καί μάλιστα πρίν ἀκυρωθεῖ μέ ἀπόφαση ἑνός ἐκ τῶν δύο κοινοβουλίων, ἄν λέμε ὅτι εἶναι «νεκρή» ὅσο εἶναι σέ μερική ἰσχύ, γιατί αὔριο νά μήν ἔρθουν νά μᾶς ποῦν οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἀμφισβητοῦν τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης; Τήν Συμφωνία τῆς Ζυρίχης; Τήν ὅποια Συμφωνία; Γιατί νά μήν μᾶς πεῖ ὁ ΟΗΕ ἄρρητα ρήματα; Τό Διεθνές Δίκαιο, μᾶς ἀρέσει δέν μᾶς ἀρέσει, ἔχει ἑνιαίους κανόνες. Ἄν ἐμεῖς σπεύδουμε νά ἀξιοποιήσουμε λάθη τῶν Σκοπιανῶν μέν, σέ λάθος πολιτικό χρόνο δέ, στήν πραγματικότητα λειτουργοῦμε ὡς ἄτυποι σύμμαχοί τους στό ἔργο τοῦ καταλογισμοῦ τῶν εὐθυνῶν ἐναντίον μας, ὅταν ὑπάρξουν. Τόση προχειρότητα;
Τό αὐτό πρέπει νά πῶ γιά τήν ἀπόφαση τῶν ΑΝΕΛ νά ἰσχυριστοῦν ὅτι πρέπει νά ἀναπεμφθεῖ ἡ Συμφωνία σέ διαπραγματεύσεις λόγω τῶν δηλώσεων γιά Μακεδονική γλῶσσα μέ βάση τό ἄρθρο 19 τῶν Πρεσπῶν. Μά, τό συγκεκριμένο ἄρθρο ἔχει ἐφαρμογή μόνον ὅταν τεθεῖ σέ ἰσχύ ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Μέχρι τῆς ὅποιας κύρωσής τους ἀπό τά Κοινοβούλια, ἰσχύει ἡ Ἐνδιάμεση Συμφωνία. Ποιά ἀναπομπή; Τόση ἀσχετοσύνη; Καί ἐπί τῆς οὐσίας –εἰρήσθω ἐν παρόδῳ– ἄν διορθωθοῦν τά περί μακεδονικῆς μειονότητας-μακεδονικῆς γλώσσας, οἱ ΑΝΕΛ δέν θά ἔχουν πρόβλημα μέ τό ὄνομα «Βόρεια Μακεδονία» καί θά ψηφίσουν τήν Συμφωνία; Γι’ αὐτό ζητοῦν ἀναπομπή;
Τό μεῖζον εἶναι ὅμως ἕνα: Λάθος ἐπί τῆς ἀρχῆς νά ἀμφισβητεῖς διεθνῆ συμφωνία πού ἔχει ὑπογράψει ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία γιά ὅσο ἰσχύει.
Ὡστόσο, ὑπάρχει καί ἄλλη πτυχή. Ἡ κυβέρνηση Ζάεφ κινδυνεύει μέ πτώση. Μπορεῖ νά τήν γλυτώσει, μπορεῖ καί ὄχι. Οἱ Ρῶσσοι, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς δηλώσεις Λαβρώφ στήν «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» τό Σάββατο, κατηγοροῦν τούς Ἀμερικανούς ὅτι ἐξαγόρασαν ὀκτώ βουλευτές τοῦ VMRO. Ἄν στήν τελική ψηφοφορία οἱ Ρῶσσοι καταφέρουν νά μήν ἀποσπάσει ὁ Ζάεφ τήν πλειοψηφία τῶν 80 βουλευτῶν, ἡ Συμφωνία τινάζεται στόν «ἀέρα». Μέ εὐθύνη τῶν Σκοπίων. Ὄχι δική μας. Τά λόγια μας, ὅμως, ταξιδεύουν ἀπό τήν μία πλευρά πρός τήν ἄλλη. Ὅπως ἐπίσης καί οἱ διαρροές ὅτι τά κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης κάνουν μέτωπο κατά τοῦ Τσίπρα, γιά νά μήν περάσει ἡ Συμφωνία. Ἀλλά ἄν προλάβουν νά τήν ἀκυρώσουν οἱ ἴδιοι οἱ Σκοπιανοί μόνοι τους, γιατί νά φαινόμαστε ἐμεῖς ὡς ἐπισπεύδοντες νά τήν ὑπονομεύσουμε; Γιατί βγάζουμε τά μάτια μας μόνοι μας; Δέν εἶναι λάθος; Καί ἄν, μετά τήν ψηφοφορία στά Σκόπια (σέ περίπτωση πού ἐγκριθεῖ ἡ ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος), ὁ διεθνής παράγων ἑρμηνεύσει μέ θετικό τρόπο γιά τά ἑλληνικά συμφέροντα πλέον τοῦ ὅρους «nationality» καί «γλῶσσα», γιά τά ὁποῖα γίνεται σήμερα τόση φασαρία, τί θά κάνουν τά κόμματα πού ἔχουν ἑστιάσει τήν προσοχή τους σέ αὐτά τά ζητήματα σήμερα; Θά δεχθοῦν καί θά ξεχάσουμε τόν ὅρο «Μακεδονία;».
Λίγη σιωπή ἀπό ὅλες τίς πλευρές, μέχρι νά ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση στά Σκόπια καί μέ γνώμονα τήν διαχρονική στάση τῆς Ἑλλάδος ἀπέναντι στό Διεθνές Δίκαιο, δέν γίνεται νά ὑπάρξει;
