Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ πού κρατᾶτε στά χέρια σας ἔχει ἀρχές
Ὄχι ἐμμονές. Ἀρχές. Ἀρχές καί ἀξίες. Κυκλοφορεῖ ἀπό τό 1876, καί ὅσοι σήμερα ἔχουμε τήν εὐθύνη τῆς συγγραφῆς της νιώθουμε τό τεράστιο βάρος τῆς ἱστορίας της. Παραλαμβάνοντας κατ’ εὐθεῖαν τήν σκυτάλη ἀπό τήν σχολή τοῦ Ἀδώνιδος Κύρου (ὁ ὁποῖος εἶναι δίπλα μας καί τακτικά μᾶς ἐνθαρρύνει στήν κριτική πού ἀσκοῦμε στίς πάσης φύσεως ἐξουσίες), ἔχουμε στό μυαλό μας τίς ἑξῆς λέξεις: πατρίδα, ἐθνικό συμφέρον, δημόσιο συμφέρον, γλῶσσα, ταυτότητα, παράδοση, πολιτική, θρησκεία, ἀνεξαρτησία, ἐθνική κυριαρχία. Καί ἐπίσης τίς λέξεις Αἰγαῖο, Κύπρος, Θράκη, Βόρειος Ἤπειρος, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Πόντος.
Ἀναστοχαζόμενοι τίς κόντρες, τίς διαφωνίες καί τίς συμφωνίες, μέ δημόσια πρόσωπα στά τρία σχεδόν χρόνια πού ἔχουμε τήν εὐθύνη ἔκδοσης τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἐφημερίδας πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Ἰωάννης Φιλιππάκης, βλέπουμε ὅτι ὅλες ἐκκίνησαν ἀπό τίς ἀρχές πού ὀνομάζουμε «Σύνταγμα τῆς Ἑστίας» καί ὄχι ἀπό ταπεινά προσωπικά ἐλατήρια ἤ ὑστεροβουλίες ὅπως πιστεύουν κάποιοι. Ἔχουμε ἥσυχο ὕπνο κάθε βράδυ. Στό μυαλό μας πρέπει οἱ κυβερνήσεις, παροῦσες καί παρελθοῦσες, νά προστατεύουν τό ἐθνικό συμφέρον. Καί μέ αὐτό τό κριτήριο τίς κρίνουμε. Στηρίξαμε τόν πρώην ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Νῖκο Κοτζιᾶ στό Κυπριακό, ἀλλά εἴχαμε δημόσια σφοδρή μετωπική σύγκρουση μαζί του στό Μακεδονικό (σέ τρεῖς ἐκπομπές τῆς ΕΡΤ). Θέλαμε λύση στό Σκοπιανό ζήτημα, ὥστε νά ἐκμεταλλευτοῦμε τό βέτο τοῦ Βουκουρεστίου, ἀλλά ἐπιτεθήκαμε μέ ἔνταση στόν πρώην Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος ἀναγκάστηκε νά ἐπικαλεστεῖ πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» σέ πρό ἡμερησίας διατάξεως συζήτηση στήν Βουλή γιά νά δικαιολογήσει τά ἀδικαιολόγητα. Διασταυρώσαμε τά ξίφη μας μέ τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο γιά τίς θέσεις πού ἄλλαζε, σάν πουκάμισο, γιά τό Μακεδονικό, ἀλλά φιλοξενήσαμε (προσφάτως) στό πρῶτο μας θέμα τίς σωστές ἀπόψεις του γιά τά ἑλληνοτουρκικά. Παρεξηγηθήκαμε μέ τόν Ἀνδρέα Λοβέρδο γιά ἕνα δημοσίευμα γιά τούς λογαριασμούς τῆς Novartis, ἀλλά τοῦ δώσαμε τό πρῶτο θέμα γιά νά δώσει ἐξηγήσεις. Ἐπικρίναμε τόν ἀντιπρόεδρο τῆς ΝΔ Ἄδωνι Γεωργιάδη γιά τό ἀνοίκειο διατακτικό ὕφος πού εἶχαν τά mails Φρουζῆ πρός τό Ὑπουργεῖο Ὑγείας, διότι θεωροῦμε ὅτι ἡ πολιτική ἐπιβάλλεται τῆς ἀγορᾶς καί ὄχι ἡ ἀγορά τῆς πολιτικῆς, ἀνταλλάξαμε ἐπιστολές, ἀλλά μέχρις ἐκεῖ.
Σχολιάσαμε ἀρχικῶς τήν παθητικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στό Σκοπιανό καί στήν ἐπίθεση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατά τῆς Ἐκκλησίας μέσω Συντάγματος, ὡστόσο τόν στηρίξαμε στό κρίσιμο ζήτημα τῶν Νέων Χωρῶν, ἐνῶ σέ πρόσφατη συνάντηση μαζί του στήν Ἀρχιεπισκοπή λύσαμε ὅλες τίς παρεξηγήσεις. Ἐπιτεθήκαμε στόν ὑπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου γιά τά βιβλία τῆς Ἱστορίας, ἀλλά τοῦ ἀναγνωρίσαμε ὅποιες θετικές ἀποφάσεις, λίγες, ἔλαβε κατά τήν θητεία του. Ἐπικρίναμε τόν πρώην Πρόεδρο τῆς Βουλῆς Νῖκο Βούτση γιά δηλώσεις περί τήν Ἐκκλησία, ἀλλά στηρίξαμε τόν ἀγῶνα γιά τίς γερμανικές ἀποζημιώσεις καί μετείχαμε στήν ἡμερίδα τοῦ Ἱδρύματος τῆς Βουλῆς γιά τήν δημοκρατία στά Μέσα Ἐνημέρωσης. Καί μάλιστα μιλῶντας μέ θάρρος γι’ αὐτό πού ἐρχόταν: τήν διαπλοκή τοῦ ἑνός. Ξεσκεπάσαμε τόν ρόλο τοῦ Γιάνη Βαρουφάκη τό 2015 ἀποκαλύπτοντας τό μυστικό τηλεφώνημα Τζάκ Λιού στόν Τσίπρα, ἀλλά πήγαμε εἴδαμε τήν ταινία Γαβρᾶ, πού βασίστηκε στό βιβλίο του καί μιλήσαμε μαζί του γιά νά ἔχουμε ἰδία ἄποψη. Ἀναδείξαμε τίς πολιτικές εὐθύνες Σημίτη γιά θέματα διαφθορᾶς ἀπό τό περιεχόμενο δικογραφιῶν πού ἐστάλησαν στήν Βουλή (C4I), ἀλλά μιά «καλημέρα» ὅταν τόν βλέπουμε στήν «Βιβλιοθήκη» τοῦ λέμε καί μᾶς λέει. Ἀναδείξαμε ἄγνωστες πτυχές τῆς διακυβέρνησης Καραμανλῆ (τό σχέδιο ΠΑΣΟΚ νά τόν βάλει φυλακή καθ’ ὁμολογίαν Λοβέρδου), ἀναδείξαμε (ὅταν ἄλλοι ἔθαψαν) τίς ἀποκαλύψεις τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στά δύο βιβλία πού ἐξέδωσε, ἐνῶ δώσαμε στήν δημοσιότητα πρωτογενεῖς μαρτυρίες τοῦ Ἀντώνη Λιβάνη γιά τά Ἴμια καί τό Εἰδικό Δικαστήριο.
Ὑποστηρίξαμε τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο στίς ἄδικες ἐπιθέσεις πού δέχθηκε, γιατί ξέρουμε ἀπό πρῶτο χέρι πόσο καταλυτικός ἦταν ὁ ρόλος του στήν κρίση τοῦ 2015, εἰδικῶς στίς ἐπικοινωνίες του μέ τόν Μάριο Ντράγκι, σχολιάσαμε ὅμως καί τήν ὑπερκινητικότητά του. Ἤμασταν ἐπιφυλακτικοί στά πρῶτα βήματα τοῦ Κυριάκου στήν ἀρχηγία τῆς ΝΔ –ἦρθαν καί δύσκολες στιγμές στίς σχέσεις μας– ἀλλά ἐγκαίρως, τό 2018, ἀναγνωρίσαμε ὅτι ὁ κ. Μητσοτάκης ἦταν ἀπολύτως ἕτοιμος καί ὥριμος γιά τήν πρωθυπουργία. Σήμερα μέ ἱκανοποίηση παρατηροῦμε ὅτι ὑπερβαίνει τίς προσδοκίες. Καί βεβαίως μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἀποκαλύψαμε τό σχέδιο ἀντικατάστασης τοῦ πρεσβευτῆ Πάυατ ἀπό παλαιό σταθμάρχη τῆς CIA στήν Ἀθήνα, γεγονός πού προκάλεσε δημόσιες τριβές –ἀχρείαστες– στίς καθαρά δημοσιογραφικές ἐπαφές μας μέ τήν πρεσβεία.
Τρία χρόνια μετά, σκέπτομαι ὅτι τά βάλαμε μέ πολλούς. Σχεδόν μέ ὅλους. Ὄχι ὅμως μέ ὅρους συμπάθειας καί ἀντιπάθειας. Κάθε κόντρα μας ἀφοροῦσε καί ἀφορᾶ τό ἐθνικό καί τό δημόσιο συμφέρον. Μέ αὐτήν τήν ὀπτική πρέπει νά ἰδωθεῖ καί ἡ τελευταία διένεξή μας μέ τόν Γιάννο Παπαντωνίου, τόν Στέφανο Μάνο καί παλαιούς πλέον συνεργάτες μας. Δέν ἦταν τό θέμα μας νά μείνει ὁ Γιάννος φυλακή. Μακρυά ἀπό ἐμᾶς αὐτά. Τό θέμα μας εἶναι νά πάψει νά ἀποτελεῖ τό κλωτσοσκούφι ὅλων ἡ Δικαιοσύνη καί οἱ λειτουργοί της. Εἶναι γιά μᾶς μεῖζον. Εἶναι μεῖζον νά πάψουν οἱ κατηγορούμενοι νά γίνονται κατήγοροι καί οἱ εἰσαγγελεῖς κατηγορούμενοι. Εἶναι μεῖζον νά μήν διανοηθεῖ ποτέ κανείς στό μέλλον –ἐξ οὗ καί οἱ δύσκολες ἀποφάσεις γιά διακεκριμένους συνεργάτες μας– ὅτι μπορεῖ νά ἀποκαλέσει «πολιτικό κρατούμενο» (!!!) κάποιον ἐναντίον τοῦ ὁποίου ἔχει ἀσκηθεῖ ποινική δίωξη γιά ἀδήλωτα 1,8 ἑκατομμύρια εὐρώ. Εἶναι μεῖζον νά μήν γίνονται προσωπικότητες ἄθυρμα ὑποδίκων. Ἡ Δικαιοσύνη εἶναι πυλώνας τῆς Δημοκρατίας. Οἱ ἀποφάσεις της προφανῶς καί ἀξιολογοῦνται. Δέν ἐπιβάλλονται ὅμως. Πολύ δέ περισσότερο δέν γίνονται ἀντικείμενο δημόσιας χλεύης. Αὐτές εἶναι οἱ ἀρχές τῆς «Ἑστίας», αὐτές οἱ ἀξίες μας, ὅποιος θέλει τίς ἀκολουθεῖ. Δέν εἶναι ὑποχρεωτικό. Ἕκαστος ὑψώνει τόν πῆχυ ἕως ἐκεῖ πού μπορεῖ. Ἄς εἶναι κατανοητό ἀπό ὅλους ὅμως: ὁ πῆχυς τῆς «Ἑστίας» μας εἶναι πολύ ψηλά γιά ὅλους. Φέρουμε βαρειά εὐθύνη. Καί πρός ἐκείνους ἀπό ὅπου παραλάβαμε αὐτόν τόν φάρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί πρός ἐκείνους πού θά παραδώσουμε. Καί ὅσο ἀντέχουν οἱ δυνάμεις μας θά τήν τιμήσουμε. Εἴμαστε ἄλλοτε σέ διατεταγμένη ὑπηρεσία. Ἀπό τούς ἀναγνῶστες μας.
