H ψευδολογία καί ἡ ἐξαπάτηση, ὡς φαίνεται, εἶναι δεύτερη φύση γιά τόν κ. Ἀλέξη Τσίπρα καί γιά ἀρκετούς ἀπό τούς ἀνθρώπους γύρω του.
Χωρίς αἰδῶ ἔτσι, κάνουν γαργάρα τή διακυβέρνησή τους τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2015 καί μᾶς παρουσιάζουν ὅτι δῆθεν παρέλαβαν χάος καί παραδίδουν «παράδεισο». Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο συμβαίνει ὅμως. Ἰδού γιατί.
Πρίν λίγο καιρό, σέ ὁμιλία του στό Forum τῶν Δελφῶν, ὁ τέως πρόεδρος τοῦ EuroWorking Group, Αὐστριακός οἰκονομολόγος, Τόμας Βίζερ ἐξήγησε ὅτι ἡ Ἑλλάδα τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2015 ὑπέστη ζημιά 200 δισεκατομμυρίων εὐρώ, γεγονός πολύ σοβαρό, πού ἔχει τήν ὀδυνηρή ἰδιότητα σέ βάθος χρόνου νά προκαλεῖ νέες ζημιές. Μέ ἄλλα λόγια, ἀφήνει ἀναπηρίες. Γιά παράδειγμα, ἄν δέν εἶχε ὑπάρξει τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2015 τό περίφημο «ἔπος Βαρουφάκη» δηλαδή, γνωστό σέ πολλούς ὡς ἡ «περήφανη διαπραγμάτευση», τό τραπεζικό σύστημα τῆς χώρας θά ἦταν σήμερα ἰσχυρότερο κατά 70 δισεκατομμύρια εὐρώ.
Συγκεκριμένα, τήν προαναφερομένη περίοδο χάσαμε 20 δισεκατομμύρια εὐρώ ἀπό τήν ἀπαξίωση τῶν τραπεζικῶν μετοχῶν πού διακρατοῦσε τό Ταμεῖο Χρηματοδοτικῆς Σταθερότητας (ΤΧΣ), 40 δισεκατομμύρια εὐρώ ἀπό καταθέσεις πού ἀποσύρθηκαν ἀπό τό τραπεζικό σύστημα εἰς βάρος τῆς οἰκονομίας καί 7 δισεκατομμύρια εὐρώ ἀπό τά κέρδη τῶν ἑλληνικῶν ὁμολόγων, πού οἱ κεντρικές τράπεζες τῆς Εὐρώπης εἶχαν συμφωνήσει νά τά ἐπιστρέψουν στήν Ἑλλάδα. Διαλύθηκε, δηλαδή, τότε ἡ ὅποια ρευστότητα τῆς οἰκονομίας μας καί βέβαια ὑπονομεύτηκαν γιά πολύ καιρό οἱ ὅποιες πραγματικές ἀναπτυξιακές προοπτικές τῆς χώρας. Διότι, ὡς γνωστόν, μέ καταπονημένες τράπεζες, καμμία οἰκονομία δέν μπορεῖ νά πάρει μέ ἀξιώσεις τόν δρόμο τῆς βιώσιμης ἀνάπτυξης.
Πέρα ὅμως ἀπό τίς ζημιές αὐτές, οἱ κεφαλαιακοί ἔλεγχοι καί ἡ ἀβεβαιότητα πού κυριάρχησε τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2015 ὡς πρός τίς προοπτικές τῆς χώρας στήν Εὐρώπη, προκάλεσαν σοβαρή κρίση ἐμπιστοσύνης καί σέ βάθος χρόνου. Καί ἀπό τήν ἄποψη αὐτή, οἱ ὑπολογισμοί τοῦ κ. Τ. Βίζερ, τότε καί σήμερα, δέν ἀπέχουν ἀπό τήν πραγματικότητα. Ἡ μεταβολή τῶν ἐκτιμήσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς χώρας μετά τό ὀλέθριο ἑξάμηνο τοῦ 2015 εἶναι πολύ εὔγλωττη. Μέσα σέ ὀκτώ μῆνες, οἱ ἐκτιμήσεις ἄλλαξαν δραματικά.
Ἔτσι, ἀντί γιά 14% σωρευτική ἀνάπτυξη τήν τετραετία 2015-2018, πού προέβλεπαν οἱ κοινοτικοί τόν Δεκέμβριο 2014, μετά τό «ἔπος Βαρουφάκη», ἡ πρόβλεψη προσγειώθηκε στό 2%, ἤτοι δώδεκα ποσοστιαῖες μονάδες πιό κάτω. Ὅμως, 12% λιγώτερο Ἀκαθάριστο Ἐγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σημαίνει καί ἀντίστοιχο χαμηλότερο εἰσόδημα γιά τούς πολῖτες. Σημαίνει λιγώτερα ἔσοδα γιά τό κράτος καί σίγουρα χαμηλότερα κέρδη γιά τίς ἐπιχειρήσεις. Μέ βάση λοιπόν τό ὕψος τοῦ ΑΕΠ καί τήν πορεία του, ἔχουμε ζημιά 20 δισεκατομμυρίων εὐρώ περίπου, ἡ ὁποία ἀθροιστικά θά σωρεύεται καί τά ἑπόμενα χρόνια. Ἀλλά περί αὐτῆς τῆς ζημιᾶς, οὐδείς λόγος ἀπό τόν κ. Τσίπρα, ὁ ὁποῖος ζητάει καί debate γιά νά μᾶς πεῖ τί;
Σέ συνδυασμό δέ μέ τούς κεφαλαιακούς ἐλέγχους, τό ἀναπτυξιακό αὐτό ἔλλειμμα στερεῖ τήν Ἑλλάδα ἀπό πολύτιμα ἐπενδυτικά κεφάλαια, τήν στιγμή πού ἡ συσσώρευση κεφαλαίου στήν χώρα εἶναι ὑπό τό μηδέν. Ἀκόμα χειρότερα, τήν προαναφερομένη περίοδο ἡ Ἑλλάδα δέν μπόρεσε νά ἀξιοποιήσει ἐπαρκῶς καί διάφορες συγκυριακές εὐνοϊκές ἐξελίξεις – ὅπως ἡ μείωση τῆς τιμῆς τοῦ πετρελαίου, ἡ ἄνοδος τοῦ τουρισμοῦ (πού ὀφείλεται ὅμως σέ ἐξωτερικούς παράγοντες), ἡ ποσοτική χαλάρωση τοῦ Μάριο Ντράγκι, πού ἔριξε στήν Εὐρωζώνη ἄφθονη καί φθηνή ρευστότητα. Ὅσο γιά τήν ἄνοδο τῶν ἐξαγωγῶν πού παρατηρεῖται ἀπό τό 2016 καί μετά, εἶναι περισσότερο προϊόν τῆς κατά 17% ὑποτιμήσεως τοῦ εὐρώ ἔναντι τοῦ δολλαρίου, παρά ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιχειρηματικῆς ἀνάκαμψης τῆς χώρας. Ἐκ τῶν ὑστέρων λοιπόν, εἶναι ἀπολύτως ρεαλιστική ἡ ἐκτίμηση ὅτι τό ὀλέθριο πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2015, σέ ὅρους ἀνάπτυξης καί ἀθροιστικά στήν τριετία 2015-2017, μᾶς κόστισε μεταξύ 7% καί 10% τοῦ ΑΕΠ (13-18 δισεκατομμύρια εὐρώ). Ἡ Ἑλλάδα ἔχασε 18 δισεκατομμύρια εὐρώ ΑΕΠ, ἔγινε κατά 18 δισεκατομμύρια εὐρώ φτωχότερη τό 2017 καί θά κουβαλᾶ αὐτή τήν ζημιά τῶν 18 δισεκατομμυρίων εὐρώ ἐτησίως γιά πολλά χρόνια. Ἄς πάψουν, λοιπόν, τίς ἀνοησίες καί τίς παραποιήσεις στοιχείων οἱ ἄνθρωποι πού σήμερα ἀνοίγουν τίς πόρτες καί στούς ἐγκληματίες πού βγάζουν ἀπό τίς φυλακές. Εἶναι τυχαῖο, ἄραγε, καί τό γεγονός αὐτό ἤ κάτι βυσσοδομεῖται εἰς βάρος τῆς δημοκρατίας μας καί τῆς ἀσφαλείας τῶν πολιτων; Ὀψόμεθα…
*Ἐπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος
Ἕνωσης Εὐρωπαίων Δημοσιογράφων
[email protected]
