ΤΟ ΠΙΟ συγκλονιστικό γεγονός τοῦ λήξαντος ἔτους στόν ἑλληνικό χῶρο ἦταν ἡ τραγωδία στό Μάτι, μέ 100 νεκρούς, μεγάλης ἔκτασης ὑλικές καταστροφές καί ἀνυπολόγιστη ὑποβάθμιση τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος.
Τό τραγικό αὐτό γεγονός δέν πτόησε τόν ἀναπληρωτή ὑπουργό Ὑγείας, ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι «ἀποτελεσματικά λειτούργησε τό σύνολο τῶν μηχανισμῶν τοῦ κράτους (!), ὅσο καί ἄν ὁ τελικός ἀριθμός τῶν θυμάτων “θολώνει” τήν εἰκόνα»… Οὔτε τήν περιφερειάρχη Ἀττικῆς, ἡ ὁποία αἰσθάνθηκε «ἀδικημένη» μέ τήν ἔννοια αὐτοῦ πού λέγεται στήν καθομιλουμένη «μοῦ ἔτυχε ἡ στραβή στή βάρδια μου»… Ὁ πρωθυπουργός δήλωσε ὅτι βασική εὐθύνη γιά τήν τραγωδία ἔφερε ἡ αὐθαίρετη δόμηση στήν περιοχή, κατά τῆς ὁποίας ἡ κυβέρνηση τοῦ κήρυξε ἀνένδοτο ἀγῶνα. Λίγους μῆνες μετά, ὅμως, ψήφισε νόμο γιά νομιμοποίηση αὐθαίρετων κτισμάτων ἐντός δασῶν. Ἐπίσης, ὑποσχέθηκε στούς πυρόπληκτους, πέραν τῶν συνήθων διορισμῶν στό Δημόσιο, τήν καταβολή διαφόρων ἐπιδομάτων, ἐν τούτοις προσφάτως δήλωσε σέ διαμαρτυρόμενους πληγέντες κατοίκους «καί ἄν τά εἶχες πάρει τά 2.000 εὐρώ, τί θά τά ἔκανες, θά τά σπατάλαγες!». Αὐτό τό μεῖγμα κυνισμοῦ, «αὐταπατῶν» καί ἄρνησης τῆς πραγματικότητας χαρακτηρίζει τήν παροῦσα κυβέρνηση καί ἰδίως τόν πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος, μεταξύ ἄλλων, «διέψευσε» ὅτι σταθμεύουν κλοῦβες τῶν ΜΑΤ στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ (προφανῶς, ὅσοι τίς βλέπουν, πάσχουν ἀπό παραισθήσεις) ἐνῶ προσφάτως ἐγκαινίασε σέ πανηγυρική ἀτμόσφαιρα τό «μετρό Θεσσαλονίκης» (σταθμός Συντριβανίου). Μόνο πού, σύμφωνα μέ ἀκριβέστερες πληροφορίες, ὁ πρῶτος συρμός θά διέλθει ἀπό τόν σταθμό αὐτό μετά ἀπό… δύο ἔτη, τέσσερεις μῆνες, ἕνδεκα ἡμέρες καί δεκατρία λεπτά!
Ἡ πληθωρική προσφορά λόγων, κομπασμῶν καί εἰκονικῆς πραγματικότητας ἀντιστοιχεῖ σέ τεράστιο ἔλλειμμα ἔργων τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά εἶχαν ἤδη ὑλοποιηθεῖ ἤ δρομολογηθεῖ, ἰδίως ἐάν ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι στή τετραετία πού κυβερνοῦν οἱ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τό μέν ἐξωτερικό οἰκονομικό περιβάλλον ἦταν ἄκρως εὐνοϊκό ἐνῶ στό ἐσωτερικό δέν ὑπῆρξαν ἐκλογικές ἀναμετρήσεις, οἱ ὁποῖες πάντοτε ἐπιβαρύνουν τήν οἰκονομία. Τελικά ἀπό αὐτά γιά τά ὁποῖα ἐπαίρεται ὁ πρωθυπουργός τό μόνο ἀπολύτως ἀληθές εἶναι τό ὅτι ἐμφανίζεται παντοῦ σταθερά, χωρίς γραβάτα, πρᾶγμα τό ὁποῖο ὁ ἴδιος χαρακτήρισε ὡς «κατάκτηση» (!)
Εἶναι, ὡστόσο, ἐπείγουσα ἀνάγκη νά ὑπάρξουν ἄλλες, σημαντικότερες κατακτήσεις σέ ὅλα τά ἐπίπεδα: θεσμικές μεταρρυθμίσεις, ἀρχῆς γενομένης εἰ δυνατόν ἀπό μία εὐρεῖα συνταγματική ἀναθεώρηση, ἀλλαγή τῆς καταστρεπτικῆς πολιτικῆς τῆς ὑπερφορολόγησης, μείωση φόρων καί εἰσφορῶν, περιστολή τῆς γραφειοκρατίας, δημιουργία κλίματος φιλικοῦ πρός τήν ἐπιχειρηματικότητα, προσέλκυση ἐπενδύσεων. Ἀποκατάσταση τοῦ κλονισμένου αἰσθήματος ἀσφαλείας, καταπολέμηση τῆς ἀνομίας, ἐνίσχυση τοῦ κράτους δικαίου. Βαθειές τομές στήν παιδεία, στήν ὑγεία, στό ἀσφαλιστικό σύστημα. Προσπάθεια ἀντιμετώπισης τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος. Ἡ ἐξωτερική πολιτική νά ἀποκτήσει σοβαρότητα, διορατικότητα καί ὑπευθυνότητα. Οὐσιαστικά, πρέπει ἡ κυβέρνηση πού θά προκύψει ἀπό τίς ἑπόμενες ἐκλογές νά στήσει ἕνα νέο κράτος, ὅπως συνέβη τό 1974 μέ τήν μεταπολίτευση. Πρός τοῦτο θά ἀπαιτηθεῖ νά κινηθεῖ ἀντιστρόφως ἀπό ὅ,τι ἡ σημερινή: λίγα λόγια, πολλά ἔργα μέ σθένος καί ταχύτητα.
*Νομικός – Οἰκονομολόγος
