Τό ὅτι ὁ κ. πρωθυπουργός ὑποπίπτει συνεχῶς
σέ γλωσσικά ἀτοπήματα καί ἔχει μιά ἰδιαίτερη τάση νά
διαστρεβλώνει τήν πραγματικότητα κατά προκλητικό
τρόπο, κάθε ἄλλο παρά τυχαῖα γεγονότα εἶναι
ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ γλωσσικά μαργαριτάρια τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ ἔχω τήν προσωπική ἐντύπωση ὅτι ὄχι μόνον δέν εἶναι τυχαῖα ἀλλά σκοπίμως γίνονται. Ἰδού γιατί. Ὁ κ. Τσίπρας ὅταν «σπούδαζε» στά μαρξιστικά-λενινιστικά καταγώγια εἶχε μάθει ὅτι πρέπει νά μιλάει τή γλῶσσα τοῦ λαοῦ. Ἤτοι μιά κακοποιημένη καί χυδαία στήν ἐκφορά της διάλεκτο, ὅπου κυριαρχοῦν περί τίς 300 περίπου λέξεις ἀπό τίς 235.000 πού διαθέτει ἡ πλούσια ἑλληνική γλῶσσα. Στά ἴδια σεμινάρια θά εἶχε διδαχθεῖ ὅτι σέ καθεστῶτα «σωτηρίας» τῶν λαῶν ὁ κοσμάκης πρέπει νά εἶναι ὅσο πιό ἀπαίδευτος γίνεται, γιά νά μήν ἔχει κριτικό πνεῦμα, πού εἶναι ἀντίθετο μέ τή σιδερένια λενινιστική λογική.
Στό πλαίσιο αὐτό λοιπόν, τό ὅποιο ἐκπαιδευτικό σύστημα πρέπει νά εἶναι κρατικό-κομματικό καί ὅσο πιό χαμηλοῦ ἐπιπέδου γίνεται. Ἔτσι ὥστε ὅταν οἱ «σωτῆρες» τοῦ λαοῦ ἀπευθύνονται σέ αὐτόν, ὁ κόσμος νά μήν καταλαβαίνει σχεδόν τίποτε. Δέν εἶναι περίεργο συνεπῶς τό γεγονός ὅτι γνωστοί δικτάτορες, ὅπως τό ἴνδαλμα τοῦ κ. Τσίπρα, ὁ ἀποβιώσας Φιντέλ Κάστρο, ὅταν μιλοῦσαν οἱ λόγοι τους κρατοῦσαν ἕως καί 3 ὧρες. Ἦταν βέβαιο ἔτσι ὅτι κανείς δέν θά συγκρατοῦσε τίποτε ἀπό τή λογοδιάρροια.
Στή βάση τῆς λογικῆς αὐτῆς τά γλωσσικά λάθη τοῦ πρωθυπουργοῦ στήν οὐσία γίνονται γιά νά κολακεύουν τό κοινό πού τόν παρακολουθεῖ καί στό ὁποῖο ὁ ὁμιλητής εἴθισται νά πουλάει φύκια γιά μεταξωτές κορδέλλες. Περίπου φαντάζομα ἐπίσης τίς σκέψεις πού κάνουν οἱ διάφοροι σύμβουλοι τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἑτοιμάζοντας τίς διάφορες ὁμιλίες πού ὁ κ. Ἀλέξης Τσίπρας καλεῖται νά κάνει. Οἱ συγγραφεῖς ἀπό μέσα τους γνωρίζουν τά βαθιά μεσάνυχτα πού ἔχει ὁ κόσμος γιά σοβαρά θέματα τῆς ζωῆς του, καί ἐπειδή χαίρονται γι’ αὐτό μέ βαθύτατη περιφρόνηση τοῦ σερβίρουν ὅ,τι θέλουν.
Γιά παράδειγμα, ποιός θά καθήσει νά ψάξει τήν πορεία τῶν δαπανῶν ὑγείας στή χώρα μας ἀπό τό 2012 ἕως καί τό 2017. «Ρίχτε στό λαουτζίκο κοινωνική εὐαισθησία καί τό παιχνίδι κερδήθηκε» λένε οἱ μεγάλοι ἐπικοινωνιολόγοι τοῦ Μεγάρου Μαξίμου. Καί δέν ἔχουν ἄδικο. Ἀπό τό 2012 ἕως καί σήμερα οἱ μπαροῦφες τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα ὁδηγοῦν μέ σιγουριά στή στρατόσφαιρα. Εἶναι ὅμως καί κλειδί ἐπιτυχίας γιά τόν κ. πρωθυπουργό.
Πρόσφατα λοιπόν, ὁ κ.Τσίπρας μιλώντας μέ τό γνωστό κοροϊδευτικό γιά τούς ἀντιπάλους του ὕφος ἔλεγε: «….Ἔχει σταματήσει ἐδῶ καί τρία χρόνια ἡ συρρίκνωση καί ἡ ὑποβάθμιση τῶν δομῶν καί ὑπηρεσιῶν ὑγείας. Καί ἔχει ξεκινήσει σιγά-σιγά ἀλλά σταθερά, πιστεύω, μιά ἀντίστροφη πορεία. Αὐτή τῆς οὐσιαστικῆς ἐνίσχυσης καί, ἐν τέλει, τῆς ἐπαναθεμελίωσης τῆς καθολικότητας τῆς ὑγειονομικῆς περίθαλψης γιά ὅσους καί ὅσες ζοῦν σέ αὐτή τή χώρα. Ἀνεξαρτήτως εἰσοδήματος, ἀνεξαρτήτως ἀσφαλιστικῆς ἱκανότητας, ἀνεξαρτήτως κοινωνικῆς δέσης, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς ἤ ὁποιουδήποτε ἄλλου προσδιορισμοῦ…». Νά ὅμως ὅπου πέρα ἀπό τά βαρύγδουπα λόγια ὑπάρχει ἡ ἀριθμητική πραγματικότητα. Αὐτή πού διαψεύδει τή ρητορεία τῆς προπαγάνδας. Ἡ συνολική χρηματοδότηση τῆς ὑγείας ἀπό 8,41% τοῦ ΑΕΠ πού ἦταν τό 2013 μέ τούς «νεοφιλελεύθερους», περιορίστηκε τήν ἐποχή τῶν «εὐαίσθητων» σέ 8,04% τοῦ ΑΕΠ τό 2017, μαθαίνουμε ἀπό τό δελτίο τῶν λογαριασμῶν ὑγείας τῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς. Δέν εἶναι καί πολύ κακό θά ἰσχυριστεῖ κάποιος. «…Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι κατά τή διακυβέρνηση τῶν εὐαίσθητων, οἱ κρατικές δαπάνες γιά τήν ὑγεία περιορίστηκαν ἀπό 4,6 δισ. εὐρώ τό 2013 σέ 3,9 δισ. εὐρώ τό 2017. Τήν ἴδια περίοδο οἱ δαπάνες ὑγείας τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων, πού προέρχονται κυρίως ἀπό εἰσφορές ἐργοδοτῶν καί ἐργαζόμενων, παρέμειναν σχεδόν σταθερά στά 4,8 δισ. εὐρώ, ὅπως ἐπίσης καί οἱ ἰδιωτικές δαπάνες γιά τήν ὑγεία πού παραμένουν παρά τήν κρίση πάνω ἀπό 5,6 δισ. εὐρώ, περισσότερες ἀπό τίς κρατικές δαπάνες…» μᾶς πληροφορεῖ ὁ καλός συνάδελφος Σεραφείμ Κωνσταντινίδης.
Γιά νά προσθέσει ὅτι:
«… Ἀπό τή συνολική δαπάνη ὑγείας ὁ κρατικός προϋπολογισμός καλύπτει πλέον τό 27,5% ἐνῶ τό 2013 καλυπτόταν τό 30,5%! Οἱ ὀπαδοί –“τοῦ ἀσφαλιστικοῦ συστήματος Πινοσέτ” (!) πλήρωναν μεγαλύτερο μέρος τῆς ὑγείας. Οἱ ἀσφαλιστικοί ὀργανισμοί πλήρωσαν τό 2017 τό 33,3% τῶν δαπανῶν. Γιά προφανεῖς λόγους ἡ δαπάνη ἰδιωτικῆς ἀσφάλισης αὐξήθηκε στό 4% τῆς συνολικῆς δαπάνης ἐνῶ ἐπίσης αὐξήθηκαν οἱ πληρωμές ἰδιωτῶν πού ἐπιβαρύνονται μέ 34,8% τῶν ἐξόδων ὑγείας». Ποιός κάθεται ὅμως νά ἀσχοληθεῖ μέ τέτοια θέματα, ὅταν πιστεύει ὅτι κάποιοι «μάγοι» θά τοῦ λύσουν τά προβήματά του μέ τό μαγικό ραβδί τῆς ὑπερφορολόγησης.
Παράλληλα, μειώθηκαν οἱ δαπάνες γιά κοινωνική προστασία. «Οἱ καθαρές κοινωνικές παροχές ἀπό 42,9 δισ. εὐρώ τό 2014 περιορίστηκαν στά 42,5 δισ. εὐρώ τό 2016…».
Εἶναι ὁλοφάνερο ἀπό αὐτά πού προηγοῦνται ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πραγματικότητας ἀπέχει αἰσθητά ἀπό τήν ἀνεύθυνη δημαγωγία. Ὅπως, εἶναι ἐξίσου ἀλήθεια, ὅτι τό σύστημα ὑγείας, κοινωνικῆς προστασίας καί βασικῆς περίθαλψης θά πρέπει νά ἀναθεωρηθοῦν σέ βάθος στή χώρα μας ἀπό ὑπεύθυνους ἀνθρώπους καί ὄχι ἀπό ἀδίστακτους πωλητές ψευδαισθήσεων.
*Ἐπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ἕνωσης
Εὐρωπαίων Δημοσιογράφων
