ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ἑλληνική κωμωδία «Ξύπνα Βασίλη», μέ πρωταγωνιστή τόν Γιῶργο Κωνσταντίνου, τήν παράσταση κλέβει ὁ Γιῶργος Μιχαλακόπουλος, ὁ ὁποῖος ὑποδύεται τόν διανοούμενο-ποιητή Φανφάρα, πού ἀπαγγέλλει τό «πρωτοποριακό» ποίημά του «Ὁ σκοταδόψυχος»:
«…Φαρμάκι ἔχω στήν ψυχή / φέρνει μαυρίλα θολερή / στά στήθια μου.
Νύχτα ἀξημέρωτη ξανά / μέ τό πιοτό της μέ κερνᾶ / ἐβίβα μου!
Σκοτάδι πίνω γιά πιοτό… / Πώ πώ πώ πώ… / Πώ πώ πώ πώ…».
Ποιός θά μποροῦσε νά φανταστεῖ ὅτι ἀκριβῶς 50 χρόνια μετά τήν κωμωδία τοῦ Γιάννη Δαλιανίδη (βασισμένη στό ὁμότιτλο θεατρικό ἔργο τοῦ Δημήτρη Ψαθᾶ) ἡ «ἔμπνευση» τοῦ ποιητῆ Φανφάρα θά μποροῦσε νά ἀποτυπώσει, κατά τόν πλέον εὔγλωττο τρόπο, ἕναν ὑπαρκτό χαρακτῆρα τῆς κυβέρνησης Τσίπρα, πού μόνον ὡς «τραγωδία» θά μείνει στήν ἱστορία…! Ἡ χυδαία ἐπίθεση τοῦ ἄξεστου Πολάκη κατά τοῦ ὑποψήφιου εὐρωβουλευτῆ τῆς Νέας Δημοκρατίας Στέλιου Κυμπουρόπουλου δέν μπορεῖ νά προέρχεται ἀπό φυσιολογικό ἄνθρωπο, μέ ἀνθρώπινα αἰσθήματα, κοινωνική ἀγωγή καί στοιχειώδη ἐπίγνωση εὐπρέπειας καί αὐτοσεβασμοῦ. Μόνον ἕνας ἀνάλγητος «σκοταδόψυχος» ἀντί νά τιμᾶ ἕναν ἄνθρωπο, φωτεινό παράδειγμα θέλησης, ἀγωνιστικότητας καί ἐπιμονῆς θά ἐπέλεγε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα γιά νά δημοσιοποιήσει τό ἀστείρευτο «φαρμάκι» καί τήν «θολερή μαυρίλα», πού κουβαλᾶ στήν ἐρεβώδη ψυχή του.
Ὁ ἀσύδοτος ψευτοπαλλήκαρος, πού λίγες ὧρες νωρίτερα εἶχε κρυφτεῖ πίσω ἀπό τήν βουλευτική του ἀσυλία, φοβούμενος, αὐτός ὁ ἀχαλίνωτος κοκορομάχος, νά ἀντιμετωπίσει τήν Δικαιοσύνη, ἐπέλεξε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα γιά νά ἐκστομίσει μία ἀκόμη ἀπίστευτη ἀθλιότητα, προφανῶς διότι τίποτε ἄλλο δέν ἔχει στό «ρεπερτόριό» του. Ὁ Πολάκης θεωρεῖ ὅτι ἡ ἐπίδειξη αὐτοῦ τοῦ πρωτόγονου μείγματος ἀνόητης ψευτομαγκιᾶς, ἠλίθιου κουτσαβακισμοῦ, χοντροκομμένου χιοῦμορ καί ἀριστερόστροφης βλακείας, ὄχι μόνο τόν ἀπαλλάσσει ἀπό τήν ὑποχρέωση σεβασμοῦ τοῦ ἀξιώματός του καί τῶν ἀντιπάλων του, ἀλλά καί τοῦ ἐπιτρέπει νά ξεστομίζει ξεδιάντροπα ὁποιαδήποτε μικρονοϊκή ἀπρέπεια διαπερνᾶ τόν ἀρρωστημένο ἐγκέφαλό του… Νομίζει ὅτι κατ’ αὐτόν τόν πεζοδρομιακό τρόπο ἀποστομώνει τούς «ἐχθρούς» του καί ἐντυπωσιάζει τό χαμηλῆς αἰσθητικῆς καί νοημοσύνης ἀκροατήριό του. Διότι, βέβαια, μόνον ἄν ἔχεις τό ἐπίπεδο τοῦ Πολάκη καί συμμερίζεσαι τήν ἀναισχυντία του καί τήν ἀμετροέπειά του, μπορεῖς νά θεωρεῖς ὅτι οἱ κενοί περιεχομένου «γρυλισμοί», διανθισμένοι μέ τόν βόρβορο τῆς ψυχῆς του, συνιστοῦν πειστική «ἐπιχειρηματολογία» καί συγκροτημένο «πολιτικό» λόγο…
Ὅμως τό πρόβλημα δέν εἶναι ἡ ἄθλια καρικατούρα πού παριστάνει τόν ὑπουργό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ διαρκεῖς ἐκτροπές τοῦ ἀνεξέλεγκτου σέ ὕφος καί «ρητορική» Πολάκη συναντοῦν τήν πλήρη καί ἀνενδοίαστη ἐπιδοκιμασία τοῦ Τσίπρα. Ὁ «ἁψύς Σφακιανός» δέν θά ὑπῆρχε, ἐάν δέν ὑπῆρχε ὁ κυνικός καί ἀδίστακτος Τσίπρας. Ὁ Πολάκης δέν ἐκφράζει τίποτε περισσότερο καί τίποτε λιγότερο ἀπό τήν ἄκρατη ψυχοπνευματική ἀναγκαιότητα τοῦ Τσίπρα γιά τήν περιφρόνηση, τήν λοιδορία, τήν συκοφαντία καί τήν ἐξύβριση τῶν πολιτικῶν του ἀντιπάλων καί τήν δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἱκανοποίηση τῶν χαμηλῶν ἐνστίκτων ἑνός «λοῦμπεν» ἀκροατηρίου, τό ὁποῖο ἀρέσκεται νά ζεῖ τήν πολιτική καθημερινότητα μέσα στό κλῖμα φανατισμοῦ, διχόνοιας, μίσους καί ἐκδικητικότητας, πού ἀποτελοῦν, πλέον, τά μόνα «ὅπλα», μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖ ὁ ἄλλοτε καταληψίας νά «διασώσει» τό μέλλον του…
Ὁ σκοταδόψυχος ὑπουργός δρᾶ καί βωμολοχεῖ ἀνενόχλητος, ἐπειδή σκέπτεται καί ἐνεργεῖ ὑπό τήν σκέπη ἑνός σκοταδόψυχου πρωθυπουργοῦ. Ἐκφράζει, κατά τόν πλέον ἀποκαλυπτικό τρόπο, τό «ἠθικό πλεονέκτημα» τῆς ἀριστερᾶς καί ἀποτελεῖ τόν «πολιορκητικό κριό» τοῦ Τσίπρα γιά τήν διατήρησή του στήν ἐξουσία… Πολύ ἁπλά, εἶναι ἡ μάσκα του καί ἡ ταυτότητά του…
*Δικηγόρος
