Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς Κώστα Τασούλα νά ἐπιστρέψει ὡς ἀπαράδεκτο –καί μάλιστα μέ κλητῆρα– στόν Γιάνη Βαρουφάκη…
… τό στικάκι μέ τήν παράνομη ἠχογράφηση τῶν συνεδριάσεων τοῦ Eurogroup, ἀποτελεῖ ἐξέλιξη μείζονος πολιτικῆς σημασίας. Καί μάλιστα τριπλῆς. Ὅποιος ἐπιχειρήσει νά τήν προσπεράσει ἤ νά τήν ἀναγνώσει μέ παραπολιτικά κριτήρια θά διαπράξει μεῖζον λάθος. Θά πέσει ἔξω. Εἶναι τριπλῆς σημασίας διότι:
• Πρῶτον, δέν θά ἦταν ποτέ δυνατόν νά δεχθεῖ ὁ Πρόεδρος νά παραλάβει τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο στικάκι μέ παράνομες ἠχογραφήσεις εὐρωπαϊκοῦ ὀργάνου, ἔστω καί ἄτυπου ὅπως τό Eurogroup. Θά ἄνοιγε γιά τό μέλλον μεγάλος καί ὀλισθηρός δρόμος. Θά ἦταν ὀλέθριο νά παραλάβει ἡ Βουλή προϊόν ἐγκληματικῆς πράξης (ὅταν αὐτή συνετελέσθη.) Ἄν υἱοθετεῖτο αὐτή ἡ λογική, αὔριο ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων θά ἐκαλεῖτο νά παραλάβει ἀπό κάποιον Βαρουφάκη τοῦ μέλλοντος στικάκι μέ παράνομη ἠχογράφηση συνεδρίασης τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου. Στικάκι μέ παράνομη ἠχογράφηση συνομιλίας Πρωθυπουργοῦ μέ ὑπουργό. Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων δέν εἶναι ὅμως κέντρο ὑποδοχῆς κοριῶν. Οὔτε ἐπιβράβευσης ὑποκλοπέων. Ἄλλη εἶναι ἡ ἀποστολή της. Ὁ δέ δημόσιος βίος βασίζεται σέ ἕνα ἀγαθό πού εἶναι μᾶλλον ἄγνωστο στόν κ. Βαρουφάκη: τήν ἐμπιστοσύνη.
• Δεύτερον, δέν θά ἦταν ποτέ δυνατόν (τῆς ἐθνικῆς κρίσης διαγραφόμενης) ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας νά ἐπιτρέψει ὕπουλο κτύπημα στόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Μετά τίς ἐθνικές ἐκλογές, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, οἱ προσωπικές σχέσεις τῶν πρώτων τῆ τάξει –μεταξύ ἄλλων– πολιτειακῶν παραγόντων ἔχουν ἀποκατασταθεῖ. Οἱ προσωπικές ἐπιθέσεις κατά τῶν «γυναικόπαιδων» ἀνήκουν στό παρελθόν. Ὁ Μητσοτάκης δέν κάνει στόν Τσίπρα τίς ἀθλιότητες πού διέπραξε ἐναντίον του αὐτός. Ὁ Τσίπρας ἀπό τήν πλευρά του «δίνει» περισσότερη συναίνεση στόν Πρωθυπουργό ἀπό ὅση κάποιοι κορυφαῖοι τοῦ κόμματός του οἱ ὁποῖοι κινοῦνται δραστήρια στό παρασκήνιο (ὄχι ὑπέρ του ἀπαραιτήτως.) Γενικώτερα, συμπεριφέρεται κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά μπορεῖ νά ἀλλάξει δύο κουβέντες καί νά συνεννοηθεῖ μέ τόν Κυριάκο (σέ τί ἔκταση θά φανεῖ) ἄν κρίσιμες ἐθνικές περιστάσεις τό ἀπαιτήσουν.
Θυμίζω ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐπέδειξε συναινετική στάση στήν ἐκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, στό Σύνταγμα, στήν ψῆφο τῶν Ἀποδήμων, στίς βάσεις τῶν ΗΠΑ (κατ’ οὐσίαν), στόν σχολιασμό τῆς ἐπιστολῆς Πομπέο (ὁ Ἀλέξης δέχθηκε εἰσηγήσεις νά τήν συγκρίνει μέ τήν ἐπιστολή Κίσσινγκερ, ἀλλά τίς ἀπέρριψε), σέ κρίσιμα νομοσχέδια. Χθές, ὁ Πρωθυπουργός διά τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς ἐπικύρωσε πώς ὑπάρχει μεταξύ τους γραμμή συνεννόησης. Ἀκύρωσε ἐν τῆ γενέσει του τό ὑπολογισμένο ἐσωκομματικό κτύπημα Βαρουφάκη κατά Τσίπρα ἐν ὄψει τοῦ Συνεδρίου ΣΥΡΙΖΑ, ἀφοῦ προηγήθηκε μία κλασσική κοκκορομαχία μεταξύ τους μέ ἀτάκες γιά μαγκάλια, γιά νά τηρηθοῦν τά προσχήματα. Τό ἔπραξε αὐτό ὁ Κυριάκος ὄχι μόνο γιατί εἶναι ἕνας fair παίκτης –εἶναι ὅταν τόν παίζεις τίμια– ἀλλά γιατί καί ἐκεῖνος σκέφτεται πώς πρέπει νά τά ἔχει καλά μέ τήν ἀντιπολίτευση καί τόν ἀρχηγό της στίς μέρες πού ἔρχονται. Τό ἔπραξε, ἐπίσης, διότι κατά βάθος ἐπιδιώκει τήν σταθερότητα τῆς ἡγεσίας Τσίπρα πού τοῦ εἶναι πλέον γνώριμη καί προβλεπτή. Τήν στιγμή πού ὁ κλητήρας τῆς Βουλῆς παρέδιδε, λοιπόν, στόν Γιάνη Βαρουφάκη τό στικάκι του, στήν πραγματικότητα παρέδιδε καί ἕνα μήνυμα ἐκ μέρους τῶν κ. Μητσοτάκη – Τασούλα: «Δέν σοῦ ἐπιτρέπουμε νά γίνεις αὐτό πού πάντοτε ἐπιδίωκες, ὁ πυροκροτητής τοῦ συστήματος».
Τό γεγονός ὅτι Κυβέρνηση καί Βαρουφάκης ταυτίζονται σέ ὁρισμένες διεθνεῖς ἐπιχειρηματικές ἀναφορές τους δέν σημαίνει ὅτι ταυτίζονται στίς στρατηγικές τους.
• Τρίτον, ἡ ἀπόφαση Τασούλα ἔχει κατά τήν γνώμη μας καί μία ἄλλη ἀνάγνωση. Πολιτική: ἡ Βουλή ἀπορρίπτει τίς παράνομες ἠχογραφήσεις. Μπορεῖ σέ κάποια φάση νά νομοθέτησε ἀνοήτως ὅτι οἱ ὑποκλοπές πού γίνονται ἀπό τυχόν βαλιτσάκια ἐπιχειρηματιῶν εἶναι νόμιμες (ἐκεῖ μᾶλλον «πάτησε» ὁ Γιάνης γιά νά ζητήσει ἀπό τόν Ἄρειο Πάγο τήν νομιμοποίηση τῶν κοριῶν), ἀλλά τώρα πιστοποιεῖ στό ἀνώτερο δυνατό ἐπίπεδο ὅτι τίς ἀποδοκιμάζει. Καί ὅποιος ἐπιχειρήσει νά κάνει χρήση τους σέ ἐπιτροπές τοῦ Κοινοβουλίου, ἴσως στιγματιστεῖ καί αὐτός ὡς «βαστάζος». Ἄλλων, τρίτων, ἀλλά βαστάζος. Ἡ ἐπισήμανση ἔχει σημασία, διότι στό πλαίσιο τῆς λειτουργίας κάποιων ἐπιτροπῶν τῆς Βουλῆς μαίνεται ἕνας σιωπηρός ἀκήρυκτος ἐσωκομματικός πόλεμος. Κάποιοι προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τίς ἐπιθυμίες τους, μά ὁ Μητσοτάκης σχεδόν σταθερά τούς βάζει φρένο, διότι δέν συγκυβερνᾶ. Τό προηγούμενο πού δημιουργήθηκε χθές στήν Βουλή θά τό βροῦμε μπροστά μας, λίαν προσεχῶς.
Γιά τήν ἱστορία, τέλος, δύο ὑστερόγραφα: 1. Πολιτικά ἐνδιαφέρον ὅτι ὁ Βαρουφάκης κάλεσε τούς ἀρχηγούς νά ζητήσουν συγγνώμη ἀπό τόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ καί τόν Γιῶργο Παπανδρέου.
2. Ὁ Τσίπρας εἶναι στρατηγικός παίκτης ἁπλῆς ἀναλογικῆς. Ἀποφεύγει νά σηκώσει τό γάντι καί νά ἀνοίξει μέτωπο μέ τόν Βαρουφάκη ὄχι μόνο γιατί ὁ ἕνας ξέρει τίς πομπές τοῦ ἄλλου μά καί διότι ἔχει ὡς τελικό στόχο τούς ψηφοφόρους τοῦ Βαρουφάκη στόν δεύτερο γῦρο ἐθνικῶν ἐκλογῶν μετά ἀπό τόν πρῶτο τῆς ἀναλογικῆς. Ὅταν ὁ Νῖκος Χατζηνικολάου τόν προκάλεσε τίς προάλλες στόν «Ἀντέννα» νά ἐπικυρώσει πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» ὅτι τοῦ τηλεφώνησε ἀξημέρωτα μετά τήν Ρίγα ὁ Τζάκ Λιού καί τοῦ ζήτησε νά μήν ἐμπιστεύεται τόν ὑπουργό του ἐπί τῶν Οἰκονομικῶν, ἐκεῖνος οὔτε ἐπιβεβαίωσε οὔτε καί διέψευσε. Ψέλλισε ἁπλῶς «εἶχα διαρκῆ ἐπικοινωνία μέ τόν Λιού ἀλλά …δέν θυμᾶμαι»…Ὑπό τό φῶς τῶν νέων δεδομένων, ἴσως πρέπει. Ἀρκετά κράτησε ἡ ἀμνησία του.
