Οἱ κανόνες ἐμπλοκῆς

ΕΧΩ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ διά μακρόν σέ ἀνύποπτο χρόνο μέ τόν Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα καί τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως Κυριάκο Μητσοτάκη, στά «ἀνέφελα» ἔτη 2016 καί 2017…

… τήν γνώμη τοῦ ἑνός γιά τόν ἄλλο. Καί αὐτό πού κράτησα ἀπό αὐτές τίς συζητήσεις εἶναι ἡ ριζική διαφορά ἀντίληψης μεταξύ τῶν δύο γιά τίς ἀρχές πού ὀφείλουν νά διέπουν τίς σχέσεις μεταξύ πολιτικῶν, εἰδικῶς τήν σχέση μεταξύ παραγόντων τοῦ πολιτεύματος. Μιλᾶμε γιά δύο ἐντελῶς διαφορετικές κουλτοῦρες.

Ὁ Κυριάκος μεγάλωσε σέ ἕνα κρητικό σπίτι ἀκούγοντας τόν «φύλαρχο» Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη νά λέει τακτικά ὅτι «ἀκόμη καί μέ τόν ἐχθρό σου πρέπει νά συμφωνεῖς ἐκ τῶν προτέρων στούς κανόνες ἐμπλοκῆς». Μεγάλωσε σέ ἕνα σπίτι ἀκούγοντας ἱστορίες γιά τόν ρόλο πού ἔπαιζαν ὁ Πέτρος Μολυβιάτης καί ὁ Ἀντώνης Λιβάνης μεταξύ Ἀνδρέα Παπανδρέου καί Κωνσταντίνου Καραμανλῆ. Ἀκούγοντας ἱστορίες γιά τήν σημασία τοῦ νά ὑπάρχουν ἀνοικτοί δίαυλοι ἐπικοινωνίας μεταξύ πολιτικῶν ἀντιπάλων. Μεγάλωσε διαβάζοντας ρήσεις τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ –ὑπάρχουν στά Ἀρχεῖα– πώς «πρέπει πάντοτε νά δίνεις διέξοδο διαφυγῆς στόν πολιτικό σου ἀντίπαλο». Πρόκειται στήν οὐσία γιά ἕναν κώδικα ἀρχῶν μεταξύ παλαιῶν πολιτικῶν πού προβλέπει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι «τά γυναικόπαιδα ἐξαιροῦνται ἀπό τίς ἐχθροπραξίες τῆς πολιτικῆς». Μοῦ τό εἶπε καί ὁ ἴδιος τλο καλοκαίρι τοῦ 2017 στήν Πειραιῶς: «Ἄν ἀγγίξουν μία τρίχα ἀπό τήν κεφαλή τῆς γυναίκας μου καί τῶν παιδιῶν μου θά ἀντιδράσω ἀσύμμετρα». Ἕναν κώδικα πού πιστεύει στίς γέφυρες μεταξύ πολιτικῶν ἀντιπάλων. Ἀναζήτησε τόν Λιβάνη τοῦ Τσίπρα γιά νά συνεννοεῖται, ἀλλά δέν τόν ἀνακάλυψε ποτέ γιατί ὁ δεύτερος δέν εἶχε ποτέ τέτοιους ἐνδιάμεσους.

Ὁ Τσίπρας ἄν καί ἀπό ἀστική οἰκογένεια ἐπίσης δέν ἀκολούθησε αὐτή τήν τακτική ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἐκλογῆς του τό 2007. (Θυμίζω τήν ἐπίθεση στόν Βγενόπουλο καί τήν μήνυση πού ἔκανε ματαίως ὁ δεύτερος γιά νά τόν φοβίσει.) Δέν φέρει ὄνομα βαρύ σάν ἱστορία γιά νά προστατέψει οἰκογενειακή πολιτική παράδοση. Δέν ἡγεῖται ἱστορικῆς παράταξης γιά νά ἔχει ἄγχος γιά τά ποσοστά της. Καί βεβαίως δέν μετεῖχε βαθειά στό πολιτικό σύστημα καί τίς παραλυτικές ἰσορροπίες του –σκεφτεῖτε πώς τό 2009 δέν ἦταν κἄν βουλευτής, δέκα χρόνια τοῦ πῆρε γιά νά γίνει πρωθυπουργός– γιά νά δεσμεύεται ἀπό τέτοιους κώδικες ἀρχῶν μεταξύ ἀστῶν πολιτικῶν. Μολονότι ἐξελίσσεται σέ τέτοιο, ταχέως, μέ τίς συστημικές ἐπιλογές του. Εἶναι ὀπαδός τῶν ἐλευθέρων κτυπημάτων. Χωρίς δεσμεύσεις. Θεωρεῖ ὅτι ἡ προσήλωση σέ ἠθικές ἀρχές αὐτοῦ τοῦ τύπου προστατεύει τήν διαφθορά καί δεσμεύει αὐτόν, πού δέν ἔχει σκελετούς κρυμμένους στήν ντουλάπα του, νά κάνει πλάτες σέ ἐκεῖνον πού τυχόν ἔχει. Θεωρεῖ ὅτι ἄν ἡ σύζυγος κάποιου πολιτικοῦ ἐμπλέκεται ἐμμέσως ἤ ἄμεσα στήν πολιτική ζωή, δέν ἐξαιρεῖται τῆς κριτικῆς καί δέν περιλαμβάνεται σέ σύμφωνα μή ἐπίθεσης. Θεωρεῖ δέ κακομαθημένους ὅποιους ζητοῦν τέτοιες ἐξαιρέσεις. Τό ἴδιο πιστεύει γιά παιδιά πολιτικῶν ἄν τίθενται κατ’ ἐκεῖνον εὐρύτερα ζητήματα, ὅπως ἡ διακινδύνευση τῆς ἐργασίας. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ἐπέτρεψε, ἐπίσης, (ἀτυχῆ) κτυπήματα καί πρός τόν υἱό τοῦ Ἀντώνη Σαμαρά Κωνσταντῖνο.

Ἡ τάφρος πού χωρίζει λοιπόν Τσίπρα καί Μητσοτάκη εἶναι μεγάλη καί σέ πλάτος καί σέ βάθος. Ἔτσι ὅταν ἐξελέγη ἀρχηγός τῆς ΝΔ ὁ Κυριάκος ὁ Πρωθυπουργός ὄχι ἁπλῶς δέν ἔκανε ἐκπτώσεις ἀλλά ἔφθασε σύντομα στό ἄλλο ἄκρο: ἀνέχθηκε, ἄν δέν ὑποκίνησε, πολλαπλές ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς συζύγου τοῦ πολιτικοῦ του ἀντιπάλου Μαρέβα Μητσοτάκη, γιά σειρά θεμάτων γιά τά ὁποῖα θεωροῦσε καί θεωρεῖ (ἡ σύζυγος τοῦ Κυριάκου ἐξακολουθεῖ νά εἶναι στό στόχαστρό του) πώς ὑπάρχει πολιτικό θέμα: Τό σπίτι στό Παρίσι πού ἀπέκτησε ὅταν ἐκείνη ἦταν σέ διάσταση μέ τόν Κυριάκο, τήν δήλωση «πόθεν ἔσχες» της στήν Βουλή, τίς off shore στίς ὁποῖες μετεῖχε στό παρελθόν ὡς ἐπιχειρηματίας, ὁτιδήποτε θεωροῦσε ὁ ΣΥΡΙΖΑ πώς πρέπει νά ἀναδειχθεῖ μέ ὅρους παραβίασης τῆς νομιμότητας. Γιά τόν λόγο αὐτό ἄλλωστε ὁ Τσίπρας προτιμοῦσε τόν Μητσοτάκη γιά ἀντίπαλό του, καί ὄχι τόν Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Γιά τόν λόγο αὐτό ὑπονόμευσε τήν ἐκλογή Μεϊμαράκη μέ τό προβοκατόρικο δημοσίευμα στήν «Αὐγή» τό 2016. Οἱ κινήσεις καλῆς θέλησης πού ἔκανε ὁ Μητσοτάκης ἀπέναντί του ἀπό τῆς ἐκλογῆς του στήν ἀρχηγία δέν ἐκτιμήθηκαν.

Ἡ παράλειψη τῆς ΝΔ νά ἐκμεταλλευθεῖ πολιτικά τό φθινόπωρο τοῦ 2017 τήν δικαστική ἀπόφαση γιά ὑποθέσεις τοῦ ἀδερφοῦ τοῦ Πρωθυπουργοῦ στήν Σάμο –παρεγράφη τό ἀδίκημα τῆς εἰσφοροδιαφυγῆς κατά τό δικαστήριο πού ἀθώωσε τόν συγγενῆ τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος στό μεταξύ κατέβαλε καί τίς εἰσφορές– δέν βρῆκε ἀνταπόκριση στό Μαξίμου. Τό σφυροκόπημα τῆς ἐξουσίας κατά τῆς Μαρέβα Μητσοτάκη, τό «πόθεν ἔσχες» τῆς ὁποίας ἔφθασε στήν Δικαιοσύνη, οἱ ἐξονυχιστικοί ἔλεγχοι τῆς Ἀρχῆς Νομιμοποίησης Ἐσόδων, τά Panama Papers, ἔφεραν τόν Μητσοτάκη στό ὅριό του. Ὡς ἀστός πολιτικός καί μέ τήν μέθοδο πού γνωρίζουν οἱ ἀστοί πολιτικοί χειρίστηκε τίς ὑποθέσεις του. Ἡ «Ἐπιτροπή “Πόθεν Ἔσχες”» τῆς Βουλῆς μέ ψήφους ἀνωτάτων δικαστῶν καί τῆς ἀστῆς Τασίας Χριστοδουλοπούλου ἀθώωσε τήν Μαρέβα. Ἡ ὑπόθεση στόν Ἄρειο Πάγο πάγωσε. Τό ἴδιο καί στήν Ἀρχή Νομιμοποίησης. Ὡστόσο ὁ Κυριάκος ἔκανε λάθος: ἐφαρμόζοντας τό δόγμα τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη –«τόν φίλο σου στήν παρανομία τόν στηρίζεις, τότε σέ χρειάζεται»– ὑπερεκτέθηκε στήν ὑπόθεση Γεωργιάδη χάριν τῆς φιλίας πού τόν δένει μαζί του.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ μή καταλαβαίνοντας ἀπό κώδικες σιωπῆς γιά τέτοια θέματα σήκωσε τό θέμα ὅσο πιό ψηλά μποροῦσε. Παρά τήν σιωπή τῶν καναλιῶν. Στό σημεῖο αὐτό ὁ Μητσοτάκης «ἔσπασε». Καί βλέποντας «τρόλ» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά κτυποῦν τήν κόρη του στό Twitter ἐπειδή καθόταν σταυροπόδι στήν ἐκκλησία τό Πάσχα, ἀπασφάλισε. Δέν πιστεύω πώς τοῦ ἔκανε καλό. Δέν ἔπρεπε νά μπεῖ στήν ἱστορία μέ τό κότερο, ἀμφιβάλλω ἄν ἔπρεπε νά ἀνοίξει αὐτή ἡ ἱστορία βλέποντας τήν ὀδυνηρή συνέχεια –τό ἔγραψα ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Λειτουργοῦσε ἐν πάση περιπτώσει ἀπό μόνη της τόσο διαβρωτικά κατά τοῦ Τσίπρα ἡ ἀποκάλυψη, ὥστε δέν χρειαζόταν τό σύνθημα μέ τόν «σκαφάτο». Ἔδωσε τήν εὐκαιρία στόν Πρωθυπουργό νά κάνει –ὅπως προειδοποίησα μέ τό κείμενό μου περί «χειρῶν ἀδίκων» τήν Δευτέρα, καθώς γνωρίζω τόν ἀνδρα– ὅ,τι κάνει ὅλα αὐτά τά χρόνια: νά σπάσει τούς κανόνες. Νά τοῦ μιλήσει ἀνοίκεια στόν ἑνικό, σέ ἐθνικό δίκτυο, ζητώντας τά ρέστα γιά τίς προσωπικές στιγμές μέ τήν οἰκογένειά του. Νά μεταφέρει τήν συζήτηση ἀλλοῦ. Καί νά μοιράσει τό κόστος ἀπό τήν δική του ροπή στήν τρυφηλή ζωή σέ ὅλο τό πολιτικό σύστημα μέ τρόπο τέτοιο, πού νά φθάσει στήν αὐλή τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀντιπολίτευσης.

Τό βίντεο εἶναι ἀποκαλυπτικό: ὁ Τσίπρας τοῦ ἐπιτίθεται κατά πρόσωπο καί ὁ Κυριάκος κάτι σημειώνει στά χαρτιά του καί κάτι λέει συνεχῶς στό αὐτί τοῦ Γραμματέα τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδος Κώστα Τσιάρα. Ἀφοῦ ἡ λασπομαχία δέν τοῦ πάει τοῦ Κυριάκου, τό ἔχει πεῖ ὁ ἴδιος. Γιατί μπαίνει στό βοῦρκο; Ὑπάρχουν ἄλλοι καλύτεροι στή ΝΔ γιά αὐτές τίς δουλειές, ἄν ἡ παράταξη θέλει νά ἐπενδύσει σέ αὐτές. Πού δέν πρέπει γιατί ὠφελεῖ –συσπειρώνει– τόν ἀντίπαλο.

Απόψεις

Ξεχάστε τίς ἐκλογές τῆς παραγραφῆς τό «στικάκι» ἔχει ἀφήσει ἴχνη

Μανώλης Κοττάκης
Τό Σύνταγμα ἄλλαξε, ἀλλά ὄχι ὁ νόμος περί εὐθύνης Ὑπουργῶν! – Εἶναι ἀλήθεια ὅτι «κομιστής» τῶν μονταρισμένων διαλόγων στά ΜΜΕ εἶναι Βουλευτής τῆς ΝΔ; – Ἡ πανομοιότυπος τακτική: Στά «σκυλιά» οἱ χαμηλόβαθμοι λειτουργοί γιά νά γλυτώνουν οἱ ἔνοχοι: ὁ σταθμάρχης στά Τέμπη, ἀξιωματοῦχοι τῆς ΕΥΠ στίς ὑποκλοπές, ἡ συνεργάτις τοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν στά «μαίηλ» τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου – Σύστημα ἡ καταστροφή τῶν ἀποδείξεων

Πληθωρισμός: Νύχτα σπαρμένη …μάγια!

Εφημερίς Εστία
ΜΙΑ ἀπίστευτη καί, συγχρόνως, μελαγχολική διαπίστωση: ἡ τελευταία ἀνακοίνωση τῆς Eurostat γιά τόν πληθωρισμό στήν χώρα μας τόν περασμένο Φεβρουάριο συμπύκνωσε πολλαπλές καί πολύμορφες ἁμαρτίες κυβερνώντων πενῆντα ἐτῶν.

Τήν μικρότερη ἀγοραστική δύναμη στήν ΕΕ ἔχουν οἱ Ἕλληνες

Εφημερίς Εστία
ΤΗΝ ΔΕΙΝΗ κατάσταση πού εὑρίσκονται οἱ Ἕλληνες λόγῳ τῆς ἀκρίβειας καί τῶν χαμηλῶν εἰσοδημάτων ἐπιβεβαίωσαν τά στοιχεῖα πού δημοσιοποίησε σήμερα ἡ Eurostat.

Ὁ «βασικός μέτοχος» καί οἱ μοιραῖοι συμμέτοχοι

Δημήτρης Καπράνος
Πόσο καλύτερα θά ἦταν ὅλα γιά τήν Ἑλλάδα ἄν δέν εἶχε χαθεῖ ἡ εὐκαιρία γιά τόν «βασικό μέτοχο»!

Παρασκευή, 27 Μαρτίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ