Ο ΠΡΩΤΟΣ μήνας τῆς διακυβέρνησης Μητσοτάκη πράγματι ἀξιολογεῖται ὡς ἐξαιρετικά θετικός.
Καί ἀπό τούς πολῖτες οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν τό σῶμα τῆς πολιτικῆς καί κοινωνικῆς πλειοψηφίας πού ἔδωσε τήν καθαρή ἐντολή αὐτοδυναμίας στόν νέο Πρωθυπουργό. Καί ἀπό τήν ἀντιπολίτευση, ὅμως, ἡ ὁποία ἀμήχανη συζητεῖ δημοσίως πῶς θά συγκροτήσει μέτωπο ἐναντίον αὐτοῦ πού ὀνομάζει «δεξιά ἐπέλαση». Ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης δέν ἔχει αὐταπάτες. Ἀναμένει, ὅπως δήλωσε στήν Βουλή, τήν ἀντεπίθεση τοῦ λαϊκισμοῦ. Πράγματι.
Ὅσα συνέβησαν καί καταγράφηκαν στό Κοινοβούλιο μέχρι τήν διακοπή τῶν ἐργασιῶν του, σέ συνδυασμό μέ τό νέο ρευστό διεθνές περιβάλλον, δείχνουν τί εἴδους πολιτικός χειμών μᾶς περιμένει.
Ἡ Ἀριστερά μέ ἀφορμή τούς νόμους γιά τό ἄσυλο καί τίς ἀπολύσεις στοχοποιεῖ ἤδη κατά τήν κλασσική τακτική της τούς ὑπουργούς Παιδείας Νίκη Κεραμέως καί Ἐργασίας Γιάννη Βρούτση. Ἡ ἰδεολογικοποίηση εἶναι ὁ μόνος δρόμος πού ξέρει γιά νά βγάλει τόν κόσμο στό δρόμο. Οἱ νέοι νόμοι ὅμως θά κριθοῦν στήν πράξη καί ἀναλόγως θά πυροδοτήσουν ἀντιδράσεις ἤ θά κατασιγάσουν τά πνεύματα. Οἱ ἐπεμβάσεις τῆς ΕΛ.ΑΣ. στά ΑΕΙ δέν πρέπει νά γίνονται γιά ψύλλου πήδημα.
Ὅσο γιά τίς ἀπολύσεις, πρέπει νά ἐξηγηθεῖ ὅτι ὁ νόμος ΣΥΡΙΖΑ πού ἐπέβαλε ἀπόλυση μέ αἰτιολογία ἐνεῖχε τόν κίνδυνο στιγματισμοῦ τῶν ἐργαζομένων. Ποιός θά προσελάμβανε κάποιον τοῦ ὁποίου ὁ φάκελος θά περιεῖχε ἀρνητικές ἀξιολογήσεις γιά τίς δεξιότητές του; Ἐν πάση περιπτώσει, ἡ Ἀριστερά καί οἱ συλλογικότητές της εἶναι ἐντελῶς προβλέψιμες ὅταν ἡ ἀντιπαράθεση γίνεται σέ ἀξιακό ἐπίπεδο.
Ὁ μείζων κίνδυνος πού ὀφείλει νά ἀξιολογήσει ὁ κ. Πρωθυπουργός εἶναι ὁ ἑξῆς: τό κοκταίηλ γίνεται ἐκρηκτικό ὅταν στήν ἀντιπαράθεση ἀξιῶν προστίθεται καί ἡ ἀντιπαράθεση συμφερόντων. Ἐδῶ ἀπαιτεῖται μεγίστη προσοχή.
Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων, παραδοσιακῶν ψηφοφόρων τῆς ΝΔ καί νέων προερχομένων ἀπό τήν Κεντροαριστερά, ἐπέλεξαν τήν Κεντροδεξιά γιά νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τό ἄχθος τῆς φορολογίας καί γιά νά ἀνοίξει νέες θέσεις ἐργασίας. Δέν ἀφορᾶ αὐτή τήν πλειοψηφία ἡ ἀτζέντα κάποιων πολιτικῶν καί ἐπιχειρηματικῶν συνιστωσῶν τῆς παρατάξεως.
Διαβάζοντας τίς ἐφημερίδες τοῦ Σαββατοκύριακου διακρίνω τήν ἀπαίτηση αὐτῶν τῶν συνιστωσῶν ἀπό τόν κ. Μητσοτάκη νά ἐγκλωβιστεῖ στήν ἀτζέντα τους καί νά τήν ὑπηρετήσει κάνοντας πάσης φύσεως ἐπιθυμίες πράξη.
Ἀπό τά πρῶτα δείγματα γραφῆς πού ἔχουμε θεωρῶ πώς ὁ νέος Πρωθυπουργός ἔχει κυρίως τό νοῦ του στό 40 τοῖς ἑκατό τῆς πλειοψηφίας του καί ὄχι στό 1 τοῖς ἑκατό. Γι’ αὐτό καί δύσκολα θά ἐγκλωβιστεῖ σέ ἀτζέντες τρίτων πού ἔχουν ὡς αἰχμή τό ξεκαθάρισμα λογαριασμῶν. Οἱ στέρεες συμμαχίες γίνονται μέ τούς πολλούς, ὄχι μέ τούς λίγους. Καί εἴμαστε βέβαιοι πώς ὁ Κυριάκος θά φιλοτεχνήσει τό ἀφήγημα τῆς Κυβέρνησής του μέ τήν πολιτική του. Δέν θά δώσει στόν ΣΥΡΙΖΑ ἀφήγημα γιά τήν ἀντιπολίτευσή του.
Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον. Τό ΠΑΣΟΚ ὅπως ἔδειξαν οἱ πιρουέττες γιά τό ἄσυλο βρίσκεται σέ διαδικασία ἀποκόλλησης ἀπό τό προεκλογικό ἀντι-αριστερό μέτωπο. Εἶναι θέμα χρόνου ἡ ἐκδήλωση τοῦ βαθύτερου πασοκικοῦ ἀντιμητσοτακισμοῦ. Ἡ ἐκπαιδευτική –ἐργασιακή– ἀντί ΣΕΒ ἀτζέντα ΣΥΡΙΖΑ τό βραχυκυκλώνει.
Ἡ ΝΔ εὑρισκόμενη στήν τελική εὐθεῖα πρός τήν συνταγματική ἀναθεώρηση ὀφείλει, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, νά πολιτευτεῖ δυναμικά ἀπέναντι στό ΠΑΣΟΚ, ἀπό θέση ἰσχύος, χωρίς καλοπιάσματα καί παρακάλια παρασκηνίου.
Ἀκόμη καί μέ διακοπή τῶν ἐπικοινωνιῶν κορυφῆς πού συνήθως θρέφουν τόν βεντετισμό τῶν ἀνύπαρκτων. Ὁ ἰσχυρός δέν πρέπει νά γονατίζει στόν ἀνίσχυρο. Πρέπει νά ἐπιβάλλεται. Ἀκόμη καί ἄν αὐτό ἀφορᾶ τήν ἀπώλεια τῆς εὐκαιρίας γιά τήν ἄμεση κατάργηση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς.
Ἡ κυριαρχία καί ἡ αἴσθηση ποιός κάνει κουμάντο στόν τόπο εἶναι μεγαλύτερο διακύβευμα ἀπό ἕνα ἐκλογικό σύστημα.
