ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ἀποσύνθεσης στήν ὁποία βρίσκεται ὄχι μόνον ἡ γερμανική ἀλλά καί συνολικά ἡ εὐρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, εἶναι φυσικό οἱ φορεῖς της νά αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά «πιαστοῦν» ἀκόμη καί ἀπό ἕνα κυνικό καί ἀδίστακτο σταλινικό…
… πού δέν ἔχει κανένα ἠθικό ἐνδοιασμό νά παριστάνει εὐκαιριακά ΚΑΙ τόν σοσιαλδημοκράτη, καθώς ἔτσι νομίζει ὅτι θά κερδίσει πόντους στήν ἀγχώδη προσπάθειά του νά διατηρηθεῖ στήν ἐξουσία. Κατά συνέπεια, τό γεγονός ὅτι οἱ Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες ὑποχρεώθηκαν νά ἀκούσουν τίς ἀμπελοφιλοσοφίες τοῦ Τσίπρα, πέρα ἀπό ἄσκηση ἀντοχῆς νεύρων, μπορεῖ νά ἐκληφθεῖ καί ὡς ἔκφραση τῆς κοινῆς τους ἀγωνίας γιά τό δυσοίωνο μέλλον.
Ἡ ἄνεση μέ τήν ὁποία ὁ Τσίπρας συνομιλοῦσε, πρό τῆς ἀνόδου του στήν ἐξουσία, μέ τούς ἀγανακτισμένους χρυσαυγῖτες τῆς πάνω πλατείας, μέσω τῶν δικῶν του ἀγανακτισμένων τῆς κάτω πλατείας, καί ἡ εὐκολία μέ τήν ὁποία συνομιλεῖ σήμερα μέ τόν Καμμένο καί τούς ζεματισμένους, ἀπό τίς ἀλλεπάλληλες ἐκλογικές ἀποτυχίες τους ἀνά τήν Εὐρώπη, σοσιαλδημοκράτες, εἶναι ἀποκαλυπτική τοῦ τυχοδιωκτισμοῦ καί τοῦ παχυδερμισμοῦ τοῦ ἀνδρός. Ὁ πρωθυπουργός τῆς «πρώτη φορά» ἀριστερᾶς, τήν ἴδια στιγμή πού μέ τήν παροιμιώδη ἀνοχή του στά καθημερινῶς πολλαπλασιαζόμενα φαινόμενα ἀπο-δημοκρατισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐπιβεβαιώνει τίς ὁλοκληρωτικές ἰδεολογικές του καταβολές, προστρέχει στόν μόνιμο ἐχθρό κάθε συνεποῦς μπολσεβίκου, στήν σοσιαλδημοκρατία, ἁπλά καί μόνον ἐπειδή πιστεύει ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο θά ἐξαλείψει πλήρως τούς ἐν Ἑλλάδι φερόμενους ὡς ἐκφραστές της (ΚΙΝ.ΑΛ., Ποτάμι καί λοιπούς «ἄστεγους») καί θά ἐνισχύσει τήν προσπάθειά του νά διατηρήσει ἰσχυρές τίς δυνάμεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.
Τήν ὥρα πού ὁ Ρουβίκωνας ἐξευτελίζει τήν ΕΛ.ΑΣ. ἡ Δικαιοσύνη πολιορκεῖται ἀπό τήν συντονισμένη δράση τῶν στυγνῶν ἐπιβούλων τῆς ἀνεξαρτησίας της, τά Πανεπιστήμια ἔχουν μετατραπεῖ σέ γιάφκες ἐγκληματιῶν, ναρκωτικῶν καί ἀλητείας καί τά ἐθνικά θέματα (Αἰγαῖο, Κύπρος, ἑλληνική μειονότητα Βορείου Ἠπείρου, μουσουλμανική μειονότητα Θράκης, σχέσεις μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀσφάλεια συνόρων, λαθρομετανάστευση κ.λπ.) δοκιμάζονται ἀπό τίς διεθνιστικές ἰδεοληψίες τῆς ἀριστερᾶς καί τήν διπλωματία τύπου «γραβάτας Ζάεφ», ὁ Τσίπρας περιέρχεται τήν Εὐρώπη (συνήθως μετά τῆς κλαίουσας γιά τήν 5η Ἰουλίου συντρόφου του) καί περιγράφει τήν χώρα μας περίπου ὡς ὀνειρεμένο παράδεισο ἀριστερῆς εὐτυχίας!
Ἄν δεχθοῦμε, ὅπως ὁ ἴδιος, χωρίς ἴχνος ντροπῆς καί λεβεντιᾶς ἰσχυρίζεται, ὅτι δηλαδή τό «καθαρό μυαλό» του τόν ὁδήγησε «νά ἐκτιμήσει τίς συνέπειες πού θά εἶχε ἡ ὅποια πολιτική του ἐπιλογή στίς κοινωνικές δυνάμεις πού ἡ ἀριστερά ὀφείλει νά ἐκπροσωπεῖ καί νά ὑπερασπίζεται», τότε ὅλα ὅσα ἔκανε, κατά τό δραματικό ἑξάμηνο πού προηγήθηκε τῆς ἔκλαμψης τοῦ «καθαροῦ μυαλοῦ» του, δέν ἦταν παρά ἡ συγχορδία μιᾶς καταστροφικῆς πολιτικῆς, σαδιστικά κατευθυνόμενης ἀπό τόν ἀραχνιασμένο δογματισμό του, ἡ ὁποία φάνταζε στό τότε «βρώμικο μυαλό» του ὡς ἡ ἀναγκαία ἐκδίκηση ἔναντι τῶν «ταξικῶν ἐχθρῶν» του…. Τῶν «ἐλίτ», ὅπως γενικῶς καί ἀορίστως ὀνομάζει ὅλους ἐκείνους πού ἀπεχθάνεται καί μισεῖ καί τούς ὁποίους στοχοποιεῖ, προκειμένου νά συγκρατήσει στή συνείδηση τοῦ ἀκροατηρίου του τήν ἰδιότυπη εὐαισθησία του… Αὐτή πού χαμογελᾶ στόν Κουφοντίνα καί ἀπολαμβάνει τόν ἀκτιβισμό τοῦ Ρουβίκωνα…
*Δικηγόρος
