ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ πραγματικά πολύ θράσος γιά νά υἱοθετήσει κανείς τό ρητορικό σχῆμα πού ἐπινόησε ὁ πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας γιά νά ἀπευθυνθεῖ χθές στήν Βουλή.
Καί φυσικά μείζων ἀνικανότητα ἐκ μέρους τῆς ἀντιπολιτεύσεως νά μήν τό διακρίνει καί νά τό καταγγείλει.
Ἄκουσα τόν κύριο πρωθυπουργό ἀπό τό ραδιόφωνο. Μίλησε στό Κοινοβούλιο μέ τό ἀφ’ ὑψηλοῦ ὕφος τοῦ ἐνοχλημένου ἡγέτη τῆς νεο-ελίτ τόν ὁποῖο οἱ βουλευτές του, ἡ Ἐκκλησία, οἱ πολῖτες ἀπασχολοῦν μέ ἀσήμαντες λεπτομέρειες τοῦ τύπου «πρέπει ἤ δέν πρέπει νά υἱοθετοῦν παιδιά τά ὁμόφυλα ζευγάρια», ἐνῶ τά σπουδαῖα καί τά σημαντικά εἶναι –κατ’ αὐτόν– ὅτι μειώνεται ὁ χρόνος ἀναδοχῆς καί υἱοθεσιῶν. Πού εἶναι ἀλλά δέν εἶναι τά μόνα. Μέ ὕφος μπλαζέ ὁ πρωθυπουργός τοποθέτησε τόν ἑαυτό του σέ ἕνα βάθρο πολύ ὑψηλότερο ἀπό τό βῆμα τοῦ ὁμιλητοῦ καί ἀπό ἐκεῖ ψηλά μάλωσε τούς βουλευτές ἀπό ὅλες τίς πτέρυγες, ἐπειδή ἀνέδειξαν τό ζήτημα τῶν ὁμοφύλων. Ἡ παρατήρησή μου εἶναι γενική, δέν συνδέεται μέ τό ἐπίδικο: Φοβᾶμαι πολύ τούς ἡγέτες πού διαμαρτύρονται συνεχῶς ἐπειδή ἀδυνατοῦν νά ἐπιβάλουν τήν ἀτζέντα τους. Ναί, γνωρίζω ὅτι εἶναι καμμιά φορά ἀντίξοες οἱ πολιτικές συνθῆκες, ναί, οἱ συσχετισμοί στά ΜΜΕ εἶναι γνωστοί, ἀλλά τό ζήτημα τῆς υἱοθεσίας ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια κεντρικό στήν ἀτζέντα τό ἔκανε ἡ κοινωνία –ὄχι ἡ διαπλοκή.
Τήν πίεση τῆς κοινωνίας δέχονται οἱ βουλευτές του. Δέν ἔπεσαν ἀπό τόν οὐρανό αὐτές οἱ ἀπόψεις. Τό νά βάζεις λοιπόν τό χέρι στήν μέση, νά ἐκπέμπεις τό ἐλιτίστικο μήνυμα «σπαταλᾶτε τόν πολύτιμο χρόνο μου», νά ἀνεβαίνεις σέ ἕνα βάθρο καί νά ἀρνεῖσαι νά ἐξηγήσεις, διότι ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός εἶναι «λεπτομέρεια» γιά σένα, στήν πραγματικότητα κάνεις τό λάθος νά ὑποτιμᾶς τήν ἄλλη ἄποψη.
Λάθος πού δέν περιορίζεται στό συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Θά ἐπαναληφθεῖ. Καί ὅταν ἀνακαλύψεις ὅτι ζεῖς σέ παράλληλο σύμπαν, θά εἶναι πολύ ἀργά.
Πέραν ὅμως τῆς ἀρχῆς ὑπάρχει τό κεντρικό ζήτημα: Τά παιδιά. Πράγματι, αὐτά εἶναι τό βασικό θέμα τοῦ ἐπίμαχου νομοσχεδίου –ὄχι οἱ ἰδεοληψίες ἑνός ἑκάστου. Ἀλλά αὐτό πού παρατηροῦμε εἶναι πώς δέν ὑπάρχει εὐαισθησία γιά ὅλα τά παιδιά. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ δείχνει εὐαισθησία γιά τά παιδιά τῶν μεταναστῶν στά ὁποῖα ἔδωσε ἰθαγένεια, ναί, δείχνει εὐαισθησία γιά τά παιδιά τῶν ὁμοφύλων, ναί, ἀλλά γιά τά ὑπόλοιπα; Δέν εἶδα κανέναν βουλευτή νά παθαίνει κρίση συνειδήσεως ὅταν προσφάτως καταργοῦσε τά ἐπιδόματα σέ χιλιάδες τρίτεκνες οἰκογένειες! Δέν εἶδα καμμία ἰδιαίτερη εὐαισθησία ὅταν βουλευτές κατήργησαν φοροαπαλλαγές οἰκογενειῶν ὅπως δαπάνες γιά φροντιστήρια κ.λπ. Ἐκεῖ ἡ συνείδηση ὅλων πῆγε περίπατο!
Ἔτσι εἶναι, κύριε πρωθυπουργέ. Ὅταν πρέπει νά λάβετε μέτρα πού θίγουν τήν παραδοσιακή οἰκογένεια ὅλοι σας βάζετε στούς βουλευτές ζήτημα κομματικῆς πειθαρχίας! Ἄν εἶναι ὅμως νά κάνουμε κανένα ἀνοιγματάκι σέ εἰδικές ὁμάδες (ἀλλαγή ταυτότητας φύλου, υἱοθεσίες ὁμοφύλων, σύμφωνο συμβίωσης ὁμοφύλων) γιά νά μαζέψουμε κανένα ψηφαλάκι, πᾶμε στό «κατά συνείδηση» καί στήν ἐλευθερία ἔκφρασης. Καί ἐδῶ γιά ζήτημα ἀρχῆς πρόκειται. Ἡ μεγάλη κοινωνία αἰσθάνεται ὅτι ἡ ἐξουσία ἀντιμετωπίζει καί καταδιώκει τό παραδοσιακό μόνο ἐπειδή εἶναι παραδοσιακό. Καί ὅτι κάνει θετικές διακρίσεις στό διαφορετικό μόνο καί μόνο ἐπειδή ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι διαφορετικό.
