ΟI συζητήσεις γιά τό «χθές» στήν Ἑλλάδα εἶναι ἐξαιρετικά δημοφιλεῖς. Ὅταν «διαβάζουμε» τήν πατρίδα μας ἀποκλειστικά μέ ὅρους τοῦ «χθές», ὁ καθένας μπορεῖ νά ἀναζητήσει ἕναν ρόλο.
Μπορεῖ νά νιώσει «ἀριστερός», καί ἄς ἔχει ἐκχωρήσει μέ τήν ψῆφο του ἐθνικό πλοῦτο. Μπορεῖ νά αἰσθανθεῖ «δημοκράτης», καί ἄς ἔχει ψηφίσει τήν παράκαμψη τοῦ κοινοβουλίου, ὅταν πρόκειται νά ἐκποιηθοῦν ΔΕΚΟ. Ζοῦμε, δυστυχῶς, σέ μία πατρίδα πού τήν ἑλκύει συνεχῶς ἡ συζήτηση γιά τό «τί ἔγινε» καί ποτέ γιά τό «τί θά γίνει». Στό «τί θά γίνει» δυσκολευόμαστε νά βροῦμε ρόλους, γιατί δέν ξέρουμε τίς ἀπαντήσεις.
Ὡστόσο, ἀγαπητοί φίλοι, δέν θά ἀποφύγω τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα πού προέκυψε μετά τήν τοποθέτηση Μητσοτάκη ἄν ἕνας νέος 17 ἐτῶν πρέπει νά ξέρει λεπτομέρειες γιά τή δολοφονία Λαμπράκη. Ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ἀπερίφραστα, «ναί» πρέπει. Πέραν τῶν γνωστῶν (ποιοί τόν δολοφόνησαν, ποῦ), ἕνας νέος πρέπει νά ξέρει γιά τή δολοφονία Λαμπράκη γιά δύο βασικούς λόγους:
Ὁ πρῶτος εἶναι γιά νά γνωρίζει πῶς συμπεριφέρθηκε ἡ Ἀριστερά στήν Δεξιά μετά τή δολοφονία. Γιά νά θυμᾶται πώς ἡ ΕΔΑ ἀγνόησε τήν δραματική ρητορική ἐρώτηση τοῦ ἐκλεγμένου πρωθυπουργοῦ τῆς ΕΡΕ, «ποιός κυβερνᾶ αὐτόν τόν τόπο», καί ἔσπευσε, χωρίς κανένα ἀποδεικτικό στοιχεῖο, νά τόν χαρακτηρίσει «ἠθικό αὐτουργό τῆς δολοφονίας». Γιά νά θυμᾶται ὅτι πέρασαν πενῆντα χρόνια ἀπό τότε –γενιές γαλουχήθηκαν μέ τόν μῦθο ὅτι εὐθύνεται ὁ Καραμανλῆς– μέχρι νά ἀνέβει στό βῆμα τοῦ Κοινοβουλίου ἡ Ἀλέκα Παπαρήγα καί νά ὁμολογήσει ὅτι καμμία σχέση δέν εἶχε μέ τό γεγονός ὁ ἐκλεγμένος πρωθυπουργός. Νά ἕνας πρῶτος λόγος πού ὀφείλει ἕνας 17χρονος νά γνωρίζει γιά τόν Λαμπράκη. Ἡ δολοφονία του δέν ἀφορᾶ μόνο τήν ἱστορία τῆς Ἀριστερᾶς ἀλλά καί τήν ἱστορία τῆς δεξιᾶς παράταξης. Στό μέτρο, μάλιστα, πού ὁ ἀνακριτής τῆς ὑπόθεσης Λαμπράκη, Χρῆστος Σαρτζετάκης, διαδέχθηκε τόν Καραμανλῆ στήν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας τό 1985, τό γεγονός ἀφορᾶ ἀκόμη καί τή μεταπολιτευτική ἱστορία τῆς παράταξης.
Ὁ δεύτερος λόγος πού ὀφείλει ἕνας νέος νά γνωρίζει τί συνέβη μέ τόν Λαμπράκη εἶναι πώς ἡ δολοφονία του ἀποτελεῖ ἕναν ἀπό τούς πολλούς κρίκους τῆς μακρᾶς ἁλυσίδας πού ὁδήγησε στήν δικτατορία. Ὁ Λαμπράκης δολοφονήθηκε ἀπό τό βαθύ παρακράτος σέ συνεργασία μέ κάποια συνιστῶσα τῶν Ἀνακτόρων. Αὐτή ἡ ἀόρατος ἐξουσία, πού δροῦσε στό παρασκήνιο, ὤθησε τόν Καραμανλῆ νά καταγγείλει τήν θηλυκή συνιστῶσα τῶν Ἀνακτόρων, πού μέ τήν δράση της ἔβλαψε τό κῦρος τοῦ βασιλικοῦ θεσμοῦ καί ὁδήγησε τήν χώρα στήν ἀστάθεια καί τήν ἐκτροπή. Καί τοῦτο, μολονότι ὁ Μακεδόνας ὄφειλε τόν διορισμό του στήν πρωθυπουργία, στό Παλάτι. Ἡ ὑπόθεση Λαμπράκη ἐπικύρωσε τήν ἤδη διαμορφωμένη ἄποψη στόν Καραμανλῆ ὅτι ἔπρεπε νά ἐγκαταλείψει τήν χώρα γιά νά μήν συγκρουστεῖ μέ τούς θεσμούς καί ὁδηγηθοῦμε στήν ἀνωμαλία. Ὅπως καί ὁδηγηθήκαμε.
Αὐτά λοιπόν ναί, πρέπει νά τά γνωρίζουν οἱ νέοι. Κάτι τελευταῖο: Ἡ σύζυγος τοῦ Γρηγόρη Λαμπράκη, Ρούλα, ἀποκάλυψε στήν «Ἑστία» ὅτι πρώτη ἐπιλογή τοῦ βουλευτῆ ἦταν ἡ Ἕνωση Κέντρου, ὄχι ἡ ΕΔΑ, καί ὅτι ὁ ἴδιος ἐξομολογεῖτο ὅτι «ἔχει γίνει ἀντιπαθής στό κόμμα». Γι’ αὐτά… τσιμουδιά. Μόνο κάτι παραπολιτικά, ὅτι ἀμφισβητοῦμε πώς ἦταν ἀριστερός καί πώς οἱ φάκελλοι τῆς… Ἀσφάλειας εἶναι πιό ἀξιόπιστοι (!!!) ἀπό τήν σύζυγό του, διαβάσαμε!!! Ντροπή.
