«ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ τόν Τσίπρα ἀπολύτως, γιατί ἐμπιστεύομαι τήν ποιμαντική μου. Ὁ Τσίπρας μέσα ἀπό τή σχέση μαζί μου γίνεται ἕνας σύγχρονος Σαούλ»!
Ἡ διά στόματος Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ἀνακήρυξη τοῦ πρωθυπουργοῦ μας σέ Ἰσαπόστολο θά μποροῦσε κάλλιστα νά θεωρηθεῖ ὡς ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ τῆς τελευταίας τετραετίας! Τό ὅτι ἡ κατά τό πλεῖστον ἄθεη ΣΥΡΙΖΑϊκή ἀριστερά ἀποδέχθηκε ἀσμένως, ἔστω καί διά τῆς σιωπῆς της, τήν «καθαγίαση» τοῦ ἡγέτη της ἀπό τόν Ποιμενάρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑποδηλώνει τήν ἀπόλυτη ἀνυπαρξία ὁρίων, ἐνδοιασμῶν καί ἀντιστάσεων, πού τό περιλάλητο ἠθικό πλεονέκτημα τῆς ἀριστερᾶς ἐπιβάλλει στήν συνείδηση τῶν πιστῶν της, προκειμένου νά ὑπηρετηθεῖ ὁ ἄλλωστε μή κρυπτόμενος στόχος: ἡ μέ κάθε τρόπο καί διά παντός μέσου διατήρηση στήν ἐξουσία…
Ὑπάρχει βέβαια μία μικρή λεπτομέρεια τήν ὁποία ἐλπίζω νά ἔχει προβλέψει ἡ ποιμαντική ἱκανότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας: ἡ ἀντικειμενική δυσκολία τοῦ Τσίπρα νά ἐξελιχθεῖ πράγματι σέ σύγχρονο Σαούλ. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἀληθινός Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὑπῆρξε ἰδιαίτερα εὐφυής, βαθύτατα μορφωμένος καί καλλιεργημένος, γνώριζε δέ, μεταξύ τῶν ἄλλων γλωσσῶν πού κατεῖχε, ἄριστα τά Ἑλληνικά. Δηλαδή διέθετε, ἐν ἀφθονία μάλιστα, ὅλα ἐκεῖνα τά προσόντα πού στερεῖται παντελῶς ὁ σύγχρονος ὁμόλογός του, ἀνεξαρτήτως τοῦ ὅτι ἡ παροιμιώδης κομπορρημοσύνη του τόν κάνει νά νομίζει ὅτι τά κατέχει…
Σέ κάθε περίπτωση καί ἐπειδή λόγω ἀ-παιδείας, ἰδεολογικῆς στράτευσης καί βιωματικῶν ἐμπειριῶν ὁ Τσίπρας εἶναι ἀδύνατον νά κατανοεῖ τήν ἐκκλησιαστική ἑλληνική γλῶσσα, ἴσως θά πρέπει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μιά καί, ὅπως ὁ ἴδιος ἰσχυρίζεται, «ἐμπιστεύεται τήν ποιμαντική του», νά τοῦ κάνει μερικά ταχύρρυθμα μαθήματα μήπως καί καταφέρει νά ἀνταποκριθεῖ στό νέο του ρόλο…
Θά πρέπει συνεπῶς νά τοῦ θυμίσει καί νά τοῦ μεταφράσει: «Πᾶς λόγος σαπρός ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μή ἐκπορευέσθω· ἀλλ’ εἴ τις ἀγαθός πρός οἰκοδομήν τῆς χρείας, ἵνα δῶ χάριν τοῖς ἀκούουσι… Πᾶσα πικρία καί θυμός καί ὀργή καί κραυγή καί βλασφημία ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶν σύν πάσῃ κακίᾳ». (Πρός Ἐφεσίους, δ΄, 29, 31-32). Ἐδῶ θά δυσκολευθεῖ ἀρκετά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Πῶς νά πείσεις τόν Τσίπρα ὅτι πρέπει νά παραμερίσει τά «σαπρά λόγια» του, νά ξεπεράσει τήν ὀργή, τήν κακία καί τίς κραυγές κατά τῶν ἀντιπάλων του καί νά ἐκπέμψει λόγους ἀγαθούς, πού θά ἐξυπηρετοῦν καί θά προσφέρουν στούς πολῖτες;
«Πάντα ποιεῖτε χωρίς γογγυσμῶν καί διαλογισμῶν, ἵνα γένησθε τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης, ἐν οἶς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ.» (Πρός Φιλιππησίους, β΄, 14-15). Ἐδῶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θά δυσκολευτεῖ ἀκόμη περισσότερο. Μόνον ὁ Τζανακόπουλος, «ἐν μέσω γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης», εἶναι δυνατόν νά πιστεύει ὅτι ὁ Τσίπρας μπορεῖ νά θεωρηθεῖ «ἀμώμητος» καί νά φανεῖ ὡς «φωστήρας ἐν κόσμω»… Εἰδικά τό τελευταῖο!
«Ἵνα παρών μή ἀποτόμως χρήσωμαι κατά τήν ἐξουσίαν ἥν ἔδωκέ μοι ὁ Κύριος εἰς οἰκοδομήν καί οὐκ εἰς καθαίρεσιν.» (Β΄ πρός Κορινθίους, ιγ΄, 10). Ἐδῶ πιά ζητεῖται τό ἀκατόρθωτο: Γιά νά «οἰκοδομήσει» ὁ Τσίπρας καί ὄχι νά «γκρεμίσει» πρέπει νά παύσει νά εἶναι Τσίπρας… Πολύ φοβοῦμαι ὅτι ἀκόμη καί ὡς Ἰσαπόστολος δέν εἶναι σέ θέση νά τό ἐπιτύχει!
*Δικηγόρος
