Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ Ρῶσσος διπλωμάτης πού ἀπελάθηκε ἀπό τήν πατρίδα μας ἦταν ὁ Σεργκέι Μποχάν. Τό 1985.
Αὐτομόλησε στό Λάνγκλεϋ τῶν ΗΠΑ καί ὡς διπλός πράκτορας πού ἦταν κατηγόρησε Ἕλληνες ἀξιωματικούς τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ πώς ἔδιδαν σέ συνθῆκες ψυχροῦ πολέμου πληροφορίες στήν τέως ΕΣΣΔ γιά τούς πυραύλους «Στίγκερ».
Ἀπό τότε μέχρι τήν χθεσινή μέρα ἔτρεξε πολύ νερό στό αὐλάκι. Διαδοχικές ἑλληνικές κυβερνήσεις ἀπέφυγαν νά μετάσχουν σέ δυτικές ἐκστρατεῖες καταδίκης ρωσσικῶν ἀποφάσεων. Οἱ Σύμμαχοι ἀκόμη ἐνοχλοῦνται μέ τήν ἀνάμνηση ὅτι ὁ Καραμανλῆς ἀπέφυγε ὁ ἴδιος προσωπικά νά καταδικάσει τήν εἰσβολή Πούτιν στήν Νότιο Ὀσσετία. Ἤ μέ τήν σκέψη –γιά νά ἔρθουμε στά σημερινά– ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀρνήθηκε νά μετάσχει στό δυτικό σχέδιο ἀπελάσεως Ρώσσων διπλωματῶν γιά τήν ὑπόθεση Σκριπάλ. Πέραν ἄλλωστε τῶν διπλωματικῶν ἰσορροπιῶν ἡ κοινή γνώμη στήν Ἑλλάδα εἶναι πλειοψηφικά φιλορωσσική καί σέ ποσοστό 30% θεωρεῖ τόν Πούτιν ἰδανικό πρότυπο ἡγέτου (ἔρευνα MRB γιά λογαριασμό τῆς διαΝΕΟσις). Τί συνέβη λοιπόν; Τά πράγματα εἶναι ἐξαιρετικά ἁπλά. Μέ τήν ἀπόφασή της ἡ Ἀθήνα νά λύσει τό «ὀνοματολογικό» μέ τά Σκόπια, στήν πραγματικότητα ἐνεπλάκη στόν γιγαντιαῖο διπλωματικό πόλεμο ΗΠΑ – Ρωσσίας καί μάλιστα σέ μιά στιγμή πού εὑρίσκεται στό ἀποκορύφωμά του. Ὁ Πρόεδρος Τράμπ ἐπετέθη χθές στήν Γερμανία, ἐπειδή ἔχει ἐνεργειακές σχέσεις μέ τήν Ρωσσία. Στήν οὐσία ἡ διένεξις γιά τήν ὀνομασία τῶν Σκοπίων εἶναι διεθνής διαφορά, ὄχι διμερής διαφορά. Εἶναι διαφορά μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσσίας καί δευτερευόντως μεταξύ Ἑλλάδος – Σκοπίων ὅσο καί ἄν αὐτό ἀκούγεται ἐκ πρώτης ὄψεως παράξενο. Ἄν δέν ἦταν διεθνής διαφορά, τότε γιατί ὁ εἰδικός μεσολαβητής τοῦ ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς θά ἀποφύγει νά καταθέσει τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ πρός ἔγκριση; Μά, γιά νά μήν βάλουν βέτο οἱ Ρώσσοι. Ἄν δέν εἶναι διεθνής διαφορά, γιατί οἱ ΗΠΑ ἐπείγονται νά ἱδρύσουν νέα στρατιωτική βάση στά Σκόπια πλέον τῆς γνωστῆς Bonsteel; Μά γιά νά στοχεύουν τήν Ἀρκούδα. Γιατί τό θέμα ἀνήκει στήν ἁρμοδιότητα τοῦ ἀντιπροέδρου τῶν ΗΠΑ Μάικ Πένς καί ὄχι στόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μάικ Πομπέο; Καί βεβαίως ἄν δέν εἶναι διεθνής διαφορά, γιατί οἱ Ρῶσσοι κινοῦνται ὅπως κινοῦνται ἐναντίον ἡμῶν στό παρασκήνιο μέ στόχο νά ἐμποδίσουν τήν ἐφαρμογή τῆς συμφωνίας;
Θεωρῶ ὅτι τά ἐρωτήματα περιττεύουν. Ὁ Τσίπρας καί ὁ Κοτζιᾶς ἔχουν ἐμπλακεῖ σέ μία τεράστια γεωπολιτική διένεξη καί τά παίζουν ὅλα γιά ὅλα. Ἄν τούς βγεῖ, τό ἱππικό δέν θά τούς ἀφήσει ἀβοήθητους στό ἐσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Ἡ Novartis καί οἱ λοιπές ναυτιλιακές ὑποθέσεις εἶναι ἀνοιχτές. Ἐάν δέν τούς βγεῖ, κινδυνεύουν νά τήν «βροῦν» ἀπό ἐκεῖ πού δέν τό περίμεναν. Γι’ αὐτό καί ζοῦμε σήμερα ἕνα ἱστορικό παράδοξο σέ δόσεις. Τό πρῶτο μισό τοῦ παράδοξου τό ζήσαμε ὅταν ὁ ἐγγονός τῶν ἡττημένων τοῦ ἐμφυλίου Πρωθυπουργός ἔγινε δεκτός μετά τιμῶν στόν Λευκό Οἶκο. Τό δεύτερο μισό τοῦ παράδοξου τό ζοῦμε τώρα: Ἀριστερά Ἑλλήνων Μπολσεβίκων κατά Μόσχας μετά τήν ὑπογραφή φιλοαμερικανικῆς συμφωνίας στό χωριό πού ὁ Γραμματέας τοῦ ΚΚΕ Ζαχαριάδης ὑπέγραψε γιά τήν αὐτόνομη Μακεδονία. Τί θά συμβεῖ στό τέλος εἶναι ἄγνωστο. Ὁ ἀγών αὐτός ἔχει πολλές στροφές. Ἡ δυτική διπλωματία αἰφνιδιασμένη ἀπό τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαϊκοῦ παράγοντα τροφοδοτεῖ τήν ἀπελπισμένη κυβέρνηση μέ σενάρια συνωμοσίας γιά τούς ὑποκινητές τῶν συλλαλητηρίων. Ὑπαρκτά ἤ ἀνύπαρκτα. Ἡ Κύπρος πάντως ἤδη πληρώνει τήν ἐπιδείνωση τῶν σχέσεών της μέ τόν ρωσσικό παράγοντα. Τά ξενοδοχεῖα τοῦ νησιοῦ εἶναι ἄδεια ἀπό Ρώσσους τουρίστες. Καί θά τό πληρώσει καί ἄλλο ἄν ὑπάρξουν ἀρνητικές ἐξελίξεις γιά τίς ρωσσικές τράπεζες πού εἶναι ἐγκατεστημένες στό ἔδαφός της. Ἐλπίζω νά μήν πάθουμε τά ἴδια καί ἐμεῖς.
