ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ ἀντιπαρέρχομαι τήν κριτική πού ἀσκεῖ ἡ ἀντιπολίτευση στόν κ. Μητσοτάκη…
… πώς τάχα ὁ Πρωθυπουργός ἀνακοίνωσε ἐσπευσμένα τήν ὑποψηφιότητα Σακελλαροπούλου γιά τήν Προεδρία γιά ἐπικοινωνιακούς λόγους. Γιά νά σκεπαστεῖ δῆθεν ὁ ἀποκλεισμός τῆς χώρας ἀπό τήν Διάσκεψη τῆς Λιβύης καί γιά νά περάσουν σέ δεύτερο πλάνο οἱ ἐξελίξεις στό προσφυγικό. Ἡ ἀντιπολίτευση ἔχει λάθος. Δέν σκεπάζονται αὐτά τά θέματα. Χθές ὁ Ἐρντογάν ἔθεσε βέτο στήν συμμετοχή τῆς Ἑλλάδας, μιᾶς χώρας μέλους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, στήν Διάσκεψη πού θά γίνει γιά τήν Λιβύη σέ εὐρωπαϊκό ἔδαφος! Αὐτό τό θέμα θά ἐπανέλθει ξανά ὡς ἐρώτημα: Ποιός βάζει βέτο σέ ποιόν; Ἡ ἐκτός ΕΕ Τουρκία στήν ἐντός ΕΕ Ἑλλάδα; Ὅσο καί νά τό ξορκίζουμε μέ ἀναφορές στό θηλυκό γένος τῶν ἐννοιῶν «Ἑλλάδα» καί «Δημοκρατία», τά θέματα αὐτά θά μᾶς ἀπασχολοῦν ὅλο τό 2020 καί δέν διαγράφονται μέ ἐπικοινωνία. Ὁ Πρωθυπουργός ὡς σοβαρός παίκτης πού εἶναι τό ξέρει.
Ἤδη ὁ Τσαβούσογλου τήν ἑπομένη τῆς ἀνακοίνωσης Σακελλαροπούλου ἐπανέφερε τό ζήτημα τῶν γκρίζων ζωνῶν, καί τῆς ἀναθεώρησης τῶν Συνθηκῶν Λωζάννης καί 1948, θέμα γιά τό ὁποῖο φωνάζουμε ἐπί δύο ἑβδομάδες! Ἄν ὑπάρχει ἕνα ὄφελος μέ ὅρους ἐπικοινωνίας –γιά νά σκεφτῶ μέ ὅρους …ΣΥΡΙΖΑ– εἶναι πώς μέ τήν συναινετική ἐκλογή τῆς νέας Προέδρου τό ἑλληνικό πολιτικό σύστημα στέλνει ἕνα ἰσχυρό μήνυμα στήν Ἄγκυρα: ἡ Ἑλλάς δέν εἶναι ἕνα διχασμένο σκορποχῶρι! Στά δύσκολα συσπειρώνεται ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ. Καί αὐτό δέν διστάζω νά πῶ εἶναι ἐπιτυχία τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Τά μέτρησε καλά. Ὑπό μία αἵρεση. Τῆς ἐγρήγορσης τίς πρῶτες μέρες μετά τήν ἐκλογή τῆς νέας Προέδρου. Οἱ Τοῦρκοι κτυποῦν πάντα μέσα στίς σχισμές τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ χρόνου, μόλις βροῦν «τρῦπα» χαλάρωσης. Προκάλεσαν, θυμίζω, τά Ἴμια μέ τήν βοήθεια τῶν ΗΠΑ, Ἰανουάριο τοῦ 1996, μετά τήν ὁρκωμοσία Σημίτη καί πρίν ἀπό τήν παροχή ψήφου ἐμπιστοσύνης στήν κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀπό τό Κοινοβούλιο. Εἶναι ἱκανοί νά τό κάνουν καί πάλι. Κάτι γιά νέα Ἴμια ψιθύριζε χθές καί πάλι ἐξ ἄλλου ὁ Τσαβούσογλου.
Στήν οὐσία τῆς ἐπιλογῆς τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη πάντως τό κρίσιμο συμπέρασμα πού ἀντλῶ εἶναι τό ἑξῆς. Ἡ κ. Σακελλαροπούλου θά εἶναι Πρόεδρος ἐσωτερικοῦ. Δεδομένου ὅτι εἶναι «ἄγευστη τῶν ἐξωτερικῶν καί τῶν οἰκονομικῶν» (ἀγαπημένη φράση κλισέ τοῦ Ἐπιτίμου), ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης συγκεντρώνει πλέον στό πρόσωπό του ὅλες τίς ἁρμοδιότητες καί ὅλη τήν εὐθύνη γιά τόν χειρισμό τῶν ἐξωτερικῶν μας θεμάτων. Κατά βάσιν ἀνακηρύσσεται ἀρχηγός τοῦ κράτους καί τό πολίτευμα ἐξελίσσεται σέ ἡμιπροεδρικό μέ ἡμιπρόεδρο τόν ἰσχυρότατο πρωθυπουργό. Ποτέ στήν νεώτερη ἱστορία μας πρωθυπουργός δέν συγκέντρωσε ἐξουσία περισσότερη ἀπό αὐτήν πού μετέφερε ἀπό τούς θεσμούς στό Μαξίμου σήμερα ὁ Κυριάκος. Ἔντιμο ἀπό τήν πλευρά του, γιατί αὐτός δίνει λόγο στούς πολῖτες, ὄχι οἱ διστακτικοί ὑπουργοί του, ἀλλά καί ἡ συγκέντρωση ἐνέχει κινδύνους ὅταν ὅλα ξεκινοῦν ἀπό τό Μαξίμου καί καταλήγουν στό Μαξίμου. Μέ τό παράλληλο Ὑπουργικό Συμβούλιο, μέ τήν «καγκελλαρία» τῶν συμβούλων καί τό δίκτυο τῶν ὑφυπουργῶν, μέ ἄκρες σέ ὅλο τό σύστημα τῆς διοίκησης πού διοικοῦν οἱ δύο κατ’ οὐσίαν ἀντιπρόεδροι Γρηγόρης Δημητριάδης καί Γιῶργος Γεραπετρίτης καί μέ Πρόεδρο Δημοκρατίας ἐκτός παιχνιδιοῦ διεθνοῦς πολιτικῆς, ὁ Πρωθυπουργός παίρνει πάνω του ἕνα ἐξαιρετικό ρίσκο. Δέν τό ἐπικρίνω. Ὅλα τά ρίσκα πού ἔχει πάρει ἀπό τό 2015 καί μετά τοῦ ἔχουν βγεῖ. Ἐκεῖ πού οἱ ἄλλοι ἔλεγαν δέ γίνεται (δέν μπορεῖ νά ἐκλεγεῖ ἀρχηγός τῆς ΝΔ, δέν μπορεῖ νά ἐκλεγεῖ πρωθυπουργός, δέν θά εἶναι ἕτοιμος νά κυβερνήσει, δέν θά ἐκλέξει Πρόεδρο μέ συναίνεση), ὁ Κυριάκος τούς διέψευσε καί ἀπέδειξε ὅτι γίνεται. Γιατί ὄχι καί τώρα. Καί μολονότι ἀπέρριψε ἀπόψεις πολλῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡμῶν νά ὑποδείξει πολιτικό πρόσωπο γιά τήν Προεδρία, τό ρίσκο μπορεῖ καί νά τοῦ βγεῖ.
Ἡ ἴδια ἡ ζωή θά δείξει ἄν ἡ ἀπόφαση νά ὑποδείξει δικαστή ἀριστερῶν πεποιθήσεων δικαιωματιστή («φρικιό» τῆς Δικαιοσύνης μοῦ τήν ἀποκάλεσε κορυφαῖος παράγων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ) γιά τήν Προεδρία μέ κριτήρια φεμινισμοῦ καί ὄχι ἐθνικῶν προκλήσεων θά ἀποδειχθεῖ ἐπαρκής. Γιατί ὄχι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ γιά νά ἀνησυχοῦμε καί ὁ Πρωθυπουργός, ὁ ἐντολοδόχος μας, εἶναι ἐκεῖ γιά νά διασκεδάζει τίς ἀνησυχίες μας. Τό βέβαιον πάντως –αὐτό τό ξέρουμε ἀπό τώρα, δέν χρήζει ἐπιβεβαίωσης– εἶναι ἕνα: Ἐπιλέγοντας μή πολιτικό πρόσωπο ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἐπιχειρεῖ νά τραβήξει μιά ἱστορική γραμμή καί νά ἀδειάσει τό γήπεδο ἀπό τούς πολιτικούς νεο-δεινόσαυρους τῆς μεταπολίτευσης. Ὅσον ἀφορᾶ τό κόμμα του, τά πράγματα θά ἐξελιχθοῦν μᾶλλον βελούδινα. Καραμανλῆς καί Σαμαρᾶς δέν θά τοῦ δημιουργήσουν πρόβλημα. Εἰδικά ὁ πρῶτος. Ὡς παλαιές καραβάνες πού εἶναι τόν ἀφήνουν μόνο στήν πίστα μέ ὅλα τά φῶτα πάνω του. Δέν ξέρω ὅμως τί θά γίνει μέ τους… «ἄτιμους» πασόκους, ἀπό τούς ὁποίους εὐτυχῶς φαινομενικά γλυτώσαμε. Αὐτοί (Βενιζέλος, Σημίτης, Παπαδῆμος κ.ἄ.) μόλις τώρα ἀρχίζουν καί συνειδητοποιοῦν ὅτι ὁ Κυριάκος τούς χρησιμοποίησε, τούς «ἔστυψε» καί τούς πέταξε στόν κάλαθο τῶν πολιτικῶν ἀχρήστων μετεγγράφοντας στήν ΝΔ τά χρήσιμα πουλέν τους. Ὁ δέ «κοντολαίμης» Εὐάγγελος (χαρακτηρισμός τοῦ Ἐπίτιμου) πού εἶχε κανονίσει τήν Παρασκευή ἐκδήλωση τοῦ «Κύκλου Ἰδεῶν» μέ ὁμιλήτρια τήν Σακελλαροπούλου γιά νά ἐκπέμψει τό μήνυμα ὅτι αὐτός κανοναρχεῖ τόν Μητσοτάκη, ἔμεινε μάλιστα μέ τήν χαρά, μετά τήν πρόωρη ἀνακοίνωση τοῦ ὀνόματος ἀπό τόν Πρωθυπουργό.
Οἱ Σημιτικοί μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Λουκᾶ καί τόν Στουρνάρα πού ψυχανεμίζεται ὅτι δέν θά ἀνανεωθεῖ ἡ θητεία του («παίζει» Μυλωνᾶς τῆς Ἐθνικῆς γιά τήν θέση του) νοιώθουν καί αὐτοί στυμμένες λεμονόκουπες. Ἤδη διαδίδουν στά τραπέζια τῶν Ἀθηνῶν ὅτι ὁ Κυριάκος δέν σπάει αὐγά, δέν εἶναι μεταρρυθμιστής καί κάνει μόνο παροχές. Τηλεοπτικοί σταθμοί πού στήριξαν τόν Μητσοτάκη στήν μάχη γιά τήν πρωθυπουργία ἀσκοῦν κριτική χθές μέ τό ἀθῶο ἐρώτημα «γιατί δέν ἐπέλεξε δεξιό!». Σύντομα θά δικαιωθεῖ γιά ἕναν ἀπό αὐτούς ἡ πρόβλεψη τοῦ ἰδιοκτήτου του στήν ἐξεταστική γιά τά ΜΜΕ: «Μέ τά κόμματα τά πᾶμε καλά στίς ἀντιπολιτεύσεις. Ὅταν γίνονται κυβερνήσεις μᾶς τά χαλᾶνε!».
Στρατηγικά, τό πρόβλημα τοῦ Πρωθυπουργοῦ –καταλήγω– θά εἶναι λοιπόν τό ἑξῆς: Θά εἶναι:
• ἕνας ἰσχυρός πρωθυπουργός
• ἡμιπρόεδρος
• στήν κορυφή τοῦ πολιτεύματος
• ἔχοντας Πρόεδρο Δημοκρατίας καί ἀντιπρόεδρο τῆς Κυβέρνησης, προερχόμενους ἀπό τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας –χωρίς δικό του στρατό στό κόμμα.
• μέ τούς Πασόκους καί τά κανάλια σταδιακά ἀπέναντι –καί μέ τήν προσοχή του συνεχῶς στραμμένη πρός τά ἐξωτερικά στήν πιό δύσκολη χρονιά ἀπό τό 1974. Σέ αὐτό τό νέο τοπίο ἡ στρατηγική τῆς εἰκόνας, τοῦ instagram, τῶν οἰκογενειακῶν stories, τοῦ Twitter τοῦ Facebook, τῆς ὀρειβασίας, τῆς ποδηλασίας καί λοιπῶν δραστηριοτήτων ἑλληνικῆς μόδας –οἱ «Ἀμερικανιές» τοῦ συμβούλου τοῦ Γκρῆνμπεργκ– δέν θά ἀρκοῦν. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἄδειασε τό γήπεδο ἀπό τούς νεο-δεινόσαυρους, ἀλλά γιά νά σταθεῖ πρέπει νά τό ξαναγεμίσει. Θά ἔρθει σύντομα ἡ ὥρα πού θά καταλάβει τήν ἀξία τῶν ἀνθρώπων τῆς περιφρονημένης (ἀπό σχεδόν ὅλους τούς ἀρχηγούς) αὐτῆς παράταξης, ἡ ὥρα πού θά μάθει πώς αὐτοί παρεμβαίνουν ἀποφασιστικά στίς δύσκολες στιγμές τῶν ἡγεσιῶν της καί τίς σώζουν γιά νά ἔχει συνέχεια ἡ παράταξη. Ἐδῶ –σέ ἀντίθεση μέ τό προεδρικό– προέχει τό continuity καί ὄχι τό new, γιά νά μιλήσω καί μέ ὅρους Μαξίμου.
