Μέ ἐνθουσίασε ἡ εἰκόνα πού εἶδα χθές στά κοινωνικά δίκτυα
Τόν δήμαρχο Ἀθηναίων Κ. Μπακογιάννη καί τόν πρόεδρο τῆς Φιλεκπαιδευτικῆς Γ. Μπαμπινιώτη νά συζητοῦν γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ «Τοσίτσειου κτιρίου τῆς Ἀχαρνῶν», πού πῆρε τό ὄνομά του ἀπό τήν εὐεργέτιδα Ἑλένη Τοσίτσα.
Τοῦ κτιρίου τό ὁποῖο πρό ὀλίγων ὡρῶν εἶχε «ἀνακαταληφθεῖ» καί ἀπό τό ὁποῖο εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι –ἄγνωστο μέ ποιόν τρόπο, μέ ποιά ἄδεια καί μέ ποιά καθοδήγηση– εἶχαν ἐγκατασταθεῖ καί διέμεναν ἐκεῖ, καθώς τό κτίριο, πού ἀνήκει στήν «Φιλεκπαιδευτική», τελοῦσε «ὑπό κατάληψη». Βεβαίως, δέν εἶναι μόνο ἑλληνικό τό φαινόμενο τῶν «καταλήψεων». Συμβαίνουν καί ἀλλοῦ, ἀλλά ἴσως αὐτό δέν θά ἔπρεπε νά μᾶς ἐνδιαφέρει. Τό θέμα εἶναι ὅτι ἕνα κτίριο μέ ἱστορία καί παρελθόν εἶχε «καταληφθεῖ» παρανόμως καί οὐδείς τολμοῦσε νά παρέμβει, ὅπως συμβαίνει καί μέ ἄλλα, ἰδιωτικά καί δημόσια, κτίρια τῶν Ἀθηνῶν καί ἄλλων πόλεων.
Χωρίς ἀμφιβολία, ἄν τό κτίριο ἐπισκευασθεῖ καί χρησιμοποιηθεῖ σωστά, θά ἀποτελέσει κόσμημα γιά μιά περιοχή ἡ ὁποία ἔχει ὑποβαθμισθεῖ, ὅπως καί ἄλλες πολύ πιό ὡραῖες τῆς πρωτεύουσας.
Κι ὅπως λένε τά κιτάπια, τό κτίριο τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καί Σουρμελῆ, πού φιλοξένησε τίς πρῶτες «Ἀρσακειάδες» πρίν ἐγκαταλείψουν ὁριστικά τήν Ἀθήνα γιά τά βόρεια, σχεδιάστηκε ἀπό τόν Ἐρνέστο Τσίλλερ, τόν φιλέλληνα ἀρχιτέκτονα, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀφήσει τήν σφραγῖδα του στήν φυσιογνωμία τῆς Ἀθήνας, ἀλλά καί ἄλλων ἑλληνικῶν πόλεων. Τό πρώην «Ἀρσάκειο», λοιπόν, ἀπό τό 2016 «τελοῦσε ὑπό κατάληψη καί τά τελευταῖα χρόνια ἐξελίχθηκε σέ κτίριο-κατάλυμα γιά πρόσφυγες καί μετανάστες», ὅπως λέει τό ρεπορτάζ. Οὐδείς, ἀσφαλῶς, μέμφεται αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά «ἄλλο τό ἕνα, ἄλλο τό ἄλλο»… Ἐδῶ, ὅπως ἀναφέρει ἡ φιλόλογος Παναγιώτα Ἀτσαβέ στήν ἱστοσελίδα τῆς «Φιλεκπαιδευτικῆς Ἑταιρείας – Ἀρσάκεια, Τοσίτσεια Σχολεῖα», ὑπάρχει ἱστορία ὁλόκληρη.
«Μετά τήν ἐγκατάσταση τῶν Σχολείων στό Ἀρσάκειο Ψυχικοῦ τό 1933, μεγάλος ἀριθμός μαθητριῶν παρέμεινε στό κεντρικό κτήριο (τῆς Πανεπιστημίου). Ἐπιθυμία τοῦ Δ.Σ. τῆς Φιλεκπαιδευτικῆς ἦταν νά μεταστεγασθοῦν τά Σχολεῖα ἀπό τό κέντρο τῆς πόλεως, ὥστε ὁλόκληρο τό κτήριο νά ἐνοικιασθεῖ στό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης.
»Ἔτσι, ἐπελέγη τό κτήριο τῆς Ἀχαρνῶν καί στεγάσθηκε ἐκεῖ τό Ἐξωτερικό Σχολεῖο τῆς Ἑταιρείας. Στίς 6 Ὀκτωβρίου 1937 πραγματοποιήθηκαν τά ἐπίσημα ἐγκαίνια στό προαύλιο μέ ἁγιασμό ἐνώπιον τοῦ διδακτικοῦ προσωπικοῦ, τῶν μαθητριῶν, γονέων καί κηδεμόνων. Ἐκ μέρους τοῦ Δ.Σ., ὁ Ἀχ. Κύρου, ἀφοῦ μίλησε γιά τόν στόχο τῆς Φ.Ε. καί τῶν Σχολείων της, τό παρέδωσε στούς διευθυντές τῶν Σχολείων πού θά στεγάζονταν ἐκεῖ.
»Μετά τόν Πόλεμο, τό Σχολεῖο λειτούργησε κανονικά μέχρι τό 1972. Τό 1968 μάλιστα προστέθηκε καί 3ος ὄροφος (4 διδακτικές αἴθουσες) σέ σχέδια τοῦ Χ. Πολυχρονόπουλου. Οἱ συνθῆκες, ὅμως, στό κέντρο ἄλλαξαν καί ἀποφασίσθηκε ἡ οἰκοδόμηση νέου Σχολείου μεταξύ Ἑκάλης, Δροσιᾶς καί Ἄνοιξης. Τό κτήριο τῆς Ἀχαρνῶν νοικιάσθηκε καί χρησιμοποιήθηκε ὡς σχολεῖο ἀπό τό Δημόσιο ἀπό τό 1972 μέχρι τό 2014». Νά χειροκροτήσουμε τήν ὅλη προσπάθεια. Φαίνεται ὅτι κάτι ἀλλάζει στήν Ἀθήνα. Ἔχουμε, ἴσως, μιά νέα «ἀπελευθέρωση»! Μακάρι…
