Δέν θυμᾶμαι ἄλλη φορά νά ἔχουν ληφθεῖ τέτοια μέτρα γιά τήν ἀντιμετώπιση ἀσθένειας στήν Ἑλλάδα
Καί δέν εἶμαι δά καί μικρός.
Δέν θά συμφωνήσω μέ ἐκείνους πού ὁμιλοῦν περί «ὑστερίας». Εἶχα μία πολύ ἐνδιαφέρουσα συνάντηση καί συνομιλία μέ τόν Πρόεδρο τοῦ Διεθνοῦς Ἐρυθροῦ Σταυροῦ Ἰταλό Φραντσέσκο Ρόκα, ὁ ὁποῖος –τό δίχως ἄλλο– ἔχει καλή πληροφόρηση γύρω ἀπό τό θέμα τοῦ «Κορωνοϊοῦ».
«Δέν εἶναι ὑστερία, εἶναι ὁ φόβος γιά τό ἄγνωστο, τό ὁποῖο μεταδίδεται εὔκολα καί οὐδείς γνωρίζει ποῦ καί πῶς θά σταματήσει» μοῦ εἶπε. Κατά τήν διάρκεια τῆς συναντήσεώς μας, στόν φιλόξενό μας Ναυτικό (πρώην Βασιλικό) Ὅμιλο Ἑλλάδος, τό μεσημέρι τοῦ περασμένου Σαββάτου, τόν ἐνημέρωσαν τηλεφωνικῶς ὅτι ἐτίθετο σέ καραντίνα ὁλόκληρη ἡ Λομβαρδία. «Εἶναι τόσο ἄσχημα τά πράγματα;» τόν ρώτησα.
«Τό πρόβλημά μας, ὅπως καί τό δικό σας, εἶναι ὅτι Ἰταλοί καί Ἕλληνες ἔχουμε μάθει νά ζοῦμε ἔξω ἀπό τό σπίτι! Δέν εἴμαστε Γερμανοί ἤ Σκανδιναβοί πού βγαίνουν ἀπό τό σπίτι τό πρωί, ἐπιστρέφουν νωρίς τό ἀπόγευμα καί δέν ξαναβγαίνουν. Τό “Οὔνα φάτσα-οὔνα ράτσα” τό δέχομαι ἀπολύτως. Ἐκεῖ εἶναι, λοιπόν, τό πρόβλημά μας. Δέν μποροῦμε νά ὑπακούσουμε, παρά μόνο ὅταν ὁ κίνδυνος γίνει μεγάλος. Ἔ, στήν Ἰταλία ἔγινε, καί τώρα ἔχουμε τά αὐστηρά μέτρα. Ἐσεῖς, ἐλπίζω νά τό προλάβετε!» μοῦ εἶπε, ἀλλά προέβλεψε ὅτι «τό πανηγύρι θά κρατήσει ἀρκετούς μῆνες»… Μεταξύ γλυκοῦ καί «ἐσπρέσο», ὁ Ἀνδρέας Ποταμιᾶνος, πού ὀργάνωσε τήν συνάντηση, μᾶς πληροφόρησε ὅτι τά μαντάτα γιά τόν τουρισμό εἶναι μελαγχολικά. «Οἱ μεγάλες ἑταιρεῖες κρουαζιέρας στίς ΗΠΑ ἔχουν ἤδη χάσει δέκα δισεκατομμύρια δολλάρια καί ἀναμένεται συνέχεια» μᾶς εἶπε, ἐνῶ μάθαμε ἀκόμη ὅτι τά περισσότερα ἑλληνικά ξενοδοχεῖα, πού –λόγω Πάσχα– ἑτοιμάζονταν νά ἀνοίξουν τόν Ἀπρίλιο, «πῆγαν πίσω» τήν ἔναρξη «γιά τόν Ἰούνιο, καί βλέπουμε»…
Ἀποδεικνύεται, λοιπόν, γιά μία ἀκόμη φορά τό πόσο εὐαίσθητη ὑπόθεση εἶναι ὁ Τουρισμός καί πόσο εὐάλωτες εἶναι οἱ χῶρες τῶν ὁποίων ἡ Οἰκονομία στηρίζεται κυρίως στόν τουρισμό. Πόσω μᾶλλον ἡ δική μας, ἡ ὁποία στηρίζεται στούς περίφημους «ἀδήλους πόρους», τόν Τουρισμό δηλαδή καί τήν Ναυτιλία, τομεῖς τούς ὁποίους ἐπηρεάζει ἀποφασιστικά ὁ ἄθλιος «Κορωνοϊός». Γιά σκεφθεῖτε το. Νά ἔχεις κάνει τά ἔξοδά σου ὅλο τόν χειμῶνα, τίς ἐπισκευές σου, τίς ἀλλαγές στήν διακόσμηση καί τόν ἐξοπλισμό, νά ἔχεις ἤδη ὑπογράψει τίς συμβάσεις μέ τό προσωπικό καί νά «σκάει» ξαφνικά ἕνας ἰός στήν μακρινή Κίνα καί νά σοῦ ἔρχεται «συστημένος» στήν πόρτα σου!
«Ἄτιμη παγκοσμιοποίηση! Μιά χαρά δέν ἤμασταν τότε πού μπορεῖ νά θέριζε ὁ ἰός τήν μισή Κίνα, ἀλλά δέν ἔβγαινε Κινέζος ἐκτός συνόρων καί δέν εἶχες νά φοβηθεῖς τίποτα; Μιά χαρά ἦταν ὁ Μάο! Ἐνῶ τώρα πλημμύρισε Κινέζους τό σύμπαν» ἔλεγε φίλος, βληθείς ἀπό τόν ἰό, ξενοδόχος…
Δέν ζοῦμε, ὅμως, στίς ἐποχές τοῦ Μάο καί τοῦ Χρουστσώφ, ἀγαπητοί. Ἡ «Παγκοσμιοποίηση» δέν περιλαμβάμνει μόνο τίς «ἀγορές». Σέ αὐτήν καί τούς Νόμους της ὑπάγεται καί ὁ «κορωνοϊός», ὁ ὁποῖος ἐπέδραμε καί δέν συμμαζεύεται! Ὁ Θεός (καί ὁ Βούδας) νά βάλει τό χέρι του!
