ΔΕΝ μέ ἐντυπωσιάζει πού οἱ τεράστιες κυβερνητικές εὐθύνες γιά τήν καταστροφική πυρκαϊά στό Μάτι Ἀττικῆς ἐπιδιώκεται νά σκεπαστοῦν μέ τίς εἰκόνες πολεοδομικῆς ἀναρχίας πού ἐπικρατοῦν διαχρονικά στήν περιοχή.
Πολύ δέ περισσότερο μέ σχέδια γιά κατεδαφίσεις αὐθαιρέτων, μπουλντόζες καί λοιπά ἐπικοινωνιακά παιχνίδια, τά ὁποῖα ἡ Ἀριστερά κατήγγειλε ὅταν ἦταν στήν ἀντιπολίτευση γιά νά προστατεύσουν δῆθεν τήν λαϊκή κατοικία. Ἄν μελετήσουμε σωστά τήν νεώτερη πολιτική μας ἱστορία ἀπό τήν Μικρασιατική καταστροφή τοῦ 1922 μέχρι καί σήμερα –ἰδανικά αὐτό θά ἦταν καταπληκτικό θέμα γιά διδακτορική διατριβή– θά διαπιστώσουμε πώς μεγάλο μέρος τῆς δημόσιας συζήτησης εἶναι ἐπικεντρωμένο στά θέματα στέγης καί γῆς.
Ὁ Ἑλληνισμός εὕρισκε πάντα τήν ὁλοκλήρωσή του κάθε φορά πού ὁ Ἕλλην εὕρισκε ἕνα κεραμίδι νά βάλει πάνω ἀπό τό κεφάλι του. Σέ συλλογικό ἐπίπεδο ἡ στέγη πρωταγωνιστεῖ ἀπό τήν ἀποκατάσταση τῶν προσφυγικῶν πληθυσμῶν (ἀπόδειξη τά ἐρείπια κατοικιῶν στήν Λεωφόρο Ἀλεξάνδρας – πρόσφυγες κατοίκησαν τό πρῶτο κτίριο τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στήν ὁδό Θόλου στήν Πλάκα), ἀπό τήν ἀντιπαροχή Καραμανλῆ πού τόσο ἐπικρίθηκε ἀλλά ὡς νόμος ἰσχύει ἀκόμη (ὁ πρώην ὑπουργός Νῖκος Καλτεζιώτης μοῦ ἔλεγε πρόσφατα πώς ἦταν φοβερά προοδευτικός νόμος, τό μόνο λάθος ἦταν πώς δέν ἐξαιρέθηκε τό ἱστορικό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν) μέχρι καί τήν πρώτη μεγάλη νομιμοποίηση αὐθαιρέτων ἀπό τόν Ἀντώνη Τρίτση.
Οἱ παλαιότεροι θά θυμοῦνται τό περίφημο σύνθημα «ἄν τό δηλώσεις, μπορεῖς νά τό σώσεις». Καί βεβαίως δέν ξεχνᾶμε τήν τελευταία τακτοποίηση τῶν πολεοδομικῶν αὐθαιρεσιῶν μέ τούς ἡμιυπαίθριους πού νομοθετήθηκε, ἄν θυμᾶμαι καλά, ἀπό τόν Ὑπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γιῶργο Σουφλιᾶ καί ἰσχύει ἔκτοτε. Στήν πραγματικότητα τό κράτος μέ τήν νομιμοποίηση τῶν αὐθαιρέτων καί τούς ἡμιυπαίθριους ὁμολόγησε τήν ἀδυναμία του καί τήν δειλία του νά ἐφαρμόσει τόν νόμο γιά τούς παρανομοῦντες καί νά γκρεμίσει τά παραπήγματα. Στήν πραγματικότητα ὅμως ὁμολόγησε καί τήν ἀμηχανία του. Καί τοῦτο διότι οἱ ταγοί του σέ ἀτομικό ἐπίπεδο ἐπένδυσαν περιουσίες ἴσως καί κλεμμένα γύρω ἀπό τήν στέγη. Νά θυμίσουμε τό πολυτελές σπίτι τοῦ Ἄκη Τσοχατζόπουλου στήν ὁδό Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου; Τήν βίλλα τῆς Δήμητρας Παπανδρέου στήν ὁδό Ἀγράμπελης στήν Ἑκάλη καί τούς περίφημους δανειστές τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου; Τήν βίλλα τοῦ Γιάννου Παπαντωνίου στήν Σῦρο; Τήν φασαρία πού εἶχε γίνει τήν δεκαετία τοῦ 1960 –μέχρι καί εἰδικό δικαστήριο ἤθελε νά τόν στείλει ἡ Ἕνωση Κέντρου– γιά τίς ἀγορές γῆς ἀπό τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ στήν Ραφήνα; Γιά τά ἀκίνητα ἐπιχειρηματιῶν πού ἐκχωροῦσαν δωρεάν ὑπό τύπο μίσθωσης σέ ὑπουργούς τοῦ κυρίου Σημίτη τό 2000; Ἀκόμη καί σήμερα οἱ ἔρευνες γιά τό σκάνδαλο τῆς Novartis στήν ἀκίνητη περιουσία πολιτικῶν στήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό ἐπικεντρώνονται, ὅπως ἀκούγεται. Στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική.
Περιττό ἐπίσης νά ὑπενθυμίσω τά ὄργια πολεοδομικῆς αὐθαιρεσίας στά ὁποῖα ἐπιδόθηκαν καναλάρχες καί μηντιάρχες, ἀτιμώρητα. Ἕνας στόν ὁποῖο τόλμησε ὑπουργός τῆς ΝΔ νά στείλει πρόστιμο γιά τήν καταπάτηση τοῦ αἰγιαλοῦ σέ περιοχή τῆς Πελοποννήσου ἔστειλε τόν σεβάσμιο πολιτικό στό διάβολο μέ τήν φράση: «Ἐγώ σᾶς ἔκανα κυβέρνηση, πῶς τολμᾶτε;». Πῶς λοιπόν νά μᾶς κάνει ἐντύπωση τό θέατρο ΣΥΡΙΖΑ πού μέ τό γκρέμισμα κατοικιῶν στό Μάτι θέλει νά μᾶς πεῖ ὅτι κατεδαφίζει ἁμαρτίες τῆς μεταπολίτευσης; Μά καί ὁ ἴδιος ὡς πολιτικός χῶρος ἀλλά καί κορυφαῖα στελέχη του μέρος αὐτῆς τῆς ἁμαρτίας εἶναι. Δέ νοεῖται νά νίπτει τάς χεῖρας του. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς γύρω ἀπό τήν στέγη δομήθηκε ἡ πολιτική μας ἱστορία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ κόσμος μέ τά αὐθαίρετα ἀκολούθησε στό δικό του ἐπίπεδο καί στό μέτρο τῶν δυνάμεών του τό ὑπόδειγμα τῆς ἡγεσίας του. Ἐπί αὐθαιρετούσης ἡγεσίας καί ὁ αὐθαίρετος λαός! Ἐπί φοροδιαφεύγουσας καί δειφθαρμένης ἡγεσίας πού ἐπενδύει τά μαῦρα χρήματά της στήν οἰκοδομή καί στά ἀκίνητα ἀκολουθεῖ καί ὁ λαός πού ἐπένδυσε μαῦρα εἰσοδήματα στήν οἰκοδομή, νόμιμη καί παράνομη. Κάτι τέτοια πῆρε εἴδηση ἡ τρόικα καί κατάλαβε ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος γιά νά φορολογήσεις τούς Ἕλληνες εἶναι νά ἐπιβάλλεις χαράτσι στήν ἀκίνητη περιουσία. Ἐπί δικαίων καί ἀδίκων.
