Ἄς κάνουμε λογαριασμό: Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ὡς πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας κέρδισε: ὅλες τίς περιφέρειες, σχεδόν τριακόσιους δήμους, τίς εὐρωεκλογές καί τίς ἐθνικές ἐκλογές, μέ ὅλες τίς μονοεδρικές περιφέρειες καί μέ αὐτοδυναμία 158 βουλευτῶν.
Δέν θυμᾶμαι ἄλλη φορά ἡ Νέα Δημοκρατία νά ἔχει κάνει τέτοιο «παλμαρέ». Μπῆκε, δηλαδή, στό Μέγαρο Μαξίμου μέ μιά τεράστια «προῖκα» καί ἔχοντας ὑποσχεθεῖ ἐλάχιστα.
Χθές, εἴδαμε σκηνές πού κινδυνέψαμε νά λησμονήσουμε. Τόν Πρωθυπουργό νά ὁρκίζεται, χοροστατοῦντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, νά ἀσπάζεται τό Εὐαγγέλιο, νά εἶναι ντυμένος «κανονικά», μέ τό σκοῦρο κοστούμι καί τήν γραβάτα, νά ἀσπάζεται τήν δεξιά τοῦ Προκαθημένου, νά ὀμνύει «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί ἀδιαιρέτου Τριάδος» καί νά σχηματίζει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ.
Καί μή μοῦ πεῖ κανείς «τί σημασία ἔχουν ὅλα αὐτά;», διότι δέν εἶμαι θρησκόληπτος. Ἀλλά δέν θά θυμώσω ἄν μέ ἀποκαλέσετε «συντηρητικό». Κι αὐτό ἐπειδή θεωρῶ σπουδαῖο πρᾶγμα τήν «συντήρηση». Θεωρῶ πολύ δύσκολη ὑπόθεση τήν συντήρηση ἐκείνων τῶν στοιχείων τά ὁποῖα συνθέτουν τήν εἰκόνα μιᾶς «κανονικῆς» κοινωνίας. Καί αἰσθάνθηκα ὄμορφα ὅταν ὁ ἀπελθών παρέδωσε «κανονικά» στόν νέο Πρωθυπουργό. Ὅπως εἶχα αἰσθανθεῖ ἄσχημα ὅταν ὁ προκάτοχος τοῦ ἀπελθόντος εἶχε ξεφύγει ἀπό τήν «κανονικότητα» καί εἶχε ἀφήσει τούς… κλητῆρες νά παραδώσουν τά «κλειδιά» τοῦ πρωθυπουργικοῦ γραφείου.
Φαίνεται ὅτι τό τέλος τῶν μνημονίων φέρνει τήν «κανονικότητα», πού τόσο μᾶς εἶχε λείψει. Καί πρῶτα ἀπό ὅλα φέρνει ἕναν –κατά τά φαινόμενα– νέο «δικομματισμό». Μέ ἰσχυρό πόλο, φυσικά, τήν Νέα Δημοκρατία, τήν παράταξη ἐκείνη ἡ ὁποία ὄχι μόνο ἄντεξε στό βάρος τῶν πρωτοφανῶν καταστάσεων τίς ὁποῖες ἀντιμετώπισε ἡ χώρα, ἀλλά ξαναστέκεται στά πόδια της καί κερδίζει μέ ἄνεση ὅλες τίς μάχες.
Κι αὐτό γιατί ἡ Νέα Δημοκρατία εἶναι ἕνα πολιτικό κόμμα τό ὁποῖο κτίσθηκε μέ θεμέλια κοινοβουλευτικά. Ὁ ἱδρυτής του, Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ἔδωσε στό δημιούργημά του μόνο κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά. Ἡ Νέα Δημοκρατία γεννήθηκε γιά τόν κοινοβουλευτισμό.
Σέ ἀντίθεση μέ ἄλλα κόμματα, τά ὁποῖα κυβέρνησαν ἀλλά ἀναδείχθηκαν μέσα ἀπό ἕναν ἄγουρο ἀκτιβισμό καί ἀνδρώθηκαν μέσα σέ μία θάλασσα λαϊκισμοῦ καί ὑποσχέσεων.
Ἡ Νέα Δημοκρατία εἶναι τό κόμμα πού συντήρησε ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀξίες καί τά στοιχεῖα τά ὁποῖα πρέπει νά χαρακτηρίζουν μία κοινοβουλευτική, πρωθυπουργική, δημοκρατία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ἡ χθεσινή ἐμφάνιση τοῦ νέου Πρωθυπουργοῦ καί (πολυνίκη) προέδρου τῆς ΝΔ εἶναι ὁ βατήρας γιά τήν ἐκκίνηση πρός τήν «κανονικότητα».
Δηλαδή γιά μία κοινωνία χωρίς «τσαμπουκᾶδες», μία κοινωνία χωρίς αὐτό τό περίεργο «ἄσυλο» τῆς ἀνομίας στά κτίρια τῶν Ἀνωτάτων Πνευματικῶν Ἱδρυμάτων, χωρίς καταστροφές τῆς δημόσιας καί τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας ἀπό «καλόπαιδα», μέ ἀνθρώπινες συνθῆκες ζωῆς καί ἐργασίας. Ἡ ἀναφορά τοῦ ἀπελθόντος Πρωθυπουργοῦ σέ «ἐντολή γιά μετασχηματισμό» τοῦ κόμματός του δείχνει ὅτι ἡ «κανονικότητα» εἶναι ἐπιθυμητή καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά. Καί εἶναι γιά τήν χώρα μιά καλή, πολύ καλή, εὐκαιρία νά ἀφήσει πίσω ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα πού ἔφεραν τήν κοινωνία κοντά στήν κατάρρευση.
Ἡ χθεσινή ὁρκωμοσία τοῦ Πρωθυπουργοῦ σηματοδοτεῖ ὅτι ἄρχισε ἡ ἐπιστροφή στό μέλλον! Καλοδεχούμενη!
