Ὅταν –γιά κάποιο θέμα– εἶπε ὁ Ζιάγκας στόν Ἀνδρέα «μά, πρόεδρε δέν ἔχουμε παρά μόνο δυό μέρες», ἐκεῖνος τόν κοίταξε καί τοῦ εἶπε. «Δυό μέρες στήν πολιτική εἶναι τεράστιος χρόνος!»…
Ἔχουμε, λοιπόν, μέχρι τίς ἐκλογές μιά ἑβδομάδα. Χρόνος τεράστιος ἀλλά καί μικρός! Τεράστιος γιά τήν πολιτική, λίγος γιά τήν πραγματικότητα. Κι αὐτό γιατί ἄλλαξαν ριζικά οἱ ἐποχές καί τά πράγματα. Ἄλλαξαν γιατί ἡ πολιτική πλέον παίζεται σέ ἄλλα ἐπίπεδα καί μακριά ἀπό τήν καθημερινή ἐπαφή μέ τόν πολίτη. Τώρα τό ἀποτέλεσμα προδιαγράφεται, σχηματοποιεῖται, ἀποτυπώνεται καί οἱ ἐκλογές –πλήν μεγάλου ἀπροόπτου– ἐπιβεβαιώνουν τήν πρόβλεψη.
Θυμᾶμαι τίς ἐκλογές τοῦ 1974. Ὅλοι περίμεναν νίκη τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, ἀλλά λίγοι εἶχαν προβλέψει τό ἱστορικό 53%. Στήν «Βραδυνή», ὅπου τότε ἐργαζόμουν, μόνο ὁ Τζώρτζης Ἀθανασιάδης μιλοῦσε γιά «πάνω ἀπό πενῆντα». Οἱ ἐπιτελεῖς προέβλεπαν μέν νίκη εὐρεῖα, ἀλλά τό «πενῆντα» ἦταν ἐκτός συζητήσεως…
Εἶναι βέβαιο ὅτι, ἄν τότε ὑπῆρχαν οἱ «ἐπικοινωνιολόγοι» καί οἱ «δημοσκοπήσεις», τά «γκάλοπ» ὅπως τά λέγαμε ἀργότερα, πιθανόν ὁ Καραμανλῆς νά ἔφτανε καί τό 60%, πιθανόν καί νά μήν ξεπερνοῦσε τό 45%! Ἀναλόγως τοῦ τί θά παρουσίαζαν οἱ «δημοσκόποι»…
Δέν ἀμφισβητῶ τήν νεοσύστατη ἐπιστήμη τῆς «ἐπικοινωνιολογίας», ἄν καί εἶναι τόσο εὐαίσθητη ὅσο καί ἡ σεισμολογία, ἀλλά νομίζω ὅτι οἱ ἐκλογές ἔχασαν τήν ὀμορφιά τους. Ὅπως ἀκριβῶς τήν ἔχασε καί ἡ ἐγκυμοσύνη. Τώρα οἱ γονεῖς γνωρίζουν ἀπό πολύ νωρίς τό φῦλο τοῦ παιδιοῦ καί δέν ὑπάρχει ἡ μαῖα πού θά βγεῖ τρέχοντας στόν διάδρομο γιά νά φωνάξει «εἶναι ἀγόρι!» ἤ «εἶναι κορίτσι!». Τώρα τό φῦλο εἶναι γνωστό καθώς καί ἡ ὑγεία τοῦ ἐμβρύου. Ἔτσι, χάθηκε καί ἡ γραφικότητα τῆς ρήσεως τοῦ Χαρίλαου Φλωράκη, πού ἤθελε τήν κάλπη «σάν τήν γκαστρωμένη γυναῖκα». Δυστυχῶς, τό «ὑπερηχογράφημα» τῶν δημοσκοπήσεων μᾶς τά χάλασε… Θυμᾶμαι, ἐπίσης, τίς ἐκλογές τοῦ 1977. Τότε πού ἐμφανίσθηκε ἡ Ἐθνική Παράταξις» καί ὁ Καραμανλῆς περιορίστηκε στό 42%, μέ τό κόμμα τῶν Σπ. Θεοτόκη- Στ. Στεφανόπουλου νά φτάνει τό 7%! Καί τότε, οἱ προβλέψεις δέν «ἔπεσαν μέσα» ἀλλά οὐδείς ἔδινε σημασία. Μετροῦσε ἡ κάλπη καί τά ψηφοδέλτια.
Τώρα ἔχουμε τά exit polls καί γνωρίζουμε ἀπό νωρίς τό ἀπόγευμα τί περίπου θά γίνει τό βράδυ! Περισσότερη ἀγωνία ἔχουμε γιά τό ἄν θά ἔρθει ἡ πίτσα πρίν ἀπό τά τελικά ἀποτελέσματα παρά γιά τό ποιός θά κερδίσει καί μέ ποιά ποσοστά!
Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι «πολύς» πολιτικά ὁ χρόνος τῆς μιᾶς ἑβδομάδας, ἔχουμε σχεδόν πλήρη τήν εἰκόνα τῶν ἀποτελεσμάτων. Ἡ Νέα Δημοκρατία θά εἶναι πρῶτο κόμμα καί –ἐκτός ἀπροόπτου– θά ἐξασφαλίσει καί αὐτοδυναμία, ἤτοι περισσότερες τῶν 150 ἑδρῶν. Καί μέχρι τήν Τετάρτη, τό πολύ Πέμπτη, ἴσως νά γνωρίζουμε καί τούς ἀκριβεῖς ἀριθμούς· μᾶς ἀρέσει ἤ ὄχι, αὐτή εἶναι πλέον ἡ πραγματικότητα. Πῆγε περίπατο ἡ «γκαστρωμένη» κάλπη, πῆγαν περίπατο τά μέντιουμ καί οἱ καφετζοῦδες. Τώρα μιλάει ἡ ἐπιστήμη. Καί ἡ κάλπη μᾶλλον ἀποκτᾶ τήν πραγματική σημασία τοῦ «κανονικοῦ» της ὀνόματος. «Ψηφοδόχος»!
