ΤΡΙΚΥΜΙΑ ἐν ποτηρίω. Καί μεταξύ τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης
Καί μεταξύ τοῦ κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου καί τῶν Μέσων Ἐνημέρωσης. Καί ὅλων μαζί. Ἡ θαλασσοταραχή ἄρχισε ὅταν ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀκούγοντας τίς συμβουλές τῶν θερμόαιμων πού βρίσκονται δίπλα του στήν Βουλή θεώρησε πώς ἀνακάλυψε τό αὐγό τοῦ Κολόμβου σέ μιά δήλωση τοῦ Στέλιου Πέτσα, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ αὔξηση τῶν περιπολιῶν στό Αἰγαῖο μπορεῖ νά ὁδηγήσει στατιστικά στήν πιθανότητα τραγικῶν συμβάντων. Δέν προσέθεσε βεβαίως πώς αὐτό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι στήν ἀπέναντι πλευρά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού χωρίς νά γνωρίζουν κολύμπι δείχνουν ἀποφασισμένοι νά πάρουν τό ρίσκο τῆς παράνομης εἰσόδου σέ μιά ξένη ἐπικράτεια. Ἀλλά, κατά βάση, τό νόημα ἦταν αὐτό.
Ὁ ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε πώς ἀνακάλυψε τό πολιτικό λαβράκι τοῦ αἰῶνα, παρερμήνευσε τήν δήλωση καί ἐπιτέθηκε στόν ἐκπρόσωπο, μέ τήν κατηγορία ὅτι «τώρα ἔχουμε λιγώτερες διασώσεις στό Αἰγαῖο καί περισσότερα τραγικά συμβάντα». Ἀνόητο. Ἐξ ἴσου ἀνόητη ἡ ἀντίδραση ὁρισμένων νεοδημοκρατῶν πού θεώρησαν ὅτι ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ταυτίζεται μέ τίς δηλώσεις τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Τσαβούσογλου. Γιά πολλά μπορεῖ νά κατηγορηθεῖ, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ δέν φθάνει. Μετρημένα κουκιά εἶναι ἡ ὑπόθεση. Ἀντί νά χανόμαστε στήν μετάφραση πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι τό δίλημμα εἶναι τό ἑξῆς: Θέλουμε αὔξηση τῶν περιπολιῶν, βελτίωση τῆς ἐπιτήρησης τῶν θαλάσσιων συνόρων μας καί μείωση τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν ἤ θέλουμε μείωση τῶν περιπολιῶν, χαλαρή φρούρηση τῶν συνόρων, αὔξηση τῶν ροῶν καί περισσότερες διασώσεις παράνομων μεταναστῶν; Τά σύνορά μας θά προστατεύουμε ἤ τούς μετανάστες; Νομίζω ἡ ἀπάντηση εἶναι καθαρή. Τά σύνορα. Προέχει ἡ αὔξηση τῶν περιπολιῶν καί ἡ μείωση τῶν ροῶν. Δέν εἶναι τό ἄγχος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας οἱ διασώσεις.
Ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση δυστυχῶς παρά τό 32% συνεχίζει νά πολιτεύεται ὡς 3% καί νά μικραίνει καθημερινά. Δίνει τήν ἐντύπωση ὅτι νοιάζεται ὑπερβολικά γιά τήν προστασία τῆς ζωῆς τῶν μεταναστῶν, ἀλλά δέν δίνει πεντάρα γιά τήν ζωή τῶν γηγενῶν. Κάθε φορά πού πνίγεται ἕνα παιδάκι στό Αἰγαῖο μέ εὐθύνη τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας, τῶν δουλεμπόρων της καί τῶν οἰκείων του, ἡ Ἑλληνική Ἀριστερά ἀθωώνει τούς δρᾶστες καί κατηγορεῖ τήν Ἑλληνική Δημοκρατία. Ἐνῶ δολοφόνοι εἶναι τό τουρκικό κράτος καί οἱ συνιστῶσες του. Μά, κάθε φορά πού ἐξ αἰτίας τοῦ μεταναστευτικοῦ προσβάλλεται μία ἀνθρώπινη ζωή στήν Ἑλλάδα, ἡ Ἀριστερά σηκώνει ἀδιάφορα τούς ὤμους. Δέν κόβουν εἰσιτήρια οἱ Ἕλληνες, νομίζει. Δέν ὑπάρχει τίποτε τό δραματικό στόν θάνατό τους καί πάντως ὄχι τόσο ὅσο στούς θανάτους τῶν καταπονημένων μεταναστῶν, θεωρεῖ. Καί ὅμως! Καί οἱ Ἕλληνες ἔχουν ψυχή! Ψυχή εἶχε καί ὁ Μανώλης Καντάρης, ὁ ὁποῖος ἔπεσε θῦμα κλοπῆς καί μαχαιρώθηκε θανάσιμα κάτω ἀπό τό σπίτι του ἀπό κάποιον ἀλλοδαπό πού ζοῦσε στήν Ἑλλάδα καί δέν σεβάστηκε τούς νόμους της. Ψυχή εἶχε καί ὁ Μιχάλης Ζαφειρόπουλος, ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε ἀπό συμμορία ξένων κακοποιῶν. Ψυχή καί ὁ ἑστιάτωρ τῆς Ὕδρας, πού δολοφονήθηκε πρό ἐτῶν ἀπό ἀλλοδαπούς μετανάστες. Ψυχή εἶχε καί ἡ Μυρτώ τῆς Πάρου, πού ἔμεινε παράλυτη ἀπό τά χέρια ἑνός ἄφρονος Πακιστανοῦ. Ψυχή ἔχουν καί οἱ ἀγρότες τῆς Χίου, τήν παραγωγή τῶν ὁποίων λεηλάτησαν μουσουλμάνοι μετανάστες.
Ἐάν, λοιπόν, ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐνδιαφέρεται γιά τήν κοινωνική συνοχή στήν Ἑλλάδα, τήν πολιτική ὁμαλότητα, τήν διατήρηση τῆς εὐρωπαϊκῆς ταυτότητας, ἄς πάψει νά κλαίει ἐπιλεκτικά. Μονομερῶς. Ἄς ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν προστασία τῶν συνόρων μας καί τήν ἀποτροπή τῆς ἀλλοίωσης τῆς ταυτότητας τῆς ἑλληνικῆς περιφέρειας καί τῶν ἀστικῶν κέντρων. Ἀδύνατον ἡ Ἑλλάς νά κουβαλήσει στίς πλάτες της τό μεταναστευτικό πρόβλημα τριῶν Ἠπείρων. Ἄν ἡ Ἀριστερά ἐνδιαφέρεται γιά τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς τῶν ὁποίων ἡ θρησκεία εἶναι γεμάτη ἀγάπη, ἀλληλεγγύη καί ἀνοχή, ἄς πάψει νά ἐνδιαφέρεται γιά τό Ἰσλάμ πού δέν εἶναι θρησκεία ἀλλά ὁλοκληρωτική ἰδεολογία κατά τῆς Δύσης.
Ποιός Πέτσας λοιπόν, ποιό ἀπομαγνητοφωνημένο κείμενο, ποιές γκάφες; Ἀστεία ἀντιπολίτευση! Στήν Δύση, σέ ἀντίθεση μέ τήν Ἀνατολή, ἡ ἀνθρώπινη ζωή ἔχει τήν ἴδια ἀξία εἴτε εἶσαι Ἕλληνας, εἴτε ἀλλοδαπός, εἴτε εἶσαι χριστιανός, εἴτε μουσουλμάνος. Καιρός ὁ ΣΥΡΙΖΑ νά ἀσχοληθεῖ καί μέ τούς Ἕλληνες λοιπόν. Ἄν συνεχίσει νά ἀσχολεῖται μέ τά φαντάσματα τῆς Ἀκροδεξιᾶς (τοῦ λείπει ἡ Χρυσή Αὐγή φαίνεται) καί μέ τίς δημόσιες σχέσεις τῶν ΜΚΟ, τό μόνο πού θά ἐπιτύχει εἶναι νά μικρύνει κι ἄλλο στήν ἀντιπολίτευση καί νά ἀποξενωθεῖ ἀπό τήν ἑλληνική κοινωνία. Γιά τό πρῶτο ἐλάχιστα ἐνδιαφερόμαστε. Ἄς πάρει ὅ,τι τοῦ ἀξίζει ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά πιάσει τόν σφυγμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Γιά τό δεύτερο ὅμως ἐπειδή εἶναι ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση τοῦ τόπου καί ἔχει εὐθύνες, ἐνδιαφερόμαστε. Ἀγαπητοί, μήν ἀσχολεῖστε μόνο μέ τόν Χασάν καί τόν Ἀχμέτ. Ἀσχοληθεῖτε μέ τόν Δημήτρη, τόν Γιάννη καί τήν Δέσποινα.
