Η ΡΩΣΣΙΑ ἀπέχει πολύ ἀπό τό νά εἶναι σήμερα πλανητική δύναμη. Τό ΑΕΠ της εἶναι ἐξαιρετικά πενιχρό γιά νά τῆς τό ἐπιτρέπει.
Ἡ οἰκονομία της «ρηχή». Εἶναι ὅμως περιφερειακή δύναμη. Γιά ὁτιδήποτε συμβαίνει στόν ἄξονα ἀπό τόν Καύκασο ἕως τήν Μέση Ἀνατολή «ἐρωτᾶται» ὑποχρεωτικῶς πλέον. Ἄν δέν ἀναμειγνύεται αὐτοβούλως ὅταν κρίνει πώς διακυβεύονται ζωτικά της συμφέροντα, βλέπε Βαλκάνια.
Ὁ νέος αὐτός ρόλος πού κατόρθωσε νά κερδίσει γιά τόν ἑαυτό της ἀπέχει (ἐπίσης) χιλιόμετρα ἰσχύος ἀπό τήν χώρα πού παρέλαβε ὁ Πούτιν στήν πρώτη του Προεδρία. Ἡ Ρωσσία ἐκείνη τήν ἐποχή ἦταν μία χώρα περίγελος τοῦ διεθνοῦς συστήματος. Ὁ Πρόεδρος Κλίντον χωρίς ἴχνος διπλωματικοῦ «τάκτ» γλεντοῦσε, περιγελοῦσε, ἀπαξίωνε τόν οἰνόφλυγα Πρόεδρο Γιέλτσιν ὁ ὁποῖος ἦταν ὁμόλογός του. Ὅταν ἀνέλαβε ὁ Πούτιν τήν ἡγεσία αὐτῆς τῆς Ρωσσίας ἡ χώρα τελοῦσε ὑπό Διεθνῆ Οἰκονομικό Ἔλεγχο. Τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο δάνειζε τήν τέως κραταιά ΕΣΣΔ καθώς ἐκείνη δέν εἶχε λεφτά νά πληρώσει μισθούς καί συντάξεις.
Στήν μακρά διαδρομή τοῦ χρόνου ὁ Πούτιν ἄρχισε σταδιακά νά βάζει ξανά τήν χώρα του στόν χάρτη. Μέ τούς δρόμους τῆς ἐνέργειας (Nord Stream) ἀπέκτησε εἰδικό βάρος. Μέ τό νέο ὁπλοστάσιο πού παρουσίασε στόν πόλεμο τῆς Συρίας (μαχητικά ἀεροπλάνα μέ ἀπεριόριστη δυνατότητα ἀνεφοδιασμοῦ στόν ἀέρα) ἔδωσε τήν ἰσχυρή ἐντύπωση ὅτι χτίζει μία νέα ὑπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη. Μέ τό Μουντιάλ τέλος ὑποδέχθηκε ὡς κανονικό δυτικό κράτος τρία ἑκατομμύρια τουρίστες καί ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος «καταρρίψαμε μύθους καί προκαταλήψεις».
Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἀνάληψης τῆς ἐξουσίας ὁ Ρῶσσος Πρόεδρος κατάλαβε ἐπίσης ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας τοῦ νέου κράτους καί γι’ αὐτό τήν ἐνέταξε στήν στρατηγική του. Ἡ περίοδος πού ἀκολούθησε δέν ὑπῆρξε βεβαίως ἀνέφελη. Ἀμερικανικές ΜΚΟ οἱ ὁποῖες ἀναμείχθηκαν ἀνοικτά στίς ρωσσικές ἐκλογικές ἀναμετρήσεις ἔκλεισαν μέ συγκεκριμένες καταγγελίες ἀνάλογες μέ αὐτές πού κάνουν οἱ ΗΠΑ σήμερα κατά τῆς Ρωσσίας. Ἡ Ρωσσία περικυκλώθηκε ἀπό τήν Δύση μέ τήν ἔνταξη ὅλων τῶν Βαλτικῶν Δημοκρατιῶν στό ΝΑΤΟ. Ὅσα ἔγιναν στήν Οὐκρανία καί τήν Γεωργία εἶχαν ὡς στόχο τήν ἀπομόνωση τοῦ Πούτιν στήν αὐλή του. Ἡ ἀπόπειρά του νά πατήσει πόδι στήν Μέση Ἀνατολή μέσω τοῦ ἀγωγοῦ South Stream πολεμήθηκε ἀκόμη καί μέ τήν πτώση κυβερνήσεων φιλικῶν πρός τά σχέδια αὐτά –συνέβη στήν Ἑλλάδα τό 2009.
Ἡ θητεία Πούτιν μέ ἀμιγῶς δυτικούς ὅρους δέν προσφέρεται βεβαίως γιά θαυμασμό. Δέν ὑπῆρξε οὔτε ἀποτελεῖ ἄγγελο δημοκρατίας. Ὡστόσο ἄν θυμηθοῦμε τήν στιγμή κατά τήν ὁποία δανείζεται ἀπό τό Ταμεῖο γιά νά πληρώνει μισθούς καί συντάξεις καί τήν συγκρίνουμε μέ τήν χθεσινή –νά κάθεται ἰσότιμος ἀπέναντι στόν Πρόεδρο Τράμπ– θά καταλάβουμε μέ ὅρους γεωπολιτικῆς (καί ὄχι δῆθεν συμπάθειας στό ξανθό γένος) πώς ἡ Ρωσσία διήνυσε τεράστια ἀπόσταση. Πώς τό τέλος τῆς ἱστορίας δέν ἐπῆλθε. Καί αὐτό ὀφείλουμε νά τό λαμβάνουμε ὑπ’ ὄψιν. Ὄχι ἐπειδή οἱ Ρῶσσοι εἶναι Ὀρθόδοξοι. Ὄχι ἐπειδή μᾶς στέλνουν τουρίστες. Ὄχι γιατί τάχα ταιριάζουν τά χνῶτα μας. Μά κυρίως –λόγοι ἐθνικοῦ συμφέροντος– γιατί ἔχει ἀλλάξει τό εἰδικό τους βάρος στήν ζυγαριά τοῦ νέου κόσμου.
Τό ἀκριβές: Ἡ νέα ἀμερικανική ἡγεσία θέλει νά τούς βάλει καί ἐκείνη ξανά πάνω στήν ζυγαριά στήν ὁποία οὕτως ἤ ἄλλως σκαρφάλωσαν μόνοι τους. Ὁ Τράμπ διαβάζει τούς ἀριθμούς καί θεωρεῖ νούμερο ἕναν κίνδυνο γιά τίς ΗΠΑ, τήν Κίνα, λόγω τῆς διακράτησης μεγάλου ὄγκου ἀμερικανικοῦ χρέους στό χαρτοφυλάκιό της. Ἐάν πράγματι κατά τήν διάρκεια τῆς θητείας του προχωρήσει ἡ προσέγγιση ΗΠΑ – Ρωσσίας καί ξεπεραστοῦν τά ἐμπόδια πού τοῦ ὀρθώνει τμῆμα τοῦ ἀμερικανικοῦ κατεστημένου, ἡ Ἑλλάς κινδυνεύει νά μείνει μετέωρη καί ἐκτεθειμένη μετά τίς τελευταῖες ἐξελίξεις. Οἱ τοπικοί αὐτοσχεδιασμοί τοῦ State Department καί οἱ ἀπαιτήσεις γιά ἀπελάσεις Ρώσσων θά συμβαδίζουν μέ τήν κεντρική πολιτική ἐπιλογή τοῦ Λευκοῦ Οἴκου; Ἁπλῶς διερωτώμεθα μεγαλόφωνα.
