ΓΡΑΦΩ σήμερα γιά τόν Τσίπρα, ὁ ὁποῖος εἶναι στά κάτω του, καί τοῦ φταῖνε ὅλα. Γράφω σήμερα γιά τόν Τσίπρα, ὁ ὁποῖος εἶναι πεσμένος στό ἔδαφος, πολιτικά τελειωμένος σέ αὐτή τήν φάση, ἐκτός ἐποχῆς.
Δέν τελειώσαμε μαζί του. Ἀντιθέτως. Τώρα ἀρχίζουμε. Ὁ βαρειά ἡττημένος Πρωθυπουργός ὑπηρέτησε μέ προσήλωση καί ὑπερβάλλοντα ζῆλο ἡρακλειδέος τήν πολιτική συγκεκριμένων «φιλελεύθερων» κέντρων τῶν ΗΠΑ, καί στό μέλλον –εἶναι πολύ μικρός ἀκόμη– θά ἐπιβραβευτεῖ ἀπό αὐτά, ἐμπράκτως. Τό πόσο νωρίς ἤ τό πόσο ἀργά, ἐξαρτᾶται ἀπό τή ΝΔ καί μόνον. Ἡ μακρά ἡγεμονία Ὀμπάμα, σέ συνδυασμό μέ τήν ἀνέλιξη τοῦ ἄγνωστου «ἀντισυστημικοῦ» ἐκτός τῶν παραδοσιακῶν κατεστημένων Ντόναλντ Τράμπ, ὁδήγησε τό πολιτικό μας προσωπικό στό νά ἐπενδύσει ὑπέρμετρα στό λόμπυ τῶν Δημοκρατικῶν τῶν ΗΠΑ. Ἕνα λόμπυ τό ὁποῖο εἶχε ἄκρες παντοῦ: στό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ πού εἶναι καθοριστικό γιά τίς ἐθνικές μας ὑποθέσεις, στά παραδοσιακά Μέσα Ἐνημέρωσης τῆς Δύσεως (Wall Street Journal, Financial Times, Bloomberg), στόν χρηματοπιστωτικό τομέα, στά Πανεπιστήμια (Harvard), στόν κόσμο τοῦ θεάματος.
Εἶχα προειδοποιήσει μεγάλη κυρία τῶν Ἀθηνῶν γιά τό ρίσκο τῆς ἐπένδυσής της στήν Χίλλαρυ Κλίντον, ἀλλά, ὡς συνήθως, δέν ἄκουγε. Παρά τό γεγονός ὅτι ἡ ἀποκλειστικότης τῆς ἀντιπροσώπευσης τοῦ Δημοκρατικοῦ λόμπυ ἀνῆκε στήν Ἑλλάδα στήν φιλελευθέρα δεξιά, ὁ Τσίπρας ἐκμεταλλευόμενος τίς τεκτονικές ἀλλαγές πού σημειώθηκαν στήν πατρίδα μας, τήν τελευταία δεκαετία τῆς κρίσης, κατάφερε καί «τρύπωσε» σέ αὐτό καί ἀνέλαβε τήν ἐκπλήρωση τῶν συμφερόντων του.
Μή νομίσετε πώς αὐτά περιορίζονται στήν ὑπογραφή τοῦ συμβολαίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας μέ τήν ExxonMobil, εἰκοσιτετράωρα πρίν ἀπό τίς ἐπικείμενες ἐκλογές. Ἤ μέ τήν μείζονα στρατηγική ἐξυπηρέτηση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Ἡ ὑπηρεσία πού προσέφερε ὁ κ. Τσίπρας καί τό κόμμα του στό «φιλελεύθερο» αὐτό λόμπυ τῶν ἐθνομηδενιστῶν, εἶναι κατά πολύ βαθύτερη. Τό κυριώτερο ἔργο πού ἀνέλαβε γιά χάρη τους εἶναι ἡ ἀποεθνικοποίηση τοῦ συστήματος Παιδείας. Δέν ἔχει σημασία πού ἀπέτυχε ἡ προσπάθειά του νά ἀλλάξει πλήρως τό περιεχόμενο τῶν σχολικῶν βιβλίων, ὥστε νά καταστεῖ ἐφικτός στόχος ἡ μείωση τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοεκτίμησης στό μέλλον, ζήτημα πού ἔθιξε ἀκροθιγῶς καί ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς στήν ὁμιλία του στήν Θεσσαλονίκη. Σημασία ἔχει πώς ἔπεσε ὁ σπόρος. Ὅτι, γιά νά χρησιμοποιήσω φράση διπλωμάτη, «κτίστηκε τό πλατύσκαλο». Ἡ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό φωτοτυπίες (σέ συνδυασμό μέ τήν συζήτηση περί χωρισμοῦ Κράτους – Ἐκκλησίας ὥστε νά συνηθίζουμε), ἡ ἀλλαγή τῆς ὕλης τῶν σχολικῶν βιβλίων μέ στόχο τήν ὑποβάθμιση τοῦ Βυζαντίου καί τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα, ἡ ἀπόπειρα περιορισμοῦ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ὁ νόμος γιά τήν ταυτότητα φύλου καί τά ὁμόφυλα ζευγάρια, ἀκόμη καί ἡ μετατροπή τῆς χώρας σέ Ἐλντοράντο καννάβεως, ἦταν κινήσεις προετοιμασίας ἐθνικοῦ ἀποχρωματισμοῦ. Ἦταν ἀτζέντα πού ἦρθε ἀπ’ ἔξω γιά νά ἐξυπηρετήσει τούς ἀπ’ ἔξω –εἴδαμε πῶς ἡ ἐξουδετερωμένη Ἐκκλησία σιώπησε γιά τό Σκοπιανό– καί δευτερευόντως τούς ἀπό «μέσα». Ἐκφράζονται ἤδη μέ ἀπαράδεκτα συνθήματα σέ πανώ πού κυκλοφοροῦν σέ πορεῖες ἐναντίον τῆς ἔννοιας τῆς πατρίδας. («Στό διάολο ἡ οἰκογένεια, στό διάολο ἡ πατρίς, ἡ Ἑλλάδα νά πεθάνει, νά ζήσουμε ἐμεῖς –gay pride.)
Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔδωσε ἐξετάσεις στούς μηδενιστές πού θέλουν τήν Ἑλλάδα χαλαρή συνοσπονδία εἰσόδου καί ἐξόδου μεταναστῶν –διαβάστε προσεκτικά καί τό πρόγραμμα τοῦ 2015 γιά τά ἀνοικτά σύνορα– καί, δυστυχῶς γιά ἐμᾶς, ἐπέτυχε. Τίς πέρασε. Μετά τόν ἐκσυγχρονισμό τοῦ Σημίτη εἶναι τό καλύτερο success story τοῦ διεθνοῦς συστήματος. Ὁ θρίαμβός του. Μέ τήν ἧττα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τό σύστημα αὐτό –ὅπως ἔκανε καί μέ τόν Γιῶργο Παπανδρέου– θά «παρκάρει» τόν ἀγωνιῶντα γιά παραπομπή σέ εἰδικό δικαστήριο Ἀλέξη (τό ἄφησε νά φανεῖ μέ τήν συνέντευξή του στό Open), σέ μιά ἀσφαλῆ γωνιά, καί θά ἀρχίσει τήν πίεση πρός τόν Κυριάκο Μητσοτάκη νά συνεχίσει στήν ἴδια ρότα. Φορώντας τήν φιλελεύθερη προβιά τους μάλιστα. Δέν εἶμαι καθόλου βέβαιος πώς ὁ Κυριάκος θά θελήσει νά διαδεχθεῖ τόν Τσίπρα στό θεάρεστο αὐτό ἔργο καί νά τούς κάνει τήν χάρη. Ὄχι μόνο γιατί ἡγεῖται πατριωτικοῦ συντηρητικοῦ κόμματος. Αὐτό θά μποροῦσε νά ξεπεραστεῖ. Ἔχει πολλά ταλέντα ἡ παράταξη πού μποροῦν νά πουλήσουν ὡς πατριωτισμό τήν ὑποχώρηση. Οὔτε βεβαίως διότι αὐτά τά κέντρα πού ἔχουν ἐπενδύσει μακροπρόθεσμα στόν Τσίπρα, μέ στόχο νά τόν γυρίσουν πίσω, θεωροῦν ἁπλῶς ἐναλλακτική λύση τόν Μητσοτάκη. Ὁ Κυριάκος δέν θά θελήσει, διότι, ἄν οἱ πηγές μου μέ ἔχουν βοηθήσει νά καταλάβω καλά τόν διεθνῆ περίγυρο, ἔχει συμφέρον ὡς πρωθυπουργός νά δεθεῖ στό ἅρμα τοῦ «ἔθνους-κράτους» ὑπό τόν Τράμπ. Τόν Τράμπ πού μόλις τώρα ἀπεμπλέκεται ἀπό τόν ἱστό τῆς ἀράχνης καί ἀρχίζει νά ἀσκεῖ πραγματική ἐξουσία στίς ΗΠΑ. Εἶναι θέμα στάθμισης. Πᾶς μέ αὐτούς πού ξέρεις, ἀλλά φαίνεται νά χάνουν στό παιχνίδι τῆς ἰσχύος στό ἐσωτερικό τῶν ΗΠΑ, ἤ πᾶς μέ αὐτόν πού ἀμφισβητήθηκε, πολεμήθηκε ἀπό τό βαθύ κράτος τῶν Δημοκρατικῶν, μά στό τέλος ἐπικράτησε καί νίκησε ὅλο τό κατεστημένο τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος;
Ἡ ἀπάντηση κατά τήν γνώμη μου εἶναι ἁπλή. Πᾶς μέ τόν ἰσχυρό πού διασφαλίζει πρωτίστως τό ἐθνικό καί δευτερευόντως τό ἰδεολογικό σου συμφέρον. Ὥς ἕνα βαθμό ἡ ἡγεμονία τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης στήν πατρίδα μας περνᾶ μέσα ἀπό τήν ὑπεράσπιση τῆς ἑλληνικότητας καί τήν σύναψη συμμαχιῶν μέ τά κέντρα ἐκεῖνα τῶν ΗΠΑ πού «ἐπιτρέπουν» τήν ἐπιβίωση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν μέσα στόν διεθνῆ καταμερισμό ἐργασίας. Βεβαίως, δέν εἶμαι ἠλίθιος γιά νά μήν βλέπω τό πρόβλημα. Τά κέντρα πού ἔχουν ὑποστηρίξει σθεναρά τόν Κυριάκο Μητσοτάκη στήν πορεία πρός τήν ἐξουσία καί τήν πρωθυπουργία συνδέονται κατά βάσιν μέ τό λόμπυ τῶν Δημοκρατικῶν. Ὡστόσο καί ὁ ἴδιος ὁ Μητσοτάκης εἶναι ἀρκετά ἔξυπνος γιά νά δεῖ τό κενό ἐκπροσώπησης τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος στήν Ἑλλάδα, μέ τό ὁποῖο ὁ πατέρας του εἶχε ἄριστες σχέσεις. Ἐν πάση περιπτώσει τό τελευταῖο πού θά ἤθελε εἶναι ἡ πολιτική νεκρανάσταση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα στό μέλλον.
