ΣΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ σημείωμα γιά τίς ἀφίσσες στό μετρό ἐπικεντρώσαμε τήν κριτική μας στήν φιλελεύθερη παράταξη…
…γιατί αὐτή μας ἐνδιαφέρει κυρίως. Ὄχι οἱ ἀντίπαλοί της. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ἀδιαφοροῦμε γιά τήν Ἀριστερά. Τοὐναντίον. Ἡ στάση της στήν συγκεκριμένη ὑπόθεση, ἰδωμένη μέ εὐρύτερα κριτήρια, ἀποτελεῖ ρεσιτάλ ὑποκρισίας, ψευδολογίας καί κυνισμοῦ. Τέσσερα ἦταν τά βασικά ἐπιχειρήματα πού ἀκούσαμε ἀπό ἐκπροσώπους της στά τηλεοπτικά πάνελ. Ὁ σεβασμός στόν δημόσιο χῶρο, τό πρῶτο. Ἡ πολιτεία πρέπει νά εἶναι ὁ ρυθμιστής τῆς διακίνησης ἀπόψεων στόν δημόσιο χῶρο. Ἐπίσης ὁ σεβασμός στό δικαίωμα κάθε προσωπικότητας νά διαχειρίζεται ὅπως ἐκείνη νομίζει τό σῶμα της, τό δεύτερο. Καί δύο ἀκόμη: α) Ἕνας ἄνδρας δέν μπορεῖ νά ὑποδεικνύει σέ μιά γυναίκα τί νά κάνει β) Τό περιεχόμενο τῆς ἀφίσσας ἦταν κατά τά ἑλληνικά Hoaxes ψευδές καί ἀντιεπιστημονικό. Ξεκινῶντας ἀπό τά τελευταῖα.
Λυποῦμαι πού δυσκολεύομαι νά ἀναγνωρίσω στά… Hoaxes ρόλο ρυθμιστοῦ τοῦ δημόσιου βίου, σέ αὐτόν τόν κόσμο ἀρνοῦμαι εἰλικρινῶς νά μπῶ. Ἀλλά ἀπό πότε τό περιεχόμενο μιᾶς ἀφίσσας κρίνεται μέ τρόπο ὀρθολογικό, μέ κριτήρια ἐπιστημονικά καί ἀντιεπιστημονικά; Μέ αὐτή τήν λογική πρέπει νά κατεβαίνουν οἱ ἀφίσσες Ἁγίων πού τοποθετοῦνται σέ τοίχους, ἀφοῦ ὡς γνωστόν εἶναι δογματικοί καί ὄχι ὀρθολογιστές. Μέ αὐτή τήν λογική πρέπει νά κατάσχονται τά φύλλα ἐφημερίδων πού ὑποστηρίζουν ὅτι γίνονται θαύματα. Ἐάν αὐτό εἶναι ἀντιεπιστημονικό… Δέν εἴμαστε μέ τά καλά μας, λέω ἐγώ!! Περιττό ἐπίσης νά τονίσω ὅτι ἡ ἄποψη πού λέει ὅτι ὁ ἄνδρας δέν ἔχει γνώμη ἐπί γυναικείων θεμάτων εἶναι βαθειά ρατσιστική, βαθειά συντηρητική καί βαθειά ὑποτιμητική. Καί γιά τούς ἄνδρες καί γιά τίς γυναῖκες. Γιά τίς γυναῖκες δε, τολμῶ νά πῶ καί ὑποτιμητική. Ἄκου «γυναικεῖα θέματα»! Ὅσο χλευαστικό ἀκούγεται τό «καλύτερα νά ἀσχολεῖστε μέ τό νά πλένετε πιάτα» ἄλλο τόσο εἶναι καί ὁ ὅρος «γυναικεῖα θέματα». Στό κυρίως μενού τώρα: Ἀριστερά καί δημόσιος χῶρος. Κατ’ ἀρχάς ὀφείλουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι κανείς δέν εἶναι ἰδιοκτήτης τοῦ δημοσίου χώρου γιά νά ἐπιβάλλει ἤ νά ἀποκαθηλώνει τίς ἀφίσσες τοῦ γούστου του. Καί κανείς δέν εἶναι δικτάτωρ τῆς μοναδικῆς σκέψης. Ἄποψη ἔχουν καί οἱ διπλανοί μας.
Σέ κάθε περίπτωση ὅμως ἡ προσέγγισή μας καί οἱ εὐαισθησίες ἑνός ἑκάστου γιά τόν δημόσιο χῶρο πρέπει νά ἐκφράζονται ἑνιαῖα. Δέ γίνεται νά χαλᾶς τόν κόσμο γιά μιά ἀφίσσα στόν δημόσιο χῶρο τοῦ μετρό καί νά τό «βουλώνεις» ὅταν πέφτουν τσιμεντόλιθοι κατά ἀστυνομικῶν ἀπό τόν δημόσιο χῶρο ἰδιοκτησίας Εὐαγγελισμοῦ στήν κατάληψη τῆς Ματρόζου καί τῆς Παναιτωλίου. Δέ γίνεται νά ὠρύεσαι γιά τόν δημόσιο χῶρο τοῦ μετρό, ἀλλά νά ἀνέχεσαι τήν ἀσχήμια τῶν λερῶν ζωγραφισμένων τοίχων τῶν ἑλληνικῶν ΑΕΙ, φαινόμενο πού δέν ἀπαντᾶται πουθενά στόν κόσμο, οὔτε στίς ἀνατολικές χῶρες. Δημόσιος χῶρος εἶναι καί αὐτός καί κάθε ζημία πού γίνεται πρέπει νά ἀποκαθίσταται. Δέ γίνεται νά σέ πιάνει ὁ πόνος γιά τόν δημόσιο χῶρο τοῦ μετρό καί νά μήν βγάζεις λέξη γιά τά ὁπλοστάσια, τό ἐμπόριο ναρκωτικῶν, καμμιά φορά καί τό ἐμπόριο ἀνθρώπων πού γίνεται στά ὑπόγεια τῶν καταλελειμμένων πανεπιστημίων. Δημόσιος χῶρος εἶναι καί αὐτά. Τό αὐτό ἰσχύει γιά τό Κοινοβούλιο, γιά τίς πρεσβεῖες, γιά δημόσια κτίρια πού γίνονται στόχος τῶν Ρουβικωναίων. Δημόσιος χῶρος εἶναι καί αὐτά. Ἡ Ἑλληνική Ἀριστερά ὀφείλει νά τό κατανοήσει λοιπόν. Δέν εἶναι χωράφι της ἡ δημόσια περιουσία γιά νά… –ἐπιτρέψτε μου τήν φράση– κάνει ὅ,τι τῆς γουστάρει καί λογαριασμό νά μήν δίνει. Ὁ δημόσιος χῶρος εἶναι ἰδιοκτησία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολό του. Καί πάντως ὄχι τῶν ἀτζέντηδων τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον. Ἐντυπωσιακό νά ἀκοῦς ἀπό ἀριστερά χείλη κήρυγμα ὑπέρ τοῦ σεβασμοῦ τῆς προσωπικότητας καί τῆς ἐλευθερίας αὐτοδιάθεσης τοῦ καθενός. Ἡ ἀριστερή ἰδεολογία δέν ἀγαπᾶ τό ἄτομο ἀλλά τό σύνολο. Γιά δεκαετίες ἦταν διαπρύσιος κῆρυξ ἑνός συστήματος πού βασιζόταν στήν κεντρική διεύθυνση τῆς κοινωνίας, μέσω τῆς ὁποίας τό κράτος παρενέβαινε ὠμά στίς ζωές τῶν πολιτῶν. Οὐδεμία σκέψη γιά ἀνάπτυξη ἐλεύθερης προσωπικότητας. Τό κράτος σοῦ ἔλεγε τί νά εἶσαι. Τό κράτος σέ διέτασσε. Τό κράτος ἀποφάσιζε γιά σένα. Καί βεβαίως τό κράτος παρακολουθοῦσε τίς ζωές τῶν ἄλλων. Τώρα πῶς ἀπό ἐκεῖ φθάσαμε σήμερα νά ἀκοῦμε μιά Ἀριστερά μέ ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς ἰδιωτικῆς προσωπικότητας μέ ἀφορμή μιά ἀφίσσα γιά τίς ἀμβλώσεις, τί νά ποῦμε! Ἐπιχείρημα ἐξ-αμβλωματικόν. Ἴσως τά ἀκοῦμε γιατί τά ἐπιτρέπει ἡ Δεξιά. Ἡ Δεξιά, πού μιά ζωή ζητᾶ συγγνώμη πού δέν εἶναι Ἀριστερά.
