Πέρα ἀπό τά κενά περιεχομένου
λόγια, ὁ κ. Ἀλέξης Τσίπρας
ἀντιπροσώπευε
γιά τή χώρα τό πιό
ὀπισθοδρομικό της πρόσωπο
ΟΣΟΙ θεωροῦν ὅτι ὁ κ. Ἀλέξης Τσίπρας δέν ἀκολούθησε ἀριστερή πολιτική, κάνουν μεγάλο λάθος. Μπορεῖ στήν οἰκονομία νά ἐφάρμοσε μέτρα πού ἐντάσσονται στή λογική τῆς μεικτῆς οἰκονομίας, πού κυριαρχεῖ στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, καί τά ὁποῖα ἀπό χρόνια θά ἔπρεπε νά εἶχαν ἐφαρμοστεῖ, πλήν ὅμως χωρίς αὐτή τήν ἐφαρμογή θά ἦταν ἀδύνατη ἡ παραμονή του στήν ἐξουσία. Ἔτσι, τά ὁριζόντια μέτρα πού τοῦ πρότειναν οἱ θεσμοί, ἀποτελοῦσαν προϋπόθεση γιά τήν παραμονή του στήν ἐξουσία, πρᾶγμα πού ἦταν μέγα ζητούμενο ἀπό τόν ἴδιο ἀλλά καί τούς ἀνθρώπους του. Πέρα ὅμως ἀπό τήν οἰκονομία, σέ ἀρκετούς ἄλλους ζωτικούς τομεῖς, «ἡ πρώτη φορά ἀριστερά» ἔδωσε ρέστα. Γιά παράδειγμα, ὁ κ. Κώστας Γαβρόγλου, στήν ἐποχή τῆς γνώσης καί τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, ὑπονόμευσε πλήρως τήν ἑλληνική παιδεία, ὄχι μόνον ξορκίζοντας τήν ἀριστεία ἀλλά διαλύοντας καί τήν ἐξειδικευμένη ἐργασία, ὅταν αὐτή ἀποτελεῖ κίνητρο γιά ἐπενδύσεις.
Πίσω ἀπό τίς ἀποφάσεις Γαβρόγλου, ὅμως, ὑπάρχει μιά λογική. Ἡ ἑλληνική κοινωνία δέν νοεῖται πιό μορφωμένη καί πιό ἐκπαιδευμένη ἀπό τούς ἡγέτες της. Γιά νά διαφεντεύεται ἀπό μετρίους, ἡ ἑλληνική κοινωνία πρέπει σέ μορφωτικό ἐπίπεδο νά εἶναι πιό κάτω ἀπό τό μέτριο. Γιά τά ὁλοκληρωτικά καί γενικά ἀντιδημοκρατικά καθεστῶτα, αὐτός εἶναι ὁ κανόνας. Δέν ἀνέχονται τήν ἐλεύθερη καί κριτική σκέψη. Δέν θέλουν ἀντίλογο οὔτε ἐλευθερία τῆς σκέψης.
Ἕνα δεύτερο «ἐπίτευγμα» τῆς «πρώτη φορά ἀριστερᾶς» εἶναι ἡ ἐπισημοποίηση τῆς ἀνομίας. Ἡ μετατροπή Ἀνωτάτων Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων σέ τεκέδες καί κέντρα βρωμιᾶς καί δυσωδίας εἶναι συνειδητή ἐπιλογή, πού ταιριάζει μέ τήν ὑποβάθμιση τῆς παιδείας.
Γιά τό σκυλολόι πού λυμαίνεται τά ΑΕΙ – ἀχούρια, ἡ μετατροπή τους σέ χώρους ἀποστροφῆς εἶναι ἔνδειξη «προόδου» καί ἀμφισβήτησης. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ τραμποῦκος πού παραμένει ἀγράμματος, τό κάνει γιατί ἀμφισβητεῖ τό σύστημα, ὁ… ἀνόητος.
Κατά κανόνα δέ, εἶναι πολύ ὑπερήφανος γι’ αὐτό.
Παράλληλα, λοιπόν, μέ τήν διάλυση τῆς παιδείας, τήν ἀναγωγή τῆς ἀλητείας σέ πράξη προόδου καί μέ τήν ἀνοχή ἀπέναντι στήν τρομοκρατία, ἡ κυβέρνηση δημιουργεῖ καί τίς προϋποθέσεις γιά τήν ἀνάπτυξη τοῦ πολιτικοῦ ἐγκλήματος στή χώρα. Δέν εἶναι διόλου τυχαῖο, ἔτσι, τό ὑψηλό ποσοστό ἀποδοχῆς πού ἔχει στόν χῶρο τῶν φυλακῶν καί πιθανῶς βέβαια στό εὐρύτερο πεδίο τῆς παρανομίας.
Δέν πρέπει, ἐπίσης, νά προκαλεῖ καμμίαν ἀπολύτως ἔκπληξη καί ἡ ἀντικοινοβουλευτική συμπεριφορά τοῦ κυβερνητικοῦ σχηματισμοῦ. Ἔτσι, ἡ παροῦσα Βουλή, διανύοντας τίς τελευταῖες ἡμέρες της, ὑφίσταται ἕναν ἄνευ προηγουμένου ἐξευτελισμό, μέ ἀπίθανες ρουσφετολογικές τροπολογίες τῆς τελευταίας στιγμῆς. Ὀρθῶς εἰπώθηκε, «ἡ ντροπή ντροπή δέν ἔχει». Εἶναι ἀπύθμενος ὁ αὐτο-εξευτελισμός, ἡ ἠθική καί πολιτική κατάπτωση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν βουλευτῶν του. Δυστυχῶς, γιά τά κοινοβουλευτικά μας ἤθη, ὁ ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει νά συμπεριφέρεται ὡς κανονική κυβέρνηση, ἐνῶ ἡ ἴδια κατέστησε τόν ἑαυτό της ὑπηρεσιακή. Κι ὅμως, δέν διστάζει νά λαμβάνει ἀντισυνταγματικές καί ἀντιθεσμικές ἀποφάσεις γιά τήν ἡγεσία τῆς Δικαιοσύνης. Ἡ κυβέρνηση θέλει νά ἐπιδείξει πυγμή, ἐνῶ βρίσκεται σέ πανικό καί πνέει τά λοίσθια. Γι’ αὐτό, στόν δρόμο πρός τίς ἐθνικές κάλπες καθόλου δέν πρέπει νά ἀποκλειστοῦν ἄλλες μεθοδεύσεις, ἀκόμη καί στημένα ἐπεισόδια «ἐθνικῆς κρίσης». Οἱ δυνατότητες ἐπανασυσπείρωσης, σέ ἕναν βαθμό, τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν πρέπει νά ὑποτιμηθοῦν. Ὅπως, βέβαια, δέν πρέπει νά ὑποτιμᾶται καί ἡ ἐξουσιολαγνεία ἀνθρώπων πού ἐντελῶς συγκυριακά καί τυχαῖα σέ κάποιο βαθμό βρέθηκαν σέ ὑπουργικούς θώκους καί ἄλλα ὀφίτσια. Ὅπως, βεβαίως, δέν πρέπει νά ὑποτιμηθεῖ καί ἡ κατάληψη τοῦ κράτους ἀπό χιλιάδες πραιτοριανούς, οἱ ὁποῖοι σέ κάποια φάση τῆς πορείας τῆς χώρας θά βρίσκονται σέ διατεταγμένη ὑπηρεσία, αὐτήν τῆς παρεμπόδισης ὁ ἑλληνικός λαός νά δεῖ πρός τό αὔριο.
Αὐτός εἶναι καί ὁ βαθύτερος λόγος τῆς ἀποφυγῆς πραγματοποίησης θεσμικῶν καί διαρθρωτικῶν μεταρρυθμίσεων ἱκανῶν νά προωθήσουν ἐπενδύσεις καί παιδεία. Προϋπόθεση… ἐπανακατάκτησης τῆς ἐξουσίας ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς σημερινῆς κυβέρνησης εἶναι μία Ἑλλάδα μηδενικῆς ἀνάπτυξης, ὑψηλῆς ἀνεργίας καί ἄθλιας παιδείας. Αὐτό εἶναι τό τρίπτυχο ἐξουσίας ὅλων αὐτῶν πού στήν οὐσία… μισοῦν καί ἀπεχθάνονται βαθύτατα τήν κοινωνία τῶν πολιτῶν, τήν ἐλευθερία, τή δημοκρατία καί τή δημιουργία. Στή σημερινή Ἑλλάδα, οἱ νέοι της καί κάθε ἐχέφρων πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας ἀπό ὅραμα καί εὐθύνη ἔχει ἀνάγκη, καί ὄχι ἀπό κηρύγματα διχόνοιας, συκοφαντίας καί ἀκατάσχετης ψευδολογίας. Ἀπό τέτοια ἔχουμε μπουχτίσει πλέον καί αὐτό εἶναι ὁρατό γιά ὅσους μποροῦν νά σκέπτονται.
*Ἐπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος
Ἕνωσης Εὐρωπαίων Δημοσιογράφων
[email protected]
