ΓΙΑ ΝΑ καταλάβω τί πραγματικά συμβαίνει μέ τίς τράπεζες ἀπευθύνθηκα, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, σέ ἕναν γκουρού τοῦ χώρου μέ μακρά πορεία ἐντός τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος.
Σέ ἕναν ἀληθινό insider, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἄριστα ἀπό μέσα, πολύ μέσα, τίς ἀσθένειες τῶν ἱδρυμάτων μας ἀλλά καί τά ἀντίδοτα γιά τήν ἀντιμετώπισή τους.
«Τά πράγματα εἶναι δύσκολα, ἀγαπητέ. Πολύ δύσκολα. Ἀνησυχῶ…» μοῦ ἐξομολογήθηκε. Μπῆκα ἀμέσως στό «ψητό». Ρώτησα τί πρέπει νά γίνει. Στήν οὐσία ζήτησα νά μάθω τί θέλουν οἱ τραπεζῖτες, τούς ὁποίους ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του γνωρίζει παλαιόθεν.
«Πρῶτον, πρέπει νά ἀλλάξει ὁ ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ταμείου Χρηματοπιστωτικῆς Σταθερότητας. Ὁ Αὐστριακός πού εἶναι ἐκεῖ δημιουργεῖ συνεχῶς προβλήματα. Περισσότερα δέν μπορῶ νά σοῦ πῶ, ἀλλά νά ξέρεις ἕνα πρᾶγμα: χρειαζόμαστε κάποιον πού νά βλέπει περισσότερο Ἑλλάδα» σχολίασε ὑπαινικτικά.
«Ἐννοεῖτε πώς ὅταν στό παρασκήνιο ἀσκοῦνται πιέσεις γιά τήν συγχώνευση τῆς Αlpha Bank μέ τήν Πειραιῶς, αὐτό σημαίνει πώς ὁ Αὐστριακός δέν βλέπει Ἑλλάδα;». Χαμογέλασε.
«Σωστή εἶναι ἡ πληροφορία πού ἔχεις, ἀλλά αὐτά τά πράγματα, οἱ συγχωνεύσεις, δέν γίνονται. Δέν τό ἐπιτρέπει καί ἡ κουλτούρα τῆς Alpha Bank, ξέρετε! Θυμηθεῖτε: Ἐθνική, Eurobank, κανένας γάμος δέν εὐδοκίμησε»…
«Ἄν καί δέν καταλαβαίνω γιατί θά σωθοῦν οἱ τράπεζες ἄν φύγει ὁ Αὐστριακός, τό κρατῶ. Τί ἄλλο πρέπει νά γίνει;» συνέχισα διαπορῶν.
«Ὑπάρχει ἕνας ἄγραφος νόμος στίς τράπεζες: αὐτός πού χορηγεῖ ἕνα δάνειο δέν μπορεῖ καί νά τό διαγράψει. Φοβᾶται τίς ποινικές εὐθύνες. Πρέπει νά βρεθεῖ ἕνα σχῆμα, ἄς τό ὀνομάσουν ὅπως θέλουν, γιά νά μεταφερθοῦν ἐκεῖ τά “κόκκινα” δάνεια καί νά ἀπαλλαγοῦν οἱ ἰσολογισμοί τῶν τραπεζῶν ἀπό δαῦτα. Ὅσο τά “κόκκινα” δάνεια παραμένουν στά χαρτοφυλάκια τῶν τραπεζῶν αὐτές θά δυσκολευτοῦν νά δοῦν ἄσπρη μέρα» εἶπε καί ἀσταμάτητος πρόσθεσε: «Νομικό σχῆμα ὑπάρχει. Τό πρότυπο ἀνήκει στίς ΗΠΑ πού ἡ FED τό 1996 ἐπέτρεψε τήν μετακίνηση δανείων ἀπό τήν τράπεζα (δέν συγκράτησα ὄνομα) στήν τράπεζα (πάλι δέν συγκράτησα ὄνομα) ἡ ὁποία ἀνέλαβε τίς ρευστοποιήσεις δανείων».
Ἄκουγα προσεκτικά τόν συνομιλητή μου μέσα μου ἤδη εἶχαν ἀρχίσει νά ἀνάβουν ὁρισμένα «λαμπάκια» ἀλλά περίμενα πρῶτα νά καταλήξει. Νά μοῦ δώσει τήν χαριστική βολή. Ἤμουν σίγουρος ὅτι θά μοῦ τήν δώσει! «Ξέρεις, πρέπει νά συμβεῖ καί κάτι ἀκόμη γιά νά ἠρεμήσουν οἱ τράπεζες: νά φύγουν οἱ εἰσαγγελεῖς πού ἔχουν ἐγκατασταθεῖ στό ἐσωτερικό τους γιά νά ἐλέγξουν τά δάνεια τῶν κομμάτων. Ἤδη ἔχουν κληθεῖ νά καταθέσουν στήν Δικαιοσύνη καμμιά πενηνταριά στελέχη τραπεζῶν. Νομίζεις ὅτι ὁ θόρυβος μέ τήν Δικαιοσύνη κάνει καλό στήν φήμη τῶν τραπεζῶν στίς ἀγορές;».
Ἄκουσα μέ προσοχή τά ἐπιχειρήματα τοῦ insider πού ἀντηχοῦσαν μέσα ἀπό τήν κοιλιά τοῦ κήτους. «Πολύ ἐνδιαφέροντα αὐτά πού μοῦ λέτε, ἀλλά ὑπάρχει ἕνα ἐρώτημα. Τά ἐπιχειρηματικά δάνεια τῆς διαπλοκῆς ἀνέρχονται σχεδόν στό 1/3 τῶν “κόκκινων” δανείων. Οἱ τράπεζες καί οἱ κυβερνήσεις πιέζονται ἀπό τήν κακιά τρόικα τά τελευταῖα ὀκτώ χρόνια νά ἀρχίσουν νά πληρώνουν οἱ μεγάλοι ὀφειλέτες ἐπί ποινῆ ἀπώλειας τοῦ πακέτου τῶν μετοχῶν τῶν ἑταιρειῶν τους, ἄν συνεχίσουν νά βρίσκονται σέ καθυστέρηση. Τμῆμα τῆς ἐλίτ μας δυστυχῶς ἔκλεψε ὑπό μορφή δανείου τίς καταθέσεις τοῦ κοσμάκη, τίς ἐνθυλάκωσε σέ προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς στήν Ἑλβετία, δέν ἔκανε μισή ἐπένδυση, καί τώρα πού δηλώνει πώς δέν μπορεῖ νά πληρώσει ἔχει ἀπαίτηση νά τῆς διαγραφοῦν τά δάνεια εἰς βάρος τῶν ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων φορολογουμένων. Γι’ αὐτά δέ νομίζω νά φταίει ὁ Αὐστριακός, οἱ εἰσαγγελεῖς πού πᾶνε στίς τράπεζες, οἱ ἀγορές. Γι’ αὐτό φταῖνε συγκεκριμένες διοικήσεις πού χαρίστηκαν στούς ἐπώνυμους μπαταξῆδες μέ ρυθμίσεις σκάνδαλο, ἔτσι;» ξέσπασα ἐνοχλημένος. Ὁ insider ψέλλισε πώς ἔχω δίκιο καί ἀναφέρθηκε σέ κάποια πρωτοβουλία τῆς Ἕνωσης Ἑλληνικῶν Τραπεζῶν γιά τά ὀγδόντα σημαντικότερα δάνεια ἐπιχειρηματιῶν πού βρίσκονται σέ καθυστέρηση. Ὅσα ξέρω ὅτι ἔχουν γίνει, ξέρετε καί ἐσεῖς. Ἐλάχιστα!
Συμπέρασμα ἀπό τήν συζήτηση μέ τόν insider: τό πρόβλημα τῶν τραπεζῶν μας ἐκτός ὅλων ὅσα γνωρίζουμε εἶναι ἡ μάχη ἐξουσίας γιά τόν ἔλεγχο τῆς οἰκονομίας. Αὐτοῦ πού ἀπέμεινε ἐν πάση περιπτώσει. Οἱ ξένοι θέλουν νά διαχειριστοῦν τά «κόκκινα» δάνεια γιά νά ἀλλάξουν χέρια οἱ ἐπιχειρήσεις τῶν μπαταξήδων τῆς ἑλληνικῆς ἐλίτ ἀλλά καί γιά νά ἐπιβάλουν νέες συγχωνεύσεις. Ἄν συμβεῖ αὐτό, ἀνοίγει χῶρος γιά νέους παῖκτες ἀπό τό ἐξωτερικό. Οἱ Ἕλληνες τραπεζῖτες πάλι πασχίζουν νά μήν χάσουν τίς ἐπιχειρήσεις τους μέ πλειστηριασμούς οἱ παλαιοί καλοί πελάτες τους μέ τούς ὁποίους ἐπιχειρηματικά ἔχουν «αἱμομεικτικές σχέσεις». Προσπαθοῦν νά πετάξουν τά «σαπάκια» ἀπό τούς ἰσολογισμούς τους καί βεβαίως παλεύουν γιά νά μήν συρρικνωθεῖ περαιτέρω ὁ ἑλληνικός τραπεζικός τομέας. Αὐτό σημαίνει τό «χρειαζόμαστε κάποιον πού νά βλέπει περισσότερο Ἑλλάδα».
Ὅσο αὐτή ἡ μάχη θά διεξάγεται ὑπό τό φῶς τῶν προβολέων, θά ἔχει ἐπίπτωση στήν διεθνῆ εἰκόνα τῆς χώρας. Στήν πραγματικότητα τό πρόβλημα πού ἔχουμε νά λύσουμε δέν εἶναι τραπεζικό. Εἶναι πρόβλημα διαφθορᾶς. Κάποιοι δέν θέλουν νά πληρώσουν τά δάνειά τους, ἀλλά καί δέν θέλουν νά χάσουν τίς ἐπιχειρήσεις τους. Κάποιοι ἄλλοι δέν θέλουν νά χάσουν τίς τράπεζές τους. Γιά νά πετύχουν τόν στόχο τους δέν διστάζουν νά μετατρέψουν τό προσωπικό τους πρόβλημα σέ πρόβλημα τῆς χώρας. Φιλελεύθερα πράγματα.
