ΠΡΙΝ ἀπό τρεῖς περίπου δεκαετίες ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς εἶχε δηλώσει ὅτι «ἡ χώρα ἔχει μεταβληθεῖ σέ ἕνα ἀπέραντο φρενοκομεῖο»!
Καί εἶχε, ὡς συνήθως, δίκιο. Τά συμπτώματα φρενοβλάβειας ἔκτοτε συνεχίσθηκαν, καί ἐπί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ἐντάθηκαν καί ἔφθασαν σέ βαθμό σχιζοφρένειας! Πῶς ἀλλιῶς νά ἐξηγήσει κανείς τό γεγονός ὅτι οἱ πρώην Κνίτες καί πυριφλεγεῖς κατήγοροι τῶν Ἀμερικανῶν ὡς «φονιάδων τῶν λαῶν» ἀναδείχθηκαν ὡς ἡ πλέον ἀμερικανόδουλη κυβέρνηση («τό κανίς τοῦ Τραμπ», κατά τήν ἔκφραση τῆς πρώην Προέδρου τῆς Βουλῆς) τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, παρ’ ὅλα αὐτά δέν διστάζουν νά μετέχουν στήν πορεία – παρωδία πρός τήν πρεσβεία τῆς «φίλης» πλέον καί «ἀνιδιοτελοῦς συμμάχου Ἀμερικῆς», κατηγορώντας ὅσους τούς ἀποδοκιμάζουν ὡς «φασιστοειδῆ»; Πάλι καλά πού δέν κατηγόρησαν τούς μέχρι πρό τινος συνοδοιπόρους τους ὡς «ἀκραῖα νεοφιλελεύθερους»!
Δέν εἶναι, ὅμως, μόνον ἡ ἀπόλυτη διπροσωπία καί ὁ τυχοδιωκτισμός τοῦ Σύριζα πού προκαλοῦν ὀργή. Ἡ χώρα ἐκτός ἀπό ἀπέραντο φρενοκομεῖο καθίσταται καί ἀπέραντο φτωχοκομεῖο, παρά τά κυβερνητικά φληναφήματα περί τέλους τῶν μνημονίων καί ἐπιστροφῆς στήν κανονικότητα. Μερικά οἰκονομικά στοιχεῖα εἶναι χαρακτηριστικά: στό τέλος τοῦ 2013 οἱ ληξιπρόθεσμες ὀφειλές πρός τήν ἐφορία ἦταν 53,01 δισ. εὐρώ, ἐνῶ τόν Σεπτέμβριο 2018 ἀνῆλθαν σέ 103,1 δισ. εὐρώ, δηλ. ὑπερδιπλασιάσθηκαν! Στό ἴδιο χρονικό σημεῖο οἱ ὀφειλέτες τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου ἀνῆλθαν στό ὕψος-ρεκόρ τῶν 4.312.395 ἀτόμων. Οἱ ἠλεκτρονικές κατασχέσεις (σύμφωνα μέ τήν ἔκθεση τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη) ἀπό 650.000 τό 2015 ἔφθασαν σέ 1.700.000 τό 2017. Κατά τήν ἴδια περίοδο ἡ ἀνταγωνιστικότητα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἐπιδεινώνεται σταθερά. Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας Doing Business, ἡ Ἑλλάδα, ὡς πρός τήν συνολική ἀξιολόγηση τῆς ἀνταγωνιστικότητας τῆς οἰκονομίας της, τό 2016 κατεῖχε τήν 61η θέση μεταξύ 190 χωρῶν, τό 2017 κατῆλθε στήν 67η θέση καί τό 2018 ὑποχώρησε περαιτέρω στήν 72η θέση.
Κεντρική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κακοδαιμονίας τῆς χώρας εἶναι ἡ ὑπερφορολόγηση πρός δημιουργία δημοσιονομικῶν πλεονασμάτων, διπλάσιων τῶν ἐπιβαλλόμενων ἀπό τούς δανειστές, γιά νά δημιουργηθεῖ ἡ δυνατότητα παροχῆς ἐπιδομάτων φτώχειας ἀπό τό φιλεύσπλαχνο, «κοινωνικό» (διάβαζε, «πελατειακό») κράτος. Εἶναι τό πλεόνασμα γιά τό ὁποῖο ὁ κ. Τσίπρας τόν Μάρτιο 2014 ἔλεγε ὅτι «… σέ αὐτό κρύβονται ὅλες οἱ συμφορές, ὅλη ἡ σήψη, ὅλη ἡ ἀπάτη τῆς σημερινῆς πολιτικῆς. Σέ αὐτό κρύβεται τό δρᾶμα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἡ καταστροφή νοικοκυριῶν καί ἐπιχειρήσεων, οἱ λιποθυμίες παιδιῶν ἀπό ἀσιτία στά σχολεῖα, τά ἑκατομμύρια τῶν ἀνέργων, ἡ ζωή ἐν τάφω στά νοσοκομεῖα, στά ψυχιατρεῖα καί στά ἄσυλα ἀνιάτων, οἱ παγωμένες νύχτες καί μέρες χιλιάδων καί χιλιάδων συνταξιούχων». Τήν ἴδια ἐποχή προσέθετε ὅτι «ἀπό τή μία ἁρπάζουν τό ψωμί ἀπό τό τραπέζι ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί ἀπό τήν ἄλλη τούς πετοῦν κάποια ψίχουλα, γιά νά ἐξαγοράσουν τήν στήριξή τους… Ἄν αὐτό δέν εἶναι ὁ ἀπόλυτος ξεπεσμός, τότε οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τό νόημά τους. Πρόκειται γιά μία πράξη βαθιά ἀνήθικη, πού δείχνει τόν φόβο τους μπροστά στίς κάλπες».
Τότε τά ἔλεγε, ὁμολογουμένως, γλαφυρά. Σήμερα, ὅμως, ὁ ἴδιος καί οἱ σύντροφοί του μᾶς ὠθοῦν βαθύτερα ἐντός τοῦ φρενοκομείου καί ἐν ταὑτῶ φτωχοκομείου.
*Νομικός – Οἰκονομολόγος
