ΣΤΗΝ ΝΔ τό πιστεύουν, ἀλλά δέν τό ὁμολογοῦν. Δέν εἶναι ἡ δημόσια τηλεόραση τό ὑπ’ ἀριθμόν ἕνα ἐπικοινωνιακό πρόβλημά τους στό δρόμο πρός τίς ἐκλογές.
Ἀλλά ἀξιοποιοῦν τήν κρίση στίς σχέσεις τους μέ τήν ΕΡΤ, προκειμένου νά ἐκτονώσουν τήν ὀργή τους γιά ἄλλα πράγματα πού τούς ἀπασχολοῦν ἀλλά καί γιά νά στείλουν μηνύματα πρός ἄλλες μηντιακές δυνάμεις. Ὁ καιρός πού τά κρατικά μέσα ἐνημέρωσης ἔκριναν ἐκλογές λόγω τοῦ μονοπωλιακοῦ τους χαρακτῆρα ἔχει ἄλλωστε παρέλθει πρό πολλοῦ, μετά τήν λειτουργία τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης τό 1989. Γιά αὐτό καί ἡ ἀντίδραση τῆς ἡγεσίας τῆς ΝΔ ἀπέναντι στά ἀτυχῆ σχόλια πού διατυπώθηκαν ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά (θεωρεῖται ὅτι) ἔλαβε ἀσύμμετρα χαρακτηριστικά.
Τό βασικό πρόβλημα πού θεωρεῖ ὅτι ἔχει αὐτή τήν στιγμή τό κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές εἶναι ἡ μεταβολή τῶν συσχετισμῶν στήν ἰδιωτική τηλεόραση. Ὁ ἠπιότερος τρόπος μέ τόν ὁποῖο νομίζει πώς ἀντιμετωπίζουν οἱ μηντιάρχες τόν Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα. Δέν συνέβαινε αὐτό στό παρελθόν καί στίς κλειστές συζητήσεις τοῦ ἐπιτελείου τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη· ἐπισημαίνεται αὐτό μέ ἔνταση.
Ἄν θελήσουμε νά δοῦμε κάπως πιό προσεκτικά τήν μετα-μνημονιακή εἰκόνα τῶν Μέσων στήν πατρίδα μας, θά διαπιστώσουμε τά ἑξῆς. Πρῶτον, ἔχει ἀποβληθεῖ ἡ πολιτική ἀπό τίς ζῶνες ὑψηλῆς τηλεθέασης. Δημοφιλεῖς βραδυνές ἐκπομπές πού παρουσίαζαν κορυφαῖοι δημοσιογράφοι ὅπως ὁ Νῖκος Χατζηνικολάου καί ὁ Ἀλέξης Παπαχελᾶς («Στόν Ἑνικό», «Οἱ Φάκελοι») δέν προβάλλονται πλέον. Τά προγράμματα ἔχουν καταληφθεῖ ἀπό ἐκπομπές πού ἀφαιροῦν ἀπό τό μεγάλο κοινό κάθε κριτική ἱκανότητα σκέψης. Στήν prime time κυριαρχοῦν (ὅπως τό 1999, τήν ἐποχή τοῦ χρηματιστηρίου) μοντέλα, τραγουδιστές, κομπλεξικοί κριτές πού ἐξευτελίζουν νέα παιδιά πού ξεγυμνώνονται μπροστά τους, γραμμωμένοι κοιλιακοί πεινασμένων παικτῶν ρηάλιτυ, ἄνδρες πού ὑποβάλλονται στόν ἐξευτελισμό νά τρέχουν στά πλατό φορώντας γυναικεῖες γόβες.
Κάτω ἀπό τίς γραμμές περνοῦν μηνύματα γιά τήν ὑπεροχή τοῦ τουρκικοῦ ἔθνους. Ποῦ καιρός γιά πολιτική; Ἡ ὑποτιθέμενη πλάκα καί ψυχαγωγία ἐκτοπίζουν τήν ἄποψη. Τό πρωί, μόνον, ἔχουν ἀπομείνει ἕνας Παπαδάκης καί ἕνας Οἰκονόμου νά δίνουν τήν μάχη τῆς ἐνημέρωσης ἀπό τήν σκοπιά τους. Τά δελτία εἰδήσεων δέν ἔχουν παράθυρα πλέον, εἶναι ἐλάχιστα παρεμβατικά, τό ἔγκλημα προτάσσεται τῆς οἰκονομίας, τό celebrity τῆς πολιτικῆς. Ἀλλά καί στήν παρουσίαση τῆς πολιτικῆς δραστηριότητας ἡ ἀντιμετώπιση πού ἔχει ἡ ΝΔ εἶναι, πλήν ἑνός σταθμοῦ, κατώτερη τῶν προσδοκιῶν τῆς ἡγεσίας της. Σταθμοί φιλελεύθεροι ἀπό τῆς ἱδρύσεώς τους, παίζουν 70-30 ΣΥΡΙΖΑ. Ἄλλοι, 80-20.
Πρόκειται γιά συμπεράσματα τοῦ ἐπιτελείου τοῦ Κυριάκου πού ἐνοχλεῖται μέν ἀπό αὐτές τίς συμπεριφορές, ἀλλά ἀποφεύγει νά ἀνοίξει πόλεμο μέ τούς μηντιάρχες! Ἡ ΕΡΤ πού ἐν πάση περιπτώσει μεταδίδει τήν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, τίς παρελάσεις, τίς ἐκδηλώσεις παραδοσιακῆς μουσικῆς καί ἔχει συνεχῶς ἐνημερωτικές ἐκπομπές (μέ τίς ὅποιες ἀτέλειες), εἶναι πιό εὔκολος στόχος. Πιό βολικός. Δέν εἶναι ὅμως τό βασικό πρόβλημα. Θά ἐπισημάνω κάτι: οὔτε κερδίζει κανείς ὅταν ἔχει τά Μέσα μαζί του οὔτε χάνει ἄν ἔχει τά Μέσα ἐναντίον του. Ὁ Καραμανλῆς 13 χρόνια στήν ἡγεσία τῆς ΝΔ τά εἶχε σταθερά ἀπέναντί του, καί ὅμως κέρδισε δύο φορές ἐκλογές. Ὁ Τσίπρας τά εἶχε στό σύνολό τους ἐναντίον του στό δημοψήφισμα καί ὅμως κέρδισε μέ 60%. Τί καί ἄν (θεωρεῖται ὅτι) τά ἔχει σήμερα μαζί του; Μειώνεται ὁ ἐκνευρισμός του γιατί ἔζησε μέσα σέ διαρκῆ πίεση ἐπί 4 χρόνια, ἀλλά σταδιακά γίνεται «ἕνα» μέ τό σύστημα. Οἱ σταθμοί δέν τόν στηρίζουν ἐπειδή τόν ἀγαποῦν –γεωπολιτικοί εἶναι οἱ λόγοι τῆς ἀλλαγῆς τῆς στάσης τους.
Θεωρῶ λοιπόν ὅτι ἡ ἡγεσία τῆς ΝΔ πρέπει νά ὑπερβεῖ τήν σκέψη ὅτι ἡ διαιτησία σφυρίζει ὑπέρ ΣΥΡΙΖΑ καί νά δώσει τήν μάχη σπίτι-σπίτι. Πόρτα-πόρτα. …Παράθυρο-παράθυρο. Ἄν καταφέρει νά πείσει, δέν ἔχει ἀνάγκη κανέναν τηλεοπτικό ἄμβωνα. Πολιτική χωρίς μεσάζοντες εἶναι τό στοίχημα, Πρόεδρε.
