Οὐδόλως μέ ἐξέπληξε ἡ ἐξέλιξη μέ τούς «ὀκτώ» τῆς ὑποθέσεως «Ριχάρδος».
Ὄχι πώς εἶναι «καθαροί». Ἀποκλείεται νά εἶσαι καθαρός (τουλάχιστον στήν συνείδηση), ὅταν ἐνεργεῖς ὡς μαυραγορίτης τῆς Κατοχῆς καί σουφρώνεις (νομίμως, δέν λέω) τά χρυσαφικά τοῦ κοσμάκη, ὁ ὁποῖος ὑφίσταται τίς συνέπειες τῆς κακοδιοικήσεως ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι παραχωροῦν τίς ἄδειες στούς κάθε λογῆς «Ριχάρδους»…
Μπορῶ νά πῶ ὅτι μέ ἐξέπληξε εὐχαρίστως ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνακριτικῶν ἀρχῶν, οἱ ὁποῖες ἔσπευσαν νά συμμορφωθοῦν πρός τό γράμμα τοῦ Νόμου (τόν ὁποῖον ἔχουν συντάξει, συζητήσει καί ψηφίσει ἐκεῖνοι πού δίνουν τίς ἄδειες στούς «Ριχάρδους») καί ἀποφάσισαν νά παρέμβουν ὡς πρός τήν (νομική, βεβαίως) πλάνη. Θά ἤθελα νά πῶ, ὅμως, στούς ἐν λόγω θεράποντες τῆς Δικαιοσύνης, ὅτι δέν τούς βλέπω καλά εἰς τό μέλλον! Μέ τήν ἀπόφασή τους «κακοκαρδίζουν» τούς πολιτικούς (μεταξύ τῶν ὁποίων ὑπάρχει ἀλληλεγγύη) καί τό μέλλον τους ἀναμένεται ἄδηλον…
Ἀντιθέτως, ἔχω δεῖ (καί ἀπό πολύ κοντά) ἄλλους θεράποντες νά καταστρέφουν ἀνθρώπους, ἀποφασίζοντας προφυλακίσεις γιά λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, κατ’ ἄλλους «κατόπιν συνεννοήσεως» (δέν τό πιστεύω!), κατ’ ἄλλους δέ ἐπηρεασμένοι ἀπό τόν θόρυβο τόν ὁποῖον δημιουργοῦν ξεγάνωτοι τενεκέδες τοῦ Τύπου καί τῆς πολιτικῆς, χῶροι στούς ὁποίους ὁ τενεκές θεωρεῖται ἀξιόπιστος…
Βγαίνει, ἄς ποῦμε, ὁ χυδαῖος «κράχτης» τοῦ κόμματος καί ἀποκαλύπτει «σκάνδαλο». Καί, ἐπειδή ἡ κυβέρνηση δέν ἔχει κάνει τά «κέφια» τῶν ὀλιγαρχῶν τοῦ Τύπου (νά πιστώσουμε στήν παροῦσα κυβέρνηση τήν ἐξαφάνισή τους, παρακαλῶ, ἄν καί ἀπέμειναν κάτι ἀπολειφάδια), ἀρχίζει μία ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση τῶν ἐξωνημένων ΜΜΕ κατά τῆς κυβερνήσεως καί ἄνθρωποι σύρονται σέ ἀνακριτικά γραφεῖα ἤ καταστρέφονται χωρίς νά ὑπάρχει οὔτε ἕνα στοιχεῖο εἰς βάρος τους! Καί, φυσικά, ἀθωώνονται στό ἀκροατήριο ἀλλά, μέχρι νά ἔλθει ἐκείνη ἡ ὥρα, ἔχουν (ἄν ἔχουν ἐπιζήσει) πληρώσει βαρύτατο τίμημα, «γιά νά κάνουν οἱ πολιτικοί τό κομμάτι τους»!
Δέν θέλω νά πῶ ὅτι ἡ περίπτωση τῶν «Ριχάρδων» εἶναι παρόμοια μέ ἐκεῖνες, τίς γνωστές, πού ἔγιναν «θέμα» καί ἐν συνεχεία κατέρρευσαν στά ἀκροατήρια. Εἶναι, ὅμως, μία ἀκόμη ὑπόθεση γιά τήν ὁποία ἔγινε σαματᾶς μεγάλος καί (μέσα σέ ἐλάχιστες ὧρες) τό κατηγορητήριο (δέν ἔχει σημασία ἄν τό συνέταξε ἡ Ἀστυνομία ἤ ἐκεῖνος ὁ ἀνεκδιήγητος «Ζορρό», τοῦ ὁποίου ὁ συνεργάτης πιάστηκε μέ τήν μίζα γιά τά ἐξοπλιστικά στήν πλάτη) φάνηκε νά καταρρέει. Καί ἐδῶ θά πρέπει νά στρέψει τήν προσοχή της ἡ ἡγεσία τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης, ἀλλά καί τῆς Ἀστυνομίας. Θά ἔπρεπε νά ἔχει ἐκλείψει, σέ μία ἐποχή πού ἡ Ἑλλάς ἔχει ἀποκτήσει –ἐλπίζουμε– νομικό πολιτισμό, τό δόγμα «θά σέ τυλίξω σέ μιά κόλλα χαρτί κι ἄντε νά καθαρίσεις», πού ἔλεγε παλαιότερα ὁ ἀστυνόμος στόν ἀτυχῆ φτωχοδιάβολο ἤ ὁ εἰσαγγελέας στόν πολιτικό κρατούμενο. Γιά νά στείλεις ἕναν ἄνθρωπο στήν φυλακή, στερώντας του τό ὕψιστο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας, πρέπει νά ἔχεις ἀδιάσειστα στοιχεῖα, ἀδιάσειστες ἀποδείξεις.
Μέ δεδομένη τήν ἀπέχθειά μου πρός τούς κάθε εἴδους ἀθλίους «Ριχάρδους», πού ἀπομυζοῦν (μέ τήν ἄδεια τοῦ ἀθλίου κράτους) τό αἷμα τοῦ ἄτυχου κοσμάκη, θέλω νά συγχαρῶ, γιά τό σθένος τους, τούς λειτουργούς τῆς Δικαιοσύνης. Ἡ ἀναταραχή πού ἔγινε, εἶναι μιά καλή ἀρχή.
