ΥΠΑΡΧΕΙ βέλτιστο ἐπιχειρησιακό σχέδιο γιά ἕναν ὁποιονδήποτε ὀργανισμό ἀλλά καί γιά ἕνα κράτος;
Ἀπάντηση: δέν ὑπάρχει. Ὑπάρχει, ὅμως, βέλτιστη μεθοδολογία σύνταξης ἐπιχειρησιακοῦ σχεδίου, ἡ ὁποία βασίζεται στήν ἐμπλοκή ὅσο τό δυνατόν περισσοτέρων ἐξ αὐτῶν πού θά κληθοῦν νά τό ἐφαρμόσουν, ἔτσι ὥστε νά ἐξασφαλισθεῖ σέ σημαντικό βαθμό ἡ ἀναγκαία δέσμευση γιά τήν ὑλοποίηση τῶν ἀποφάσεων, χωρίς τήν ὁποία καί τό καλύτερο σχέδιο παραμένει νεκρό γράμμα. (βλ. σχετικό ἄρθρο μου στήν «Ἑστία», 09.12.16)
Ἀκριβῶς ἡ ἀντίθετη μεθοδολογία ἀκολουθήθηκε ἀπό τήν ἑλληνική κυβέρνηση, ἡ ὁποία συνέταξε ἐν κρυπτῶ καί παραβύστω ἕνα «ὁλιστικό σχέδιο ἀνάπτυξης», τό ὑπέβαλε στίς Βρυξέλλες καί ἤδη προσπαθοῦμε νά πληροφορηθοῦμε τό περιεχόμενό του ἐκ διαρροῶν, ἀκριτομυθιῶν καί δημοσιογραφικῶν πληροφοριῶν. Καί μόνο ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου τό «Growth Strategy for the Future of Greece» (ὅπως εἶναι ὁ μεγαλοπρεπής τίτλος του) εἶναι καταδικασμένο νά ἀποτύχει. Πέραν, ὅμως, τῶν μεθοδολογικῶν ἀδυναμιῶν του τό σχέδιο –ἐξ ὅσων διέρρευσαν– χαρακτηρίζεται ἀπό λάθη καί παραλείψεις. Στό κρίσιμο θέμα τῆς δημοσιονομικῆς προσαρμογῆς ἐπαναλαμβάνεται ἡ δέσμευση γιά πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι καί τό 2022, μέ πρόβλεψη μέσου ρυθμοῦ ἀνάπτυξης 2,1%. Ὑπενθυμίζω ὅτι ἡ κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συζητοῦσε γιά πλεόνασμα 4,5% μέ ρυθμούς ἀνάπτυξης 2,7% καί 3,5% ἀντιστοίχως γιά τά ἔτη 2015 καί 2016, ἐνῶ ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πραγματοποίησε, μέσω φορολογικοῦ στραγγαλισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, μεγαλύτερα πρωτογενῆ πλεονάσματα μέ ρυθμό ἀνάπτυξης 0% καί 1,4% κατά τά ἔτη 2016-2017. Κάθε ἀναφορά γιά τίς οὕτως ἤ ἄλλως ἀνεπαρκεῖς φορο-ελαφρύνσεις, πού περιλαμβάνονταν στό (προεκλογικό) ἐφεύρημα τῶν «ἀντιμέτρων», ἀπουσιάζει.
Στόν ἐπίσης καθοριστικῆς σημασίας τομέα τῆς δημόσιας διοίκησης, ἀντί συγκεκριμένων σχεδίων δράσης γιά τήν ἐπίτευξη ὡς στρατηγικοῦ στόχου μίας πιό ἀξιόπιστης καί ἀποτελεσματικῆς κρατικῆς μηχανῆς, προβλέπεται ἡ τοποθέτηση γενικῶν γραμματέων καί γενικῶν διευθυντῶν πολυετοῦς θητείας καί διατυπώνονται διακηρύξεις περί ἀξιολόγησης, διαρκοῦς ἐπιμόρφωσης καί συστήματος ἐξέλιξης βάσει προσόντων, στόχων καί ἐπιτευγμάτων. Ἀτυχῶς, ἐπί 3,5 ἔτη, ἡ κυβερνητική πρακτική εἶναι διαμετρικά ἀντίθετη: διόγκωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, ἀθρόοι διορισμοί «ἡμετέρων», συγκεντρωτισμός, ἀναξιοκρατία. Ὅπως τό ἔθεσε κάποτε ὁ Ἔμερσον: «Αὐτό πού εἶσαι φωνάζει τόσο δυνατά μέσα στά αὐτιά μου ὥστε δέν μπορῶ νά ἀκούσω τί μοῦ λές»!
Ἀνάλογα ἰσχύουν καί γιά τίς ἰδιωτικοποιήσεις, ἡ σημαντικότερη τῶν ὁποίων, αὐτή τοῦ Ἑλληνικοῦ, καθυστερεῖ ἀδικαιολογήτως ἐπί μακρόν, ἀλλά καί στό θέμα τῆς προσέλκυσης ξένων ἄμεσων ἐπενδύσεων, ὅπου ἡ κυβέρνηση παίρνει ὄχι ἁπλῶς «μηδέν» ἀλλά ἀρνητικό βαθμό –λόγω «ἀπώθησης» ἐπενδύσεων.
Κατά τά λοιπά, τό διαφυλαχθέν ὡς ἑπτασφράγιστο μυστικό σχέδιο ἀνάπτυξης περιλαμβάνει τά συνήθη ἀριστερά στερεότυπα: συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατώτατος μισθός, ἐθνικές καί κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, προώθηση κοινωνικῶν συνεταιρισμῶν καί κοινωνικῆς ἐπιχειρηματικότητας, δημιουργία «ἐνεργειακῶν κοινοτήτων» καί «ἀναπτυξιακῆς τράπεζας», «δίκαιη ἀνάπτυξη». Ἡ ἀνάπτυξη, φεῦ, εἶναι ἀνυπάκουη καί δέν ἀνταποκρίνεται στά κυβερνητικά κελεύσματα. Τό ἀόρατο ἀναπτυξιακό σχέδιο θά ὁδηγήσει σέ ἐξαιρετικά δυσδιάκριτη, οὐσιαστικά ἀόρατη ἀνάπτυξη.
*Νομικός – Οἰκονομολόγος
email: [email protected]
