ΜΠΟΡΕΙ νά μᾶς προλάβουν τυχόν δραματικές ἐξελίξεις στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις, μπορεῖ καί ὄχι
Οἱ σπασμοί γιά τήν γέννηση τοῦ καινούργιου στό πολιτικό μας σύστημα εἶναι ὅμως ὑπαρκτοί. Καί μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ καταστάσεις πού ξεκινοῦν ἀπό τήν μεγάλη συνεννόηση καί φθάνουν ἕως τήν μεγάλη διάσπαση τῶν μείζονων πολιτικῶν σχηματισμῶν. Θά ἐξαρτηθεῖ.
Οἱ ἐξελίξεις γιά τήν ἀνασύνθεση τοῦ σκηνικοῦ περνοῦν μέσα ἀπό πέντε μεγάλα μέτωπα: ἁπό τά ἑλληνοτουρκικά καί τό προσφυγικό. Ἡ πατρίδα εἶναι τό νέο ἀντιμνημόνιο κόντρα στό τυχόν μνημόνιο τῶν ἑλληνοτουρκικῶν συμβιβασμῶν. Ἡ ἀνάδειξη τῶν ἐθνικῶν θεμάτων στήν κορυφή τῆς ἀτζέντας δημιουργεῖ διεργασίες στήν βάση τῆς κοινωνίας. Ἀπό τό συνέδριο μετεξέλιξης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό κόμμα τῆς ριζοσπαστικῆς Ἀριστερᾶς σέ κόμμα τῆς Κεντροαριστερᾶς. Θά χυθεῖ «αἷμα». Ἀπό τίς ἐξελίξεις στήν προανακριτική γιά τή Novartis καί ἄλλες ὑποθέσεις ἰδιωτῶν. Προκύπτουν διαφωνίες γιά θέματα χειρισμῶν ἐντός ΝΔ. Ἀπό τήν ἀθόρυβη κρίση πού σοβεῖ στό ἐσωτερικό τῆς Δικαιοσύνης καί ἀπειλεῖ νά ξεσπάσει ἀνά πᾶσα στιγμή. Ἀπό τόν ἀνηλεῆ πόλεμο μεταξύ τῶν ὀλιγαρχῶν. Καί στά πέντε αὐτά μέτωπα γίνονται διαρκεῖς, φανερές καί κρυφές συμπλοκές. Ἀπό κάθε ἕνα ἀπό αὐτά μπορεῖ νά γεννηθεῖ ἕνα νέο… φασοῦλι.
Προσέξτε, ξεκινῶ ἀπό τά «ἀθῶα»:
– Ἀπό τίς ὁμιλίες Τσίπρα καί Πολάκη στήν διευρυμένη Κεντρική Ἐπιτροπή Ἀνασυγκρότησης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ διεφάνη ὅτι ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης νιώθει ἕτοιμος νά λάβει διαζύγιο καί ἀπό τήν τελευταία γενιά αὐθεντικῶν Ἀριστερῶν τῆς μεταπολίτευσης. Σημαδεύοντας ὁ ἴδιος τόν Γραμματέα τοῦ κόμματος Πάνο Σκουρλέτη καί διά τοῦ Πολάκη τόν Νῖκο Βούτση, στόν ὁποῖο περίπου ἀπεδόθη ὁ χαρακτηρισμός τοῦ «διαπλεκόμενου» (μόνο ὁ Φίλης τήν γλύτωσε), ὁ Τσίπρας φαίνεται ὅτι ὀνειρεύεται πλέον ἕνα κόμμα πού ἀρχίζει ἀπό τόν ἴδιο καί καταλήγει στόν ἴδιο. Ἡ παλαιά φρουρά ἤ θά συμβιβαστεῖ, θά σιωπήσει καί θά περιθωριοποιηθεῖ ἤ θά ἀποχωρήσει. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μεγάλη μεταβολή πού ὁδηγεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων σέ ντέ φάκτο διάσπαση κορυφῆς στόν ἱστορικό ΣΥΡΙΖΑ.
– Στό ΚΙΝΑΛ τώρα, ὅμορο χῶρο πρός τόν ΣΥΡΙΖΑ: Δέν εἶναι τυχαία ἡ δυσαρέσκεια τῆς Νάντιας Γιαννακοπούλου καί μερικῶν ἀκόμη ἀστῶν βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν στροφή πού ἐπιχειρεῖ ἡ Φώφη Γεννηματᾶ στίς σχέσεις της μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ ἁπλή ἀναλογική εἶναι καταλύτης. Οἱ βουλευτές μικρῶν κομμάτων ὅπως τό ΚΙΝΑΛ, οἱ ὁποῖοι ἐκπαίδευσαν τήν βάση τους στόν ἀντι-συριζαϊσμό, θεωροῦν ὅτι διακυβεύεται καί ἡ ἀξιοπιστία τοῦ κόμματός τους ἀλλά καί ἡ ἐπανεκλογή τους ἄν ἀγαπήσουν ξαφνικά τόν Ἀλέξη. Προβληματίζονται λιγώτερο γιά τίς πολιτικές συνέπειες πού θά ἔχει γιά τήν βιωσιμότητα τοῦ κόμματός τους ἡ συμπόρευση μέ τόν κεντρῶο Κυριάκο Μητσοτάκη. Δέν τό στοιχηματίζω, ἀλλά καί δέν ἀποκλείω τήν πιθανότητα: βουλευτές μέ τό προφίλ τῆς δυναμικῆς Γιαννακοπούλου νά ἀναζητήσουν πολιτική στέγη ἀλλοῦ ἄν δέν εἰσακουστοῦν ἀπό τήν ἡγεσία τους, μέ πιθανώτερο σταθμό προορισμοῦ τήν κεντροδεξιά παράταξη. Τό συνέδριο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἴσως ἀποτελέσει τόν καταλύτη γιά τήν φυγή ἀστῶν βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ πρός τήν ΝΔ. Καί βεβαίως κατά μείζονα λόγο θά ἀποτελέσει τόν καταλύτη γιά νά ἐκπονηθεῖ ἕνα σχέδιο προγραμματικῆς συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ πού θά ὁδηγήσει διά τῆς ἀναλογικῆς στήν κατ’ οὐσίαν συγχώνευση τῶν δύο κομμάτων. Ἡ δεύτερη μεταβολή τῆς νέας ἐποχῆς θά εἶναι, λοιπόν, ὡς φαίνεται ἡ διάλυση τοῦ ἀντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ἡ ἀπόπειρα δημιουργίας ἀντι-μητσοτακικοῦ μετώπου καί ἡ προοπτική ντέ φάκτο συγχώνευσης ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ.
– Ἡ τρίτη μεγάλη μεταβολή κυοφορεῖται στό ἐσωτερικό τῆς ΝΔ. Ὁ χαρακτηριζόμενος ἀπό κάποιους «φιλελεύθερος ἐκπασοκισμός» τῆς παράταξης –ἄνοιγμα στό προοδευτικό κέντρο κατά τήν ἐπίσημη ὁρολογία– σέ συνδυασμό μέ τίς ἐξελίξεις στά ἐθνικά θέματα καί τίς ἐξελίξεις στήν προανακριτική ἐπιτροπή ἔχει ἀνοίξει τήν ὄρεξη σέ παλαιές δυνάμεις νά ἀξιοποιήσουν τό κενό πού πράγματι παρατηρεῖται στά δεξιά νῶτα τῆς παράταξης. Ὄχι μέ ἐπικεφαλῆς τίς ἴδιες δυνάμεις ἀλλά ἀντιπροσώπους αὐτῶν. Νεώτερους καί ἄφθαρτους βουλευτές. Μέ τήν πεῖρα τοῦ παλαιοῦ μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι διακρίνω ὑβριδικές προετοιμασίες. Ἐκπληκτικά βίντεο γιά τό προσφυγικό στό facebook ἀπό ὀργανωμένη ὁμάδα social media, διαρροές δυσαρέσκειας σέ ἔντυπα, non paper μέ ἐπιχειρήματα, ἠχηρές ἀπουσίες, ἀπαιτήσεις γιά τήν στάση τοῦ κόμματος σέ κονοβουλευτικές ἐπιτροπές. Ἀθόρυβα στό παρασκήνιο ἔχει ἀναβιώσει ἐν μέρει –ἡ ἱστορία δέν ἐπαναλαμβάνεται ὡς φάρσα– ἡ δηλητηριώδης καί πνιγηρή ἀτμόσφαιρα τῆς τριετίας ’90-’93.
– Ὁ Πρωθυπουργός ἀπό τήν πλευρά του, ὁ ὁποῖος δείχνει ἀποφασισμένος νά συνεχίσει τό τολμηρό ἄνοιγμα στό φιλελεύθερο κέντρο καί νά κρατήσει τόν διάλογο μέ τόν Τσίπρα σέ ὑψηλό ἐπίπεδο, φαίνεται ὅτι λαμβάνει τά μέτρα του. Γι’ αὐτό καί μένουν ἀνοικτές τόσους μῆνες μετά τίς ἐκλογές διάφορες δικαστικές ἐκκρεμότητες πού φρενάρουν τίς δυνάμεις πού σᾶς ἀνέφερα νά πραγματοποιήσουν τά σχέδιά τους. Γι’ αὐτό καί κρατᾶ ἀνοικτή ἐπικοινωνία μέ τίς ἱδρυτικές δυνάμεις τῆς παράταξης. Γι’ αὐτό καί προσέχει γιά νά ἔχει ἕτοιμα κοινοβουλευτικά μαξιλαράκια εἴτε ἀπό τό Κέντρο εἴτε ἀπό τήν λάιτ Δεξιά ὡς ἀναπληρώσεις γιά τήν περίπτωση «ξαφνικῶν» διαρροῶν. Ἡ γνώμη μου εἶναι πώς ἡ σύγκρουση εἶναι ἀναπόφευκτη. Εἶναι ἡ φύση τοῦ σκορπιοῦ. Θά δαγκώσει. Ἀργά ἤ γρήγορα θά δαγκώσει. Εἴτε ὑπάρξουν «δικαιώσεις» εἴτε δέν ὑπάρξουν «δικαιώσεις» μέσω τῶν γνωστῶν κοινοβουλευτικῶν διαδικασιῶν, ἡ ἁπλή ἀναλογική ἐνθαρρύνει ὁρισμένες δυνάμεις νά ἀναζητήσουν τήν δικαίωση καί τήν μεγάλη ἐπιστροφή σέ μιά μελλοντική κάλπη μέσα ἀπό ἕνα δεξιό κόμμα δορυφόρο στό ὁποῖο ἐπικεφαλῆς θά εἶναι νέος βουλευτής. Μέ βασικό στόχο τήν συγκρότηση κυβέρνησης κεντροδεξιῶν δυνάμεων μέσα ἀπό ἐκλογές ἁπλῆς ἀναλογικῆς, ὄχι ἀπό δεύτερες ἐκλογές. Μέ τελικό στόχο νά παρεμποδιστεῖ ὁ Κυριάκος νά προκηρύξει δεύτερες ἐκλογές!
Ἀνώγια καί κατώγια μποροῦν νά κτίζουν βεβαίως πολλοί σέ αὐτήν τήν ζωή. Τό ἐρώτημα εἶναι μέσα ἀπό τί εἴδους ἐξελίξεις θά περάσει αὐτή ἡ σύγκρουση. Πολιτικές, δικαστικές ἤ ἄλλες.Τό ζήτημα εἶναι, ἐπίσης, πῶς θά δαγκώσει ὁ σκορπιός. Μόνος ἤ καί μέ ἄλλες δυνάμεις ἐκτός πολιτικῆς (ἀλλά κατ’ οὐσίαν ἐντός αὐτῆς) οἱ ὁποῖες ἔχουν ἀντίστοιχες ἀπαιτήσεις γιά δικαιώσεις. Ἄν προσέξουμε λίγο τήν ἐπικαιρότητα καί δοῦμε ποιοί πετροβολοῦν τόν Μητσοτάκη καί τόν Τσίπρα ἐσχάτως θά διαπιστώσουμε ὅτι τό σενάριο τῆς ἀκύρωσης αὐτῶν τῶν σχεδίων διά τῆς μεγάλης συνεννόησης εἶναι ὑπαρκτό. Δέν ἐννοῶ βεβαίως συγκυβέρνηση καί κυβέρνηση ἐθνικῆς ἑνότητας, πρός Θεοῦ. Τέτοιες καταστάσεις προκύπτουν μέσα ἀπό ἐθνικές τραγωδίες, καί αὐτό εἶναι τό τελευταῖο πού εὐχόμαστε. Ἄν συμβεῖ κάτι τέτοιο, δέν θά ἔχουμε συνεννόηση ἀλλά βίαιη μεταπολίτευση. Ὡς μεγάλη συνεννόηση θεωρῶ τήν σύνταξη ἑνός συμφώνου μή ἐπίθεσης μεταξύ Πρωθυπουργοῦ καί ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης μέ ἀντικείμενο τό ξεκαθάρισμα στά κόμματά τους μέχρι τίς ἑπόμενες ἐκλογές. Ὅποτε γίνουν. Ἄν χρειαστεῖ μέ λίστα, καί μέ λίστα βεβαίως.Ἔχει ξανασυμβεῖ: τό 1985.
