Η ΕΥΚΟΛΙΑ μέ τήν ὁποία ὁ παθολογικά ψευδόμενος πρωθυπουργός μίλησε ἀπαντώντας σέ σχετική ἐρώτηση τοῦ Γάλλου Προέδρου…
… Ε. Μακρόν, ὅτι στό πρόσφατο συλλαλητήριο τῆς Ἀθήνας γιά τήν Μακεδονία ἔλαβαν μέρος «περίπου 70.000 ἀκροδεξιοί λαϊκιστές», δέν πρέπει νά περάσει ἀπαρατήρητη. Ὄχι διότι ὁ Τσίπρας δέν μᾶς ἔχει συνηθίσει σέ ἀνοησίες. Κάθε ἄλλο! Ἄλλωστε, καί μόνον τό γεγονός ὅτι μέ τά «ἐξαίσια» ἀγγλικά του μίλησε ἀρχικά γιά 17.000 (seventeen thousands ἀντί γιά seventy thousands) καί μετά, σάν νά μιλοῦσε γιά ποδοσφαιρικό ἀποτέλεσμα, τόνισε «seven-zero» –γιά νά διευκρινίσει αὐτό πού ἤθελε νά πεῖ, ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνει τήν μοναδική «ἱκανότητά» του νά νομίζει ὅτι ἀνταποκρίνεται στά καθήκοντά του, ἀκόμη καί ὅταν γελοιοποιεῖ τό ἀξίωμά του… Ὀφείλουμε πάντως νά τοῦ ἀναγνωρίσουμε ὅτι ἔκανε ἕνα «γενναῖο» βῆμα: πρόσθεσε 10.000 ἄτομα στόν ἀριθμό πού εἶχε ὑπολογίσει, μέ τήν δική της «ὀξυδέρκεια» ἡ πρόθυμη καί ὑπάκουη ἡγεσία τῆς ΕΛ.ΑΣ…
Ὅμως τό ζήτημα δέν εἶναι ἡ αἰσθητική ἑνός πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύει σέ κάθε του βῆμα τό δυσεύρετο μεῖγμα εὐτελῶν συναισθημάτων, πού ἀναβλύζει ἀπό τήν ψυχοσύνθεσή του. Ἀνευθυνότητα καί ἀλαζονεία, κυνισμός καί μῖσος, ἐκδικητικότητα καί προπέτεια, ἀδιαφορία καί μονολιθικότητα, συναντοῦν τήν ἀπίστευτη ἀμάθειά του καί διαμορφώνουν τόν ἄνθρωπο, πού ἀκριβῶς ἐπειδή διαθέτει καί μάλιστα ὑπερτονισμένα αὐτά τά χαρακτηριστικά, εἶναι ἀδίστακτος καί ἐπικίνδυνος. Ὅταν ὁ πρωθυπουργός μιᾶς χώρας πιστεύει καί τό διαλαλεῖ, ὅπου σταθεῖ καί ὅπου βρεθεῖ, ὅτι ὅποιον δέν «γουστάρει» (γιά νά χρησιμοποιήσουμε τήν γλῶσσα μέ τήν ὁποία διαλέγεται μέ τόν Καρανίκα καί τόν Πετσίτη) τόν κατατάσσει στούς «ἀκροδεξιούς λαϊκιστές», πού ΔΕΝ «μποροῦν νά σκέπτονται καί νά ἀσκοῦν κριτική μέ τό μυαλό τους», ὅπως ἔσπευσε νά πληροφορήσει τόν Μακρόν, τότε τό ζητούμενο εἶναι μέχρι ποῦ μπορεῖ νά φθάσει αὐτός ὁ συγκεκριμένος πρωθυπουργός γιά νά μήν χάσει τήν ἐξουσία…
Ἐξηγοῦμαι:
Μετά τήν προκλητική ἐπικύρωση τῆς ἐπαίσχυντης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἀπό τήν κοινοβουλευτική του μειοψηφία καί τούς προθύμως προστρέξαντες θαυμαστές τῶν διαπραγματευτικῶν του «ἱκανοτήτων», ἡ ἐμμονή τοῦ Τσίπρα στόν διχαστικό λόγο καί τήν ταξική ἀντιπαράθεση ἀναδεικνύει τήν πρόθεσή του νά ἐντάξει τήν προσεχῆ ἐκλογική ἀναμέτρηση (ὅποτε καί ἄν λάβει αὐτή χώρα) στό πλαίσιο τῶν διεστραμμένων ἰδεολογικῶν ἀντιλήψεων, πού κυριαρχοῦν στό κόμμα του καί στό μυαλό του.
Γιά τόν Τσίπρα καί τούς ὁμοίους του ἡ ἐξουσία ἀνήκει μέν στόν λαό, ἀλλά ὁ λαός τοῦ Τσίπρα εἶναι μόνον ὅσοι συμφωνοῦν μαζί τους καί ἀγωνίζονται γιά τήν πραγμάτωση τῶν δικῶν τους καί μόνον ὁραματισμῶν. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι «ἀκροδεξιοί», «ἀντιδραστικοί», «φασίστες», «γερμανοτσολιάδες» καί «προδότες», οἱ ὁποῖοι ἀξίζουν τά ληγμένα χημικά πού ἔριχνε στά γυναικόπαιδα καί τούς ἱερεῖς τοῦ συλλαλητηρίου, χωρίς περίσκεψη καί ντροπή, ἡ ΕΛ.ΑΣ. τῆς Γεροβασίλη καί τῆς Παπακώστα.Ὅλοι αὐτοί, ἐπειδή δέν συμμερίζονται τόν σεβασμό καί τήν λατρεία πού ἔχει ὁ Τσίπρας γιά τό ΕΑΜ καί τόν «Δημοκρατικό Στρατό» καί δέν ἀναγνωρίζουν ὡς ἥρωές τους τόν Βελουχιώτη καί τόν Ζαχαριάδη, δέν μποροῦν νά ἔχουν λόγο, φωνή, ἀκόμη καί ὑπόσταση στήν χώρα πού κυβερνᾶ ὁ Τσίπρας…
Ὅταν λοιπόν ἔχουμε αὐτόν τόν ἄνθρωπο, μέ αὐτές τίς ἀντιλήψεις, ὡς πρωθυπουργό, πού ἐνῶ παραδίδει ὄνομα, ἐθνότητα καί γλῶσσα στούς Ἀλβανοσκοπιανούς δέν ξεχνᾶ τόν Μαδοῦρο καί τάσσεται στό πλευρό του, τότε καλό εἶναι νά προβληματιζόμαστε μήπως οἱ ἐκλογές τοῦ Τσίπρα μοιάζουν μέ αὐτές πού ἔκαναν κάποτε οἱ ἀλήστου μνήμης Μπρέζνιεφ, Τσαουσέσκου καί Κάστρο… Καί νά ἑτοιμαζόμαστε ἀναλόγως…
*Δικηγόρος
