«Ἔγινε πραξικόπημα στήν Κύπρο! Κυνηγοῦν νά σκοτώσουν τόν Μακάριο!». Στό τηλέφωνο ἡ φωνή ἀπό τήν Ἀγγλία ἦταν σπασμένη, ἀκουγόταν σχεδόν σάν λυγμός. Ἐμεῖς, ἐδῶ, δέν εἴχαμε ἰδέα.
Πέρασαν κάποιες ὧρες ἀφ’ ὅτου σημειώθηκε ἡ εἰσβολή γιά νά δουλέψουν «τά τέλια» καί νά μαζευτοῦμε σέ διάφορα γραφεῖα, ἐφημερίδες, περιοδικά, ὅπου, τέλος πάντων, θά μπορούσαμε νά μάθουμε κάτι περισσότερο… Ὁ Μακάριος εἶχε ἀνατραπεῖ, τό προεδρικό μέγαρο εἶχε γίνει κόσκινο ἀπό τά πυρά τῆς ΕΛΔΥΚ καί τό ραδιόφωνο στήν Ἀθήνα ἔπαιζε «Μά ἐγώ ἀγαπῶ ἕναν τύπο» μέ τή Νάντια Κωνσταντοπούλου!
Μιά κυβέρνηση-κωμωδία στήν Ἀθήνα, μέ ἐπί κεφαλῆς ἕναν περίεργο ταξίαρχο κι ἕναν πολύ περίεργο «τεχνοκράτη», εἶχε ἐπιχειρήσει τό ἀδιανόητο. Νά ἀνατρέψει τόν Μακάριο καί νά ἑνώσει τήν Κύπρο μέ τήν Ἑλλάδα! Αὐτό ἔλεγε τό «σχέδιο», ἀλλά καί μόνο σάν σκέψη, ἦταν καταδικασμένο! Κι ὅμως, οἱ ἐπικίνδυνοι «κυβερνῆτες» τῶν Ἀθηνῶν τό ἐπιχείρησαν…
Οἱ βελόνες στά ραδιόφωνα ἔτρεχαν σάν τρελές. Ψάχναμε νά ἀκούσουμε «ἀληθινές εἰδήσεις». Τό BBC, τήν DW, μέχρι καί στή Μόσχα καί στά Τίρανα (!) ἀναζητούσαμε κάτι ἀλλιώτικο ἀπό ἐκεῖνο πού μᾶς σερβίριζαν τά φερέφωνα τῆς Ἀθήνας!
Καί ἄρχιζαν νά ἔρχονται τά νέα. Ὁ Ἰωαννίδης εἶχε ὀργανώσει τό πραξικόπημα, ὁ Μακάριος εἶχε μᾶλλον δολοφονηθεῖ καί εἶχε ὁρκισθεῖ «πρόεδρος» ὁ Νῖκος Σαμψών. Ἕνας παλαιός ἀγωνιστής τῆς ΕΟΚΑ, πού εἶχε προσχωρήσει στήν πλευρά τῶν «Ἰωαννιδικῶν»… «Τώρα θά πρέπει νά περιμένουμε τήν ἀντίδραση τῆς Τουρκίας. Καί ἐμεῖς, δυστυχῶς, εἴμαστε ξεβράκωτοι» μᾶς εἶπε ὁ Γιῶργος Σπορίδης, παλαιός καί ἔμπειρος πολιτικός συντάκτης στά γραφεῖα τοῦ Γιάννη Παπαγεωργίου, πού παλαιότερα ἐξέδιδε τήν «Ἀθηναϊκή» καί τώρα ἕνα περιοδικό ποικίλης ὕλης…
Τό τηλεφώνημα ἦρθε αὐτή τή φορά ἀπό τό Παρίσι. «Ὁ Μακάριος ζεῖ! Μίλησε στόν κυπριακό λαό ἀπό τόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Πάφου καί τώρα προσπαθεῖ νά φθάσει στήν βρεταννική βάση γιά νά σωθεῖ!»…
Πεταχτήκαμε ὅλοι ὄρθιοι καί πανηγυρίζαμε! Μέ ὅλα του τά λάθη, μέ ὅλες του τίς ἀδυναμίες, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος παρέμενε στά μάτια καί τήν καρδιά μας ὡς ὁ «Ἐθνάρχης Μακάριος», ὁ μόνος καί ἀδιαμφισβήτητος ἡγέτης τῆς Κύπρου!
Ἀπό ἐκεῖνο τό πρωί καθόμασταν ὅλοι «σέ ἀναμμένα κάρβουνα». Ὁ Μακάριος εἶχε διασωθεῖ, βρισκόταν ἤδη στό Λονδῖνο καί συζητοῦσε μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ ΟΗΕ καί τούς Ἄγγλους, πού ἦταν «ἐγγυήτρια δύναμις»…
Οἱ νεώτεροι, πού δέν εἴχαμε τήν ἐμπειρία τῶν παλαιῶν, περιμέναμε νά μάθουμε ἀπό ἐκείνους. «Δέν νομίζω ὅτι ἡ δική μας πλευρά ἔχει τίς δυνατότητες νά διαχειρισθεῖ μία τόσο σοβαρή κατάσταση. Φοβᾶμαι ὅτι εἰσερχόμεθα σέ περίοδο μεγάλης δοκιμασίας καί ἡ σφοδρή ἀντίδρασις τῆς Τουρκίας εἶναι ζήτημα ἡμερῶν» εἶπε στόν Παπαγεωργίου ὁ Γεώργιος Μαῦρος, σέ μιά ἀπό τίς συχνές, καθημερινές τους ἐπαφές καί συνομιλίες.
Στήν Ἀθήνα ἡ ζωή «συνεχιζόταν κανονικά». Τά ραδιόφωνα ἔπαιζαν τραγούδια καί μετέδιδαν τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες τοῦ «Θερινοῦ τουρνουά τοῦ ΟΠΑΠ», τά «Χρονικά τῆς ἡμέρας» καί τήν «Ὥρα τῆς ὑπαίθρου». Ὅλοι μας, ὅμως, περιμέναμε τό κακό. Τό μεγάλο κακό, πού δέν θά ἀργοῦσε…
