ΣΤΙΣ ἐκλογές τοῦ 2012 ὁ «ἀναδυόμενος» ἐκείνη τήν ἐποχή Ἀλέξης Τσίπρας ἔδωσε συνέντευξη καθήμενος πάνω σέ ἕνα παγκάκι –στά ἀγκωνάρια του συγκεκριμένα– στόν φτασμένο τότε δημοσιογράφο Σταῦρο Θεοδωράκη.
Ἡ χημεία τους ἦταν τόσο καλή ὥστε μετά τό πέρας τῆς συνέντευξης ὁ συνήθως κρυψίνους Ἀλέξης –Ἠπειρώτης καί δή Ἀρτινός γάρ– ἔκανε κάτι πού παραβίασε τίς ἀρχές του.
«Ξενάγησε» τόν νῦν ἀρχηγό τοῦ Ποταμιοῦ στά ὑπόγεια τῆς Κουμουνδούρου στό war room καί τοῦ συνέστησε καμμιά εἰκοσαριά νεολαίους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού ἔδιναν ἀπό ἐκεῖ, τά… «ἔγκατα» τοῦ κόμματος, τήν μάχη τοῦ διαδικτύου. Ἀκόμη καί μέ ψεύτικους λογαριασμούς ἤ καί προφίλ, ἐννοεῖται. Ἦταν μιά νέα μέθοδος ἀνορθόδοξου πολέμου, καθώς ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν …ὀρθοδοξία γενικῶς πάντοτε εἶχε ἕνα πρόβλημα. Ἐργασία τῶν νεολαίων αὐτῶν ἦταν νά ἐπιτίθενται μαζικά καί ἀνωνύμως στόν ἐχθρό ὅταν ἐκεῖνος κτυποῦσε τόν ἀρχηγό ἤ καί νά προβαίνουν σέ ἀντιπερισπασμούς δεδομένης τῆς ἀδυναμίας πρόσβασης τοῦ κόμματός τους στά κλασσικά μέσα διαπλοκῆς. Ἦταν εἴκοσι, ἀλλά μέ τούς ψεύτικους λογαριασμούς –ὅταν ἐπιτίθεντο σέ ἀνύποπτο ἀντίπαλο– ἔμοιαζαν μέ ἑκατό καί μέ διακόσιους.
Τό γεγονός ὅτι ἡ Δημοκρατία μεταφέρθηκε στά κινητά καί στούς ὑπολογιστές ἀπό τίς ἐφημερίδες, τά ραδιόφωνα καί τούς τηλεοπτικούς σταθμούς, ἄλλαξε τά δεδομένα ἐντυπωσιακά. Κάτι πού σέ ἐκεῖνες τίς ἐκλογές τοῦ 2012 ἀντελήφθησαν πρῶτοι ὁ Πάνος Καμμένος (κόμμα τοῦ διαδικτύου οἱ ΑΝΕΛ) καί ὁ Ἀλέξης Τσίπρας (μέ τήν βοήθεια τῆς ἀμερικανικῆς ἑταιρείας Ever Green) καί πολύ ἀργότερα ὁ Πρόεδρος Τράμπ (ἔκανε καμπάνια twitter ἀδιαφορώντας γιά τίς ἐφημερίδες καί τά κανάλια). Χρόνια μετά, σέ κάποια περίεργη στροφή τῆς ἐπικαιρότητας, ὁ Πρόεδρος, πλέον, τοῦ Ποταμιοῦ Σταῦρος Θεοδωράκης ἀποκάλυψε δημοσίως τήν ἐμπειρία του ἀπό τήν ἐπίσκεψή του ἐκείνη στά «ἔγκατα» τῆς Κουμουνδούρου. Καί βεβαίως τήν περιέγραψε μέ μελανά χρώματα. Μακρηγορῶ Σαββατιάτικα θυμίζοντας ἱστορίες ἀπό τό παρελθόν γιά δύο λόγους.
Ὁ πρῶτος εἶναι διότι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐξανέστη μέ τά fake news τοῦ «θανάτου» τοῦ σκηνοθέτη Κώστα Γαβρᾶ. Εἴδηση ἡ ὁποία ὡς γνωστόν διαδόθηκε μέσω ἑνός ψεύτικου λογαριασμοῦ τῆς νέας ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ Μυρσίνης Ζορμπᾶ. Ἐξανέστη διότι ὅπως διαπίστωσε ὁ Ἰταλός φαρσέρ Τομάζο Μπενεντέτι δέν ζεῖ πλέον καί εἰκάζει ὅτι πίσω ἀπό αὐτή τήν φάρσα (πού εἶχε ὡς στόχο νά ἐκθέσει τήν κ. Ζορμπᾶ) εἶναι ἡμέτερες, ἑλληνικές, ζορισμένες δυνάμεις.
Δέν χαιρόμαστε βεβαίως γιά τήν ἐξέλιξη, πρόκειται γιά ἀθλιότητα. Εἶμαι ὅμως ὑποχρεωμένος νά τό ἐπισημάνω: Δυστυχῶς γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ ὅπως ἔστρωσε θά κοιμηθεῖ. Μάχαιρα ἔδωσε, μάχαιρα λαμβάνει. Τό δεύτερο καί σημαντικότερο ὅμως εἶναι τί μάχαιρα λαμβάνει. Ἡ ἀπάντηση εἶναι, τήν χειρότερη. Ἡ χώρα χάνει χρόνο ἀσχολούμενη μέ ἠλιθιότητες. Δέν εἶναι ἐπίπεδο πολιτικῆς ἀντιπαράθεσης αὐτό. Εἶναι πιό ρηχό ἀκόμη καί ἀπό τίς πλέον διάσημες παραλίες τῆς χώρας.
Δέν μέ ἀφορᾶ ποιός πρωταγωνιστεῖ σέ αὐτές τίς ἀσκήσεις ἠλιθιότητας, χθές ὁ ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα κάποιοι κουκουλοφόροι πού πολεμοῦν τόν ΣΥΡΙΖΑ, μοῦ εἶναι ἕνα καί τό αὐτό. Αὐτό πού ξέρω καλά ὅμως –γι’ αὐτό καί ἀπέχω συνειδητά ἀπό τά περίφημα μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης– εἶναι πώς τό πολιτικό μας σύστημα εἶναι κυριολεκτικά παιδική χαρά.
Ἐάν ξοδεύει χρόνο γιά νά ὀργανώνει τέτοιες ἀστεῖες προβοκάτσιες ἤ γιά νά ἀπαντᾶ σέ αὐτές, δέν χρειάζομαι ἄλλες ἀποδείξεις. Εἶμαι βέβαιος: Δέν ἔχουμε μέλλον.
